Fálkinn - 10.09.1932, Blaðsíða 5

FÁLKINN
npp i herbergið og fann hve alt var
eins og þrungið þarna af Gatrionu.
llonuni fanst eins og hún ætli þarna
heima, hefði aðeins skroppið út og
mundi koma þá og þegar aftur. Á
þvottaborðinu var sápa, nákvæm-
lega sama tegundin og hún var vön
að nota, Hún var rök. Hann braut
heilann um hver mundi hafa notað
sápustykkið.
Svo afklæddi hann sig og fór i
rúmið, en það teið á löngu þangað
Ii 1 hann sofnaði. Loks lokuðust augu
hans og hann dreymdi, ljóst, lifandi
og ógleymanlega.
Hann dreymdi að hurðinni varð
lokið upp og Catriona kom inn, sett-
ist á rúmstokkinn hjá honum og
kysti hann. Hann fann hitann frá
likama hennar. Og hún hvíslaði að
honum, að hún elskaði hann. Hann
settist upp í rúminu og ætlaði að
faðma hana — en þá var hún horf-
in. - Hann vaknaði. Tunglskinið
lagði inn um gluggann. Herbergið
var tómt.
Hann var lengi að sofna aftur.
Og þá dreymdi hann ekki. Þegar
hann vaknaði var komið frám á dag.
Hann fór á fætur og draumurinn
var ljós fyrir hugskotssjónum hans.
Hann varð að setja á sig að muna,
að Catriona var ekki þarna, heldur
einhversst-aðar suður í Tyrol með
Mackenzie.
Hann settist að árdegisverði.
Angus gekk um beina og Tim
gramdist hve súr hann var og þur-
lcgur. Seinna um daginn fór hann
að veiða með Angus gamla. Þeir
höfðu nesti. Kartinn var fúll í fyrstu
en þegar leið á daginn fór að ræt-
ast úr honum og hann fór að gera
að gamni sinu. Þegar þeir voru
konmir á heimleið með skreppuna
fulla af siiung leið Tim betur. Um
leið og þeir komu inn í portið sá
Tim ungri stúlku bregða fyrir. llún
var i bláum kjót með svuntu og
ljóst hár.
Hver var þetta? spurði Tim.
Það er stelpan, sem er til snún-
inga hjerna, svaraði hinn rólega.
Hvað heitir hún?
Jeanne. Jeg man ekki hvað
meira.
Jú, vitanlega. Fulltrúinn hafði sagt
honum af vinnukonunni, en hann
hafði gleymt Javí. Skritið hvað hon-
um fanst hann kannast vel við hana.
tlonuin hafði sem snöggvast dottið
i hug .... Hvaða bull. Það var víst
•húsið, sem gerði honum þessar grill-
ur. — Nei, nei, Catriona er í Tyrol
með Mackenzie!
Hann fór upp í svefnherbergið
sitt og hafði fataskifti undir miðdeg-
isverðinn. Það var langt síðan hann
hafði reynt svona mikið á sig og
hanii var dáuðþreyttur. Honum lá
við að blunda þegar hann kom ofan.
1-Iann varð að taka á þvi sem hann
átti til að sofna ekki. Loks slökti
hailii á lampanum, kveikti á kerli
gætti að hvort útidyrnar væri læst-
ar og l'ór svo upp í svefnherbergið.
Hann sofnaði fljótt og dreymdi sama
drauminn. Catriona kom til hans.
Hún var i kjól úr hvítu, mjúku og
silkikendu efni. Hún settist á rúm-
stokkinn tók örmunum um háls hans
og kysti hann. En í þetta sinn tók
hann hana og hjelt henni fastri. Og
svo vaknaði hann — og þá var hún
þar enn, hún sjálf!
Catriona, elskan mín, er mig
að dreyma?
— Nei, Tim, nei. Hún hló og grjet
i örmum hans. Jeg er hjerna sjálf.
Taktu á mjer. Hve innilega hefi jeg
þráð þetta augnablik, dreymt og
vonað!
Elsku vina min.
