Fálkinn - 10.09.1932, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
------ VIKURITIÐ ----------------
Útkomið:
I. Sabatini: Hefnd , . . 3.80
II. Briciges: , Rauöa húsið . 3.00
III. — Strokumaöur 4.00
IV. Horler: Dr. Vivant . . 3.00
V. C. Hainilton: Hneyksli . 4.00
Pli. Oppenheim: Leyniskjölin3.00
Zane Grey: Ljóssporið . . 4.00
í prentun:
Sabatini: Launsonur.
Biðjið bóksala þann, sem þjer
skiftiö við, um bækurnar.
Reykjavík. Sími 249 (3 línur).
Símnefni Sláturfjelag
Askurður (á brauð) ávalt fyrir-
liggjandi.
Hangibjúgu (Spegep.) nr. 1, gild
Do. - 2. -
Do. — 2, mjó
Sauða-Hangihjúgu, gikl
Do. mjö
Soðnar Svína-rullupylsur
Do. Kálfa-rullupylsur,
Do. Sauða-rullupylsur
Do. Mosaikpylsur,
Do. Malacoffpylsur,
Do. Mortadelpylsur,
Do. Skinkupylsur,
Do. Hamborgarpylsur,
Do. Kjötpylsur,
Do. Lifrarpylsur,
Do. Lyonpylsnr
Do. Cervelatpylsur.
Vörur þessar eru allar búnar til
á eigin vinnustofu, og standast —
að dómi neytenda — samanburð
við samskonar erlendar.
Verðskrár sendar og pantanir
afgreiddar um alt latul.
Fyrir eina
40 aura i vikn
Getur lui veitt jtjer og heim-
ili þinu bestu ánægju tvo
daga vikunnar, laugardag og
sunuudag. Ekkert blað er
skemtilegra og fróðlegra en
Drekkiö Egils-öl •
Munið Herberlsprenl. Bankastr.
Fyrir kvenfólkið.
Baðfðt.
Svona líta stúlkurnar út við bað-
staðina í Norðurálfu um þessar
mundir. Sumum jiykir, að stúlkan
á myndinni sje helst til blóðmikil
nú í hitunum.
GREMJAN ELDIR FÓLli FYRIR
TÍMANN.
Mótlætið er staðreynd, sem ekki
verður flúið frá. En svo er annað,
sem stundum reynir á suma eins
inikið og raunverulegt mótlæti og
það er þetta: að vera að ergja sig
að óþörfu. Þetta getur stundum orð-
ið að vana og hefir þau áhrif, að
fólk eldist langt fyrir aldur fram.
Við þekkjum öll fólkið, sem er
aiveg eins og allar áhyggjur heims
hvíldu á herðum þess, venjulega er
það magurra en það ætti að vera,
með cllefu hrukkur í enninu, á-
hyggjufull augu og' munnvikin snar-
beygð niður á við.
Hvernig líður þessari manneskju?
Hræðilega! Nú liggja öll börnin
lolksins í húsinu beint á móti henni
með kíghósta og vitanlega fá börn-
ir, hennar hann líka! Sjálfri er henni
ill i maganum og þar að auki er
hún með höfuðverk, því að hún hef-
ir orðið andvaka tvær síðuslu næt-
ttrnar, út af kíghóstanum og eins út
af því hvort maðurinn hennar fái
ekki orðu, úr því að hann N. N. sem
er alveg jafngamall honum og búinn
að vera ári skemur i einbætti en
BRASSO
1' æ g i' 1 ö g u r
er óviðjafnanlegur
á kopar, eir, tin,
aluminium o.s.frv.
BRASSO
er nolaður meir
með ári hverju,
sem er að þakka
ágæti hans.
Fæst í öllum verslunum.
hann, fjekk orðuna nýlega. Henni
finst hvorttveggja órjettlæti, bæði
nieð orðuna, og svo það, að einmilt
| etta fólk skyldi eiga heima svona
nærri henni, úr því-að börnin jjess
fengu kíghóstann. - Jæja, nú er
hún að flýta sjer heim, því að hver
yeit nema tviburarnir hennar slasist
meðan hún er úti.
Illar tungur mundu kanske segja,
að konan hefði beihlínis íarið út til
|iess að láta fólk sjá, hve hún ætli
erfiða daga, og að hún hafi beinlínis
unun af að snúa öllu á versta veg,
scm hugsanlégur er. Og ef einhverj-
um. dytti i hug að spyrja hana í
mesta meinleysi, hvort hún hjeltli
ekki, að óljægindin i maganum eða
höfuðverkurinn kæmi af skapinu',
sem hún er í. en ekki skapið af
hinu, mundi hún óhjákvæmilega
halda, að sá sem spyrði væri geð-
veikur.
Engúm manni eða konu getur lið-
ið vel, ef hann er fullur ergelsis,
en jafnvist er hilt, að sú manneskja,
sem á að lifa gæfusömu lífi, verður
að spara sjer að ergja sig að óþörfu,
eða telja sjer trú um, að alt fari
jafnan á versta veg. Og það eru fleiri
en hlutaðeigandi sjálfur, sem líða
við þetta, makinn og börnin liða við
j)að líka. En bros, gamanyrði og
glaðlegt tilsvar getur gert fátæklega
máltið að veislu og kvöldstund í
hreysi farsælii cmi hún verður í rik-
ismannabústöðum án jafnaðargéðs
og bjartsýni.
Er hægt að útrýma ergelsinu pg
hölsýninni. Vitanlega . Fyrst og
fremst með því, að tala skynsamlega
við sjáifan sig og síst af öllu að ergja
sig ylir hlutum, sem aldrei koma
fram og svo þarnæst að gera sjer
Ijóst, hve mikils virði gott skap er
fýrir alla þá, sem eiga saman við
liiann að búa.
I'EGAR ÞJER SIIOÐIÐ ÍRÚtí
þá reynið að gera það þannig, að
fiilkinu, sem i íbúðinni er verði sem
ipinst óþægindi að komu yðar. —
Þjer megið helst ekki gera yður alt
(>í heimakomna og fara að rannsaka
hvernig umhorfs sje hjá fólkinu,
scm ætlar að flytja hurt. Það er eng-
ii. þörf á að grannskoða fötin, sem
hanga i ganginum, eða rýna á mynd-
irnar á veggjunum, þvi að hvorugt
keniur ibúðinni við. Það er iíka ó-
þarfi að fara að skoða ljósmyndirn-
;.i á borðunum og segja: „Nei, þarna
cr þá mynd af hoinun Guðmundi á
Njálsgötunni og konunni hans, þekk-
ið þjer þá hann? Þau eru kunningj-
ar mínir!“ — Flestir sem koma að
skoða ibúðir segja ekki húsráðend-
um lil náfns síns, en þó virðist
það vera útlátalaus kurteisi að gera
þetta. Ekki er það heldur kurteisi
að segja við manninn sinn eða ann-
an, sem er með í ferðinni, eitthvað
á þessa leið í áheyrn húsráðenda:
. Þetta herbergi gæti orðið mjög
vistlegt, ef smekklega væri skipað
húsgögnum í því. Það er ekkert að
marka það eins og það er!“ — Það
er fyrirhafnarlaust að draga að segja
þetta þangað til maður er kominn út
úr húsinu.