Fálkinn - 26.03.1938, Blaðsíða 3

VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdaslj.: Svavav Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Heyk.javík. Simi 2210.
Opiii virka daga kl. 10—12 og 1—0.
Skrifstofa í Oslo:
A n I o n S c li ,j ii t li s g a (I e 1 4.
Blaöiö kenuii' úl hvern laugardag.
Askriflarverð er kr. 1.50 á mánuði:
kr. 4.50 á ársf'jórðungi og 18 kr. árg.
Krlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auqlijsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent.
Skraddaraþaakar.
Allir þekkja glaðværu mennina,
sem altaf eru i svo góðu skapi, að
manni liggur við að gremjast við þá
nerha þá stundina sem maður aldrei
þessu vánt er i góðu skapi sjálfur,
mennina sem þurfa svo Jilið til að
lilæja og brosa, mennina sem altaf
eru kátir og Jíta björtum augum á
alt.
Amist ekki við þessuin mönnum
f.yrir alla muni. Þeir eru sólir. Þeir
hafa tamið sjer að lít.a björtum augum
á heiminn, þeir neita því að veröldin
sje „táradalur“, lieir vilja lifa glaðir
og segja að það kosti ekkert að vera
glaður og katur. Þeim líður vel og
öðrum liður vel í návist við þá.
Eflaust væri heimurinn miklu betri
el' sem flestir vildu fara að dæmi
þeirra. jÞvi að 'stúrinn maður er
sjálfum sjer og öðrum til leiðinda.
Hann liugsar neikvætt og Jifir nei-
kvætt, ef menn á annað borð viður-
kenna það, að gleðin sje hiioss en ekki
böl. Ólundin er seigdrepandi lind-
iseinkunn, sem eigi aðeins gerir sjálf-
an ólundarsegginn grettinn og ljótan
heldur smitar þá sem nærri lionum
koma. Það þarf ekki nema einn stúr-
inn og súran segg i samkvæmi lil
þess að eyðileggja alt sem ánægja
heitir.
Glaði maðurinn verður ósjálfrátl
betri maður en aðrir. Hann er barns-
legur og hrekklaus, velviljaður og
nærgætinn. Hann hugsar fyrst um
það að gera aðra glaða, en ólundar-
seggnum er fyrir mestu að koma öðr-
um í sama hugarástandið og liann er
sjálfur. Sýtingurinn og jagið gerír
hann öfundsjúkan og illviljaðan,
leggur lionum róg í munn — liann
vill öðrum ilt en ekki gott.
Glaði maðurinn lifir lengur en ó-
lundarseggurinn. Læknarnir hala
sannað, að mönnum verður betra af
matnum, sem þeir eta glaðir en hin-
um, sem Jreir eta með ólund. Glaði
maðurinn sefur vel og dreymir vel,
ólundarseggurinn sefur illa og hann
dreymir illa, ]iví að jafnvel svefninn
getur ekki svæft i houum nöldrið og
ólundina. Hann er ógæfusamur mað-
ur en sjálfur sinnar ógæfu smiður,
vegna þess að liann tamdi sjer þá
lifsvenju að lila alt svart, verða öll-
um mönnum leiðindagjarn, taldi ekki
ómaksins verl a.ð elska nðungann,
heldur vilja honum ilt. Hanu tamdi
sjer jag og nöldur, öfundsýki og hefni-
girni og lifði í rigningu alla sina
æfi þvi að hann dró sjálfur fyrir
sólina.
F A L Iv 1 N N
þula
Ríkisúíuarpsins:
Plagnheiður
Haísíein.
i’egar liinn ágæti og vinsæli
útvarpsþulur, Sigrún Ögmunds-
dóttir, ljet aí' störfum við út-
varpið í fvrra vor levsti liana
af hólmi ungfrú Ragnheiður
Hafstein, sem síðan hefir skipað
þann veglega sess að vera aðal-
þulur liins islenska rikisútvarps.
Það var i mikið ráðisl að
setjast i sæti Sigrúnar og upp-
fvlla þær kröfur og verða við
því trausti, sem hlustendur báru
til hennar en ungfrú Ragn-
lieiður revndist þeim vanda
vaxin og er vinsæl orðin méðal
útvarpshlustenda.
Jeg hef hitt ungfrú Ragnheiði
að máli í þularherberginu á efsta
lofti landssímahússins og sj'eð
liana „kúpla“ andans stórmenn-
um þjóðarinnar út á öldur l.jós-
vakans með einu litlu handtaki.
Spurði jeg hana þá hversu henni
fjelli Jtessi starfi og livað hún
teldi erfiðast við að vera útvarps-
þulur:
Það tel jeg erfiðasl við
þessa stöðu, eins og reyndar flest
störf önnur, að geta aldrei gert
öllum lil hæfis. En það er ekki
liægt engin Iifsins leið að gera
nokkuð sem öllum Iiki. Því er
nú ver og miður. Og að vcra
góður útvarpsþulur er ekki fvrst
og fremst fólgið i því að lesa upp
þetta eða hitt, heldur í hinu að
ná til fólksins á þann hátt, sem
hverjum og einum fellur best og
hann sjálfur kýs.
Við, sem lesum frjettir og lil-
kynningar um dagskrárliði í út-
varp vitum gjörla, að æfinlega
hlusta einhverjir, sem vega hvert
orð. og rnæla liverja setningu, er
við segjum jafnvel við morg-
untónleikana á sunmtdagsmorgn-
um!
•— En gefur þetta ekki sjálfs-
trausti ykkar og örvggi bvr und-
ir báða vængi?
Mjer fanst það slæla mig
fyrst og þreyta mig síðan þvi
jeg vil ekki verða rödd vanans.
heldur langar ntig lil að leggja
örlitið brot af sjálfri mjer í
harmþunga dánartilkynning-
anna, i skrumauglýsingarnar,
lægðan 11 i ð j u r veðurfregn a n n a
og öngþveiti frjettanna mig
langar til þess, og íjeg leitast
við að gera það. En stundum
verð jeg dálítið lúin, stundum
örlítið hrygg og oft leikur alt
í lyndi. Þá er gaman að vera út-
varpsþulur, voða ganian.
Kviðuð j)jer ekki fvrir að
lakast Jielta verk á hendur?
Nei, og j>að var af þvi að
jeg' fjekk engan tíma lil um-
hugsunar. Einn sólhjarlan júní-
morgún hringdi Sigrún uin hálf-
tólf hingað niður á skrifstofu
útvarpsins og kvaðst ekki mundi
korna i hádegisútvarpið núna,
því hún ætlaði að gifta sig i dag.
Var jeg' þá beðin að sjá um há-
degisútvarpið daginn Jiann, og
Ijet jeg tilleiðast. ()g siðan hef
jeg verið aðaljmlur útvarpsins
Fenguð Jjjer ekkert sumar-
leyfi ?
Jú jeg er nú hrædd um það
þriggja vikna sumarleyfi. Þá
