Fálkinn - 16.10.1937, Blaðsíða 6

(i
FÁLKINN
Keith West:
Það sem TSIM SEK einn vissi.
• "
AkUNNUGUR maður, sem
l>efði sjeð Elias P. Schrott
mundi líklega hafa giskað á að
hann væri vísindamaður. Lítil
PQStiilínsblá augu bak við þykk
augnagler, hárið bvitt það sem
það var, nefið lítið og hvast og
þegar liann hló komu smáfell-
ingar á nefbroddinn.
Og nú hló hann lil Tsim Sek,
sem sat hinumegin við skrif-
J)orðið.
Þið Kínverjar! .... Þið
trevstið engum nema sjálfum
vkkur. Nú, jæja, þið hafið tals-
verða ástæðu til þess, með þessa
kommúnista, Japana og alt það
dót.
Þvi að Sclirott var talsvert
inni í stjórnmálum, eins og skilj
anlegt var, þar sem hann var
forseti stærsta liergagnafram-
leiðslufyrirtækisins sem nokk-
urntíma liafði selt vopn frá
Bandaríkjunum til Kína eða
nokkurs annars lands. Hann
(ieplaði augunum Jrak við gler-
augun, þegar hjarminn af sterk-
um ljósunum fjell á augun á
lionum.
Jeg er að fá nýja lampa
hjerna í stofurnar, sagði hann
og benti á rafmagnsperurnar,
sem voru hlífalausar. A morg-
un eða í kvöld. Óskvgðar kúl-
ur utan um perurnar í loftinu,
skiljið þjer. stofustúlkan stakk
upp á því. Jeg fæ ofbirtu í aug-
un af svona Ijósi. Jæja, en
það var samningurinn, hr.
Tsim. Yður er óhætt að treysla
mjer, en jeg skal samt spara
yður ómak. Hjerna er eintakið
mitt, af samningnum sem við
vorum að undirskrifa. Þjer skul-
uð fara með hann i bankann
og afhenda hann bankastjór-
anuin sjálfum. Og svo, jafnvel
þó mjer snerist hugur í nótt
eða hrapaði niður tóman lyftu-
gig, getið jjjer altaf fengið samn-
ingnum fullnægt. Hann fjekk
Kínverjanum samanbrotið skjal.
Mjer er sómi að því að
þjer skuluð sýna mjer svona
mikið traust, sagði Tsim Sek.
Hann ljet hendurnar renna inn
í víðu ermarnar og kom samn-
irignum fvrir einhversstaðar
inni á sjer. Og nú ælla jeg —
með yðar leyfi — að fara. Jeg
hefi margt að luigsa áður en jeg
sigli framhjá Frelsisstyttunni
ykkar um miðjan daginn á
morgun. Hann stóð upp.
En — Ameríkumaðurinn
rjetti út granna, hvita hendina,
eins og hann vildi halda hon-
um aftur. — Mjer þætti vænt
um, að þjer vilduð líta inn á
morgun áður en þjer farið. Mig
langar til að þjer smakkið á
sýnishorni af tei, sem jeg fæ
frá Weili-ekrunum. Mjer mundi
þvkja heiður að því, ef þjer ját-
ið að jeg hafi vit á góðu tei -
af ekki-kínverskum manni að
vera.
Það er vel boðið og jeg á
hægt með að gera það, sagði
Tsim Sek og lægði röddina. Og
þegar þjer hringið á stofustúlk-
una til ])ess að fylgja mjer út,
þá gerið svo vel að láta hana
heyra, að þjer eigið von á mjer
á morgun, segjum klukkan tíu.
Jcg ætla að koma klukkan hálf
tiu, en látið liana ekki vita það,
og segið henni ekki í hvaða er-
indum jeg komi aftur. Jeg hefi
sjerstakar ástæður til þess.
Hung-Mo-flokkurinn, sem jeg
kaupi vopn fyrir, á marga and-
stæðinga eins og þjer vitið og
að minsta kosti einn af þessum
andstæðingúm hefir umboðs-
menn hjer i New York. Ivanske
þjónustu stúlkuna yðar — liver
veit? Og ef þeir halda að jeg
komi á morgun aftur til þess
að undirskrifa samninginn
hann klappaði á vasann þá
er ekki ómögulegt að þeir reyni
að gera okkur bölvun. En ])á
er það orðið of seint.
Elias P. Schrott hrosti.
Jeg dáist að hugrekki yð-
ar. Mjer finst þelta sífelda sam-
særismannaloft vera evðileggj-
andi fvrir svefninn. Já, jeg ætla
að draga mig út úr þessum við-
skiftum. Setjasl að einhvers-
staðar á kyrlátum stað í Evrópu
þar sem maður getur notið
eigna sinna í friði. Þetta verður
síðasli sanmingurinn sem jeg
geri nú geta þeir sem vngri
eru tekið við áhættunni.
Mjer þykir ])að mjög leitt
að eiga ekki von á að geta haft
skifti við yður framar, sagði
Kínverjinn, en sem vinur yðar
er mjer það mikil gleði, að þjer
skuluð vera svo hygginn að
draga yður út úr hættunni í
tíma. Og kannske þjer viljið nú
gera svo vel að hringja.
Þegar stofustúlkan kom inn
kvaddi Schrotl gestinn.
Verið þjer sælir, herra
Tsim. Við sjáumst aftur. í fvrra
málið klukkan tíu, er ekki svo?
Jú, eða ef til vill rjett fvrir
klukkan tíu.
Um leið og Tsim fór út stað-
næmdist hann sem snöggvast
í dyrunum. Ljósin í ganginum
endurspegluðust í gljáfægðum
mahogniþiljunum á veggjunum,
og í nálægt eyra-hæð sást
daufur hlettur óskvgður, eins
og einhver hefði andað á hann.
Tsim Sek vissi, að ef liann tæki
á þessum bletti mundi hann
reynast ofurlitið volgur einmitt
þarna, sem stofustúlkan hafði
þrýst eyranu upp að hurðinni.
En hann ljet ekki á sjer sjá að
hann hefði tekið eftir neinu og
fór með stúlkunni að lyflunni.
17'LUKKAN í anddyrinu á gisti-
^■húsinu sló hálftíu þegar
Tsim Sek tók lyftuna upp á
hæðina, sem Schrott hjó á. Á
svona stóru gistihúsi er vel hægt
að taka gesti sem um ganga
fyrir nýja starfsmenn, og liefði
einhver sjeð Tsim Sek við Ivft-
una mundi liann hafa styrkst í
þeirri skoðun við það, að hann
hjelt á hakka í liendinni, með
mjólkurglasi. Þetta merki sak-
leysisins hafði liann náð i niðri
í eldhúsinu, þar sem hann kom
við i leiðinni og gerði hoð fyr-
ii kínverskan kunningja, sem
ekki var til. Hann ljet bakkann
standa á göífinu í lyftunni, fór
úl, lokaði rimlahurðinni á eft-
ir sjer, stakk hendinni inn á
milli rimlanna, þrýsti á hnapp-
nn og sendi lyftuna á sjöundu
hæð.
Svo læddisl liann eins og
köttur inn tóman ganginn að
dyrum Elias P. Schrott og barði
á dyrnar.
Það kom ekkert svar og hann
harði aftur. Þegar hann hafði
harið þrívegis án þess að svar-
að væri opnaði hann dyrnar og
gekk inn. Loftið var þykt, eins
og reykurinn frá kvöldinu áður
væri ekki horfinn enn. Um leið
og hann lokaði hurðinni á eft-
ir sjer rendi hann augunum yfir
dýru tyrknesku ábreiðurnar á
gólfinu og önnur ríkdómsmerki
þarna í stofunni, sem voru á-
vöxtur borgarastyrjaldanna i
Kína og baráttunnar milli lýð-
veldanna í Suður-Ameríku. Já,
liann fór meira að segja að
draga samlíkingar milli litanna
á ábreiðunum og blóðsins, sem
hefði verið horgað fyrir þær.
Svo hvarflaði lmgur hans alt-
ur til mannsins, sem átti öll
þessi auðæfi. Það var kvnlegt
hve Ameríkumaðurinn ljel
dragast lengi að koma og licilsa
kínverska gestinum sínum! Tsim
Sek slóð upp og fór að svefn-
herbergisdyrunum og lauk var-
iega upp. Svo rvkti hann hurð-
inni alveg upp og gekk inn i
herbergið með þykku glugga-
tjöldunum, þar sem Elias P.
Schrott — í fullri hirtu frá
lampaljósinu — lá á miðju
gólfi, með andlitið stirðnað í
ægilegri skelfingu. Það var eng-
inn vafi á því að hann var
dauður.
I7ÍNVERJINN gekk varlega
*"að líkinu. Það var enga undr-
un á honum að sjá. Hann vafði
vasaklútnum um hendina á sjer
til að fvrirbyggja fingraför og
lók svo í hendi liins dána og
Jyfti henni upp frá gólfinu. Svo
Ijet liann hana detta aftur
handleggurinn var stirnaður,
það var eins og allur líkaminn
hreyfðist með lionum. Tsim
Iiafði nægilegt vit á slíku til
]>ess að sjá að maðurinn var
dáinn að minsta kosli fyrir
t\ eimur klukkustundum.
Þarna sáust engin merki þess
að hann liefði verið heittur of-
heldi, alt var i rcið og reglu
í svefnherherginu. í dagstofunni
hafði verið slökt en þarna
hrunnu lamparnir allir ennþá,
nema einn óskygður lampi sem
var yfir rúminu og liægt var að
Kveikja á með eggmynduðum
hnúð, sem lá á koddunum. A
Á hinum lömpunum sá hann
úr dyrunum voru óskygðar
glerkúlur utan um perurnar.
Tsim Sek kinkaði lcolli, hon-
um varð þegar í stað ljóst,
hvernig í öllu lá. Svo fór hann
inn i dagstofuna aftur og lok-
aði svefnherherginu á eftir sjer.
Hann fór að símanum og
hringdi.
Ilalló, sagði hann, jeg
tala frá slofu Eliasar P. Schrott.
Jeg álli að hitta hann klukkan
tíu en hann er ekki komiiin
ennþá. Getið þjer sagt mjer
hvar hann er ? Hann hlustaði á
shnastúlkuna svara. Ef þjer vit-
ið það ckki þá gerið svo vel að
senda stofustúlkuna upp, kan-
ske að hún viti það.
Svo lagði hann símann frá
sjer og settist og heið ])ess sem
fram kynni að vinda.
Stofustúlkan kom skömmu
siðar og virtist auðsjáanlega
móðguð.
Hvernig hafið þjer kom-
ist hingað inn? spurði hún.
Tsim Sek brosti.
Jeg hanka. Jeg kem inn.
Ilerr Schrott ekki hjer. Svo jeg
híð dálítið, og svo jeg síma
skrifslofu. Þjer vita hvar herra
Schrotl er?
Ilann talaði með vilja afbak-
aða ensku, svokallað „piglin“-
ensku. Hann var í engu frá-
brugðinn venjulegum Kínverja.
Máske var það þessvegna, sem
hún var óvarkárari, því að nú
fór lnin þvert yfir gólfið og
opnaði svefnherbergisdyrnar
upp á gátt. Tsim Sek vissi, að
hún hefði átt að herja á dyrnar