Jeg vissi, að ef þú elskaðir mig
mundirðu giska á, að jeg hefði far-
ið hingað. Ó, jeg hefi beðið svo
lengi. Angus tók við mjer. Þau hjón-
in hafa ávalt verið bestu vinir min-
ir. Þau bjuggust ekki við Rubinstein
aftur fyr.en þann tólfta — og við
hjetdum öll, að mjer væri óhætt að
vera hjer þangað til þá. Þegar
Mactavish tók eftir mjer var honum
sagt, að jeg væri vinnukona. Og svo
frjetti jeg að vinur Rubinsteins
kæmi í stað hans og því þótti okkur
ráðlegast, að jeg yrði áfram kölluð
vinnukona. Mactavish nefndi ekki
að það væri þú. Mig grunaði það
ekki fyr en jeg sá þig koma. En við
erum að eyða tímanum. Kystu mig,
Tim, kystu mig aftur!
Hann þrýsti henni að sjer og kysti
hana, en alt í einu datt hoiium nokk-
uð í hug. Hann slepti takinu, lagði
höndina á öxl hennar og horfði i
augu henni:
— Hvar er Mackenzie, Catriona?
sagði hann alvarlegur..
Mackenzie? Hann sá hve ótta-
slegin hún varð. — Mackenzie.
— Já, Alstair Mackenzie. Láttu nú
ekki eins og þú skiljir mig ekki. Á
hann heima hjerna nærri, eða ertu
strax orðin leið á honum.
Jeg leið á Mackenzie. Hvað ertu
að scgja, Tim?
Mjer finst þú ættir að skilja
það.
Hvernig ætti jeg að skilja það?
Fn mjcr finst það svo .... Jeg hefi
ekki sjeð hann síðan daginn sem jeg
l'ór frá London. Heyrðu, Tim ....
Hún rjetti úr sjer. — Þú þorir þó
varla að gefa í skyn .... að halda
að-------.
Þögn.
Hún sleit sig af honum og hljóp
út i hitt hornið á herberginu. —
•Eltar þú að segja mjer, að jjú hafir
haldið jietta í allar þessar vikur
að þú hafir þekt mig.svo litið, að
þjer gæti dottið slíkt í hug. Þú hefir
þá ekki komið hingað til jiess að
leita að mjer. Það var bara tilviljun.
O, þá gerði jeg rjett i að fara frá
þjer. Úr þvi að þú trúir svona um
mig helur þú aldrei elskað mig.
En Catriona — elsku Calriona.
Itann hljóp til hennar og reyndi að
faðma hana að sjer. — Þú verður að
viðurkenna, að þetta leit kynlega út.
Þið sáust saman á Victoriastöðinni.
Hann bjó á hóteli í Innsbruck með
konu. En ef þú geíur mjer æruorð
þitt um það, að þetta hafi ekki verið
þú, þá .......
Æruorð! Hún titraði af reiði.
Sncrtu mig ekki. Æruorð um það,
uð jcg hafi ekki verið vinkona Al-
slairs? Segðu ]jað hreint og beint i
stað ]>ess að fara eins og köttur i
kringum heitan graut. Það mun vera
móðir þín sem hefir komið þessari
flugu í þig. Milli okkar er alt úti.
Jeg sagði, að hjónaband okkar hefði
verið bygt á misskilningi en fyrst
núna veit jeg það. Jeg vil aldrei sjá
þig framar.
Hún fór en hann hljóp á eftir
henni. En hún þaut niður stigann og
hvarf.
Daginn eftir hitti hann hana afl-
ur. Ilún var nöpur og isköld, svaraði
öllum málaleitunum hans neitandi,
lol'aði honum að afsaka sig en mild-
aðist ekkert við það. — Þjer er best
að ná þjer í ekta enska hefðarmær,
sem þú getur gifst þegar við ertim
skilin, sagði hún.
En jeg vil ekki skilja, clsku
Catriona. Mig langar svo innilega til
að þú komir aftur með mjer til Shen-
stöne.
Til Shenstone — til móður
þinnar! Aldrei á æfi minni.
Jeg skal heita þjer þvi, að hún
móðgi þig aldrei framar.
— Það eitt að hún er þar, er mjer
nægileg móðgun. Við skulum ekki
tala meira um þetta, það særir okk-
ur bæði. Og gerðu svo vel og farðu
sem ftjótast hjeðan. Ef ekki þá verð
jeg að fara.
Jeg skal fara, sagði hann rauna-
lega.
— Ætlarðu, er það satt? Það er of
seint að komast með bátnum í dag
og næst fer ekki skip fyr en á þriðju-
KIRKJUÞING KAÞÓLSKRA í KAUP-
MANNAHÖFN. í Síðasta mánuði
kom saman i Kaupmannahöfn þing
Ivaþólskra presta og biskupa, svo-
kallað „eukaristiskt“ þing, og hafði
kaþólski biskupinn yfir Danmörku,
Brems, annast undrbúning þingsins.
Var þar saman komið margt stór-
menni kaþólsku kirkjunnar, þar á
meðal kardínálarnir Hlond og van
Rossum, sem tvivegis hefir komið
hingað til lands og vígði i síðara
skiftið Meulenberg prefekt til bisk-
ups yfir íslandi og stofnaði um leið
kaþólskt bisluipsdæmi, Lunda, hjer
á íslandi. Var kaþólska kirkjan hjer
i lteykjavik vígð við sama tækifæri.
Iljer á myndinni sjást þeir kardínál-
arnir fremst, en á el'tir koma bisk-
upar Nprðurlanda og sjest Meulen-
b'erg biskup til vinstri á efsta þrep-
inn. Á bak við sjást ýmsir prestar,
sem tóku þátt í mótinu.
Þing þetta st'óð dagana 18. 21.
ágúst og er þetta í fyrsta sinn, sem
slíkt þing hefir verið haldið á Norð-
urlöndum. Hjer til hliðar er mynd
af biskupi kaþólskra manna i Dan-
mörku, sem lijett ræður fyrir páf-
nnuni og konungi í „Idrætshusct",
seni er cin stærsli samkomusalur
Khafnar. Ræðuiini var útvarpað, og
gat því páfinn hlýtt á hana, þó eigi
væri hann nærsladdur.
daginn. Viltu fara á þriðjudaginn.
Já, ef þú biður mig um það.
Það var kominn þriðjudagur og
þau liöfðu ekki tatað orð saman síð-
an þau urðu sammála um, að hann
fa-ri. Nú var hann sestur upp í vagn
Mactavish og' eftir klukutíma mundi
liann vera kominn um borð. Hann
hafði skrifað Catrionu brjef og kvatt
Angus'-hjónin. Vagninn var kominn
upp á hæðina og sást niður að sjón-
um. Hann teit við til þess að sjá
Felfennaig' i síðasta sinn. Skömmu
síðar var hann kominn niður í þorp-
ið og vagninn ók niður á bry.ggjuna.
Skipið lagði að í sama bili, en átti
að staldra við dálitla stund til þess
að skipa upp vörum og taka vörur
u m borð.
Tim sneri sjer við á bryggjunni.
>ar stóð Catriona og tók fast i hand-
iegg hans.
Tim, jeg er komin hingað líku
og var hrædd um að verða ol' sein.
Tim, gaktu með mjer afsiðis, jeg
þarf að tala við þig.
Vertu róleg, mjer sýnist þú svo
æst. Hvað var erindið við mig?
Jeg fjekk brjefið þitt. Er þjer
ulvara með þetta? Ætlarðu að gefa
injer F'elfennaig?
Auðvitað. Jeg hefi ekki skrifað
undir samninginn ennþá en við
Maclavish höfum símað til Rubin-
stein og hann hefir samþykt söluna.
Jörðin er þá — mín eign?
Já, auðvitað, Catriona.
Ó! Hún andvarpaði af ánægju.
Og jeg gct boðið hverjum sem er að
búa þjá mjer?
Já, auðvitað!
- Viljið þjer þá gera mjer þá á-
nægju, að verða fyrsti gesturinn
minn, sir Timothy?
Catriona!
O, Tim. Augu hennar ljómuðn.
Jeg hefi verið heimskingi. Hefi
l'.agað mjer eins og óþekkur krakki.
En þú hefur verið göfugur, yndis-
legur. Þú gast þjer til um innileg-
ustu ósk mína og þú hefur uppfylt
hana. En jörðin er þín eign líka,
ciguin við ekki að hafa það svo,
Titn? Sex mánuði ársins á Shen-
stone hjá móður þinni — og jeg
skal vera ósköp góð Sex mánuði
hjérna.
Þau horfðu hvort á annað. Al-
drei hafði þeim fundist heimurinn
jafn yndislegur. Lífið var eins og
æfintýri. Tár komu t'ram í augum
Catrionu. Hún þurkaði þau og hló.
Svo benti hún niður á bryggjuna.
- Við látum skipið fara, og verð-
um sarftferða heim. Heim til Fel-
feinnig.