Fálkinn - 30.05.1936, Page 13

F Á L K I N N
13
1 10a 3 4 5 6 7 \M 8 9 10
§§g 11 m 12
13 M 14 15 | 1
m 16 17 m m 18 m m
19 m 20 m 21 22 M 23 24
25 26 M 27 28 29
30 31 M\3i m 33 | Ml34 1
85*" I i 36 37 m 38
39 m M 40 m 41 42 m
\M m 43 44 M M 45 |« m
47 48 49 51 m 52 53
54 m 55 m 56
57 M 158
Krossgáta Nr. 241.
Skýring. Lárjett.
1 gjaldgengir hlutir. 8 er við nám.
lOa nafn úr bibl. 11 lag. 12 lílcamshluti.
13 tignuð vera. 14 mál. 15 tyrknesk
borg. 16 frá vegg til inænis. 18 læl
ar hendi. 20 tónn. 21 hrekkur til. 23
áburður. 25 nálægt. 27 sent í illu
skyni. 30 samtenging. 32 limur. 33
segir úrið. 4 óreiða. 35 meyjar. 38
32 lárjett. 39 óhrumur. 40 hreyfingu.
41 t\iðraði vel. 43 fugl. 45 slokra. 47
venur. 50 áflogum. 52 veiðitæki. 54
nema. 55 Fálkinn. 56 lit. 57 þjóðhöfð-
ingi. 58 landi.
Skýring. Lóðrjett.
1 líffæri. 2 sill. 3 talar illa um. 4
liamagangur. 5 lilaup. 6 höfuðborg. 7
í ólagi. 8 kunnandi á bók. 9 lijálpar-
r.ögn. 10 elfur. 12 hrós. 15 sauðamál.
17 planta. 18 afrek. 19 lilýr. 22 skæk-
ill 23. spölur. 24 hrollur. 26 persónu-
fcrn. 28 miða. 29 tala. 31 tala. 36
farvegur. 37 kreik. 42 km. 43 hjálpar-
sögn. 44 umferðartími um sólu. 46
ríki i Ameriku. 48 borða. 49 þvaður.
50 eyja. 51 heimilisfang bónda í Ár-
nessýslu. 53 saltur vökvi. 55 nauta-
mál.
Lausn á Krossgátu Nr. 240.
Ráðning. Lárjett.
1 gamanvísa. 8 sel. lOa oka. 11 jass.
12 ekru. 13 sal. 14 era. 15 hrogn. 16
bur. 18 lát. 20 ró. 21 esa. 23 ósa. 25
sr. 34 nef. 35 afmælishóf. 38 Sa. 39 fas.
40 Leo. 41 og. 43 fúl. 45 krá. 47 iljar
50 ætt. 52 ösp. 54 njót. 55 tríó. 56
mjá. 57 gás. 58 stuðlamál.
Ráðning. Lóðrjett.
1 gos. 2 Akab. 3 melur. 4 nje. 5
varðengill. 6 ísa. 7 S. S. 8 sko. 9 erg.
10 lundarfar. 12 er. 15 há. 17 rós. 18
lauslioltið. 19 úthafning. 22 Sn. 23
ógn. 24 Sues. 26 elfa. 28 uml. 29 dró.
31 ýms. 36 Se. 37 fok. 42 grömm. 43
fúl. 44 úr. 46 ásjá. 48 ljá. 49 jós. 50
æru. 51 tól. 53 pál. 55 T. T.
f ROCKEFELLER CITY
i New York var nýlega haldin há-
lið mikil til minningar um upphaf
horgarinnar. Þar báru hollenskar
stúlkur i þjóðbúningum blóma- og
ávaxtakörfur um göturnar.
Það er sagt, að Ferdinand fyrv.
konungur Búlgara sje í miklu vin-
fengi við Iiitler og aðra helstu menn
nazismans, en við stjórnina sem
áður sat í Þýskalandi átti hann í sí-
feldum erjum. Hún neitaði sem sje
a ðgreiða honum lífrentu, að upp-
liæð 500.000 mörk á ári, sem keis-
arastjórnin lofaði honum á sinni
tíð, ef hann færi með Þjóðverjum
i ófriðinn. Stjórnirnar sem komu i,
Þýskalandi eftir byltinguna neituðu
AFMÆLI SIGURBOGANS.
í ár eru 100 ár liðin síðan sigur-
hoginn frægi i París var vígður.
Verða hátiðarhöld mikil við þennan
sigurvarða i sumar, í tilefni af af-
mælinu.
að taka þessa samninga til greina,
en sagt er, að Hitler muni ætla að
gera það og þá verður vinskapurinn
skiljanlegri.
----x-----
Vísindamenn hafa reiknað úl að
það eru til 860 mismunandi tungumál
í heiminum. Helmingur þeirra, eða
417 alls, er talaðar á Indlandseyjum
og eyjum í Kyrrahafinu. I Asíu eru
töluð 123 tungumál, Ameríku 117 og
í Norðurálfu 89.
Maigret var að rannsaka lieran líkania
Andersens.
„Þjer hafið orðið fyrir tveimur kúlum
.... Þetta sár á bakinu á yður, er ekki nýtt“.*
Það var liryllilegt á að líta. Hörundið var
flegið af lioldinu á tíu ferhyrnings-senlí-
metra stórum hletti. Iloldið var sundurtætt
og hrent og hulið storknuðum hlóðdrefjum.
Það var hætt að blæða úr sárinu. Fullnægj-
andi sönnun þess, að sárið hlaut að vera
margra klukkustunda gamalt.
Annars liafði hin kúlan lirotið vinstra
vinstra herðahlaðið, og þegar Maigret fór að
þvo sárið, fjell kúlan niður.
Það var ekki iskammbyssukúla, heldur
riffilkúla, nákvæmlega sömu tegundar og
kúlan, sem orðið liafði frú Goldberg að
bana.
„Hvar er Elsa?“ spurði Andersen. Iiann
gretti sig af kvölunum, og var þó sýnilegl,
að hann gerði sjer far um að hera sig vel.
„Hún er inni í herberginu sínu .... Hreyf-
ið yður ekki .... Þektuð þjer liinn siðari
árásarmann vðar?“
„Nei“.
„En þann fyrri. Hvar gerðist það?“
Hann hleypti hrúnum, opnaði munninn,
til þess að svara, en var svo ljemagna, að
hann gafst upp vð það. Hann hreyfði vinstri
handlegginn ofurlitið, og virtist vera að gefa
til kvnna að hann væri uppgefinn.
„Hvernig lýst yður á þetta læknir?“
Það var óhugsanlegt, að hafast við i þessu
liálfrökkri. I húsinu voru ekki nema tveir
olíulampar. Annar þeirra var þarna í her-
berginu og hinn hjá Elsu.
I salnum á neðri liæðinni, hafði verið
kveikt á kertum, sem ekki lýstu salinn nema
að litlu leyti.
„Ef ekki kemur neitt óvænt fyrir, lifir
hann þetta af, sennilega .... fyrra sárið er
miklum mun hættulegra en hið sjðara ....
Hann hlýtur að liafa fengið það lausl eftir
hádegi i dag, eða ef til vill fyrri. Það er
Browning-kúla. Skotinu liefir verið hleypt af
á örstuttu færi . . . . já, mjer er nær að halda.
að skammhyssuhlaupið liafi jafnvel snert
liakið á honum .... Hann liefir hrejdt sig,
óvænt, þannig að skotinu liefir skeikað. Það
eru því aðeins rifbeinin, sem eru sködduð
... . . Blóðlilaup á öxlinni og liandleggjun-
um, og skeinur á höndum og knjám, munu
hafa orðið til samtímis“.
„En livað er um hina kúlnna ?“
„Herðablaðið er illa skaddað .... það
verður að fá skurðlæknir til þess að gera
við þann áverka, á mörgun .... Jeg skal
gefa vður utanáskrift lækningastofu í París,
sem jeg myndi vilja mæla með.......Auð-
vitað er skurðlæknir lrjer í nágrenninu, en
ef sjúklingurinn er efnaður, myndi jeg held-
ur ráðleggja, að hann yrði fluttur til París-
ar“.
Er hugsanlegt, að hann hafi verið rólfær
eftir fyrra skolið?“
„Það er sennilegt .... kúlan hefir elcki
snert nein líffæri .... það hefir því aðeins
verið um að ræða vilja og þrek .... En jeg
er hræddur um að öxlin verði aldrei jafn-
góð ....“
Lögreglan var nú búin að rannsaka trjá-
garðinn allan, eftir því sem föng voru á í
myrkrinu, og hafði einskis orðið visari, en
nú var mönnum skipað þannig, víðsvegar í
garðinum, að ekki yrði lijá þvi komist að
þorparinn yrði handsamaður, þegar birti,
ef liann leyndist í garðinum. Þegar Maigret
var búinn að skipa fyrir um þetta, fór hann
aftur inn til Andersens, og virtist það gleðja
sjúklinginn, að sjá hann.
„Elsa?“
„Jeg er búinn að segja yður það mörgum
sinnum, að liún er inni í herberginu sínu“.
„Hversvegna?“
Enn var hann gagntekinn af þessari óeðli-
legu óværð, sem skyja mátti af augnaráði
hans og svip.
„Vitið þjer ekki, hverjir eru óvinir yðar?“
„Þjer skuluð nú liggja kyrr. Segið mjer
aðeins, livar og hvenær var skotið á vður í
fvrra skiftið . .. . En verið rólegur .... spar-
ið kraftana . .. . “
„Jeg var á leið til þeirra Dumas & Sonar“.
„Komust þjer ekki alla leið?“
„Jeg var á leiðinni! Við Orleanshliðið gaf
einhver inaður mjer merki um að stöðva
bifreiðina“.
Sjúklingurinn bað nú um vatn að drekka,
og tæmdi slórt vatnsglas í botn, en hjelt síð-
an áfram frásögninni og starði upp í loftið:
„Hann sagðist vera lögreglumaður. Hann
sýndi mjer meira að segja, spjald, sem jeg
leit ekki á, að vísu. Hann skipaði mjer að
aka i gegnum París og lialda áfram eftir
veginum til Compiegne, þar sem hann
kvaðst eiga að leiða mig fram gegn vitni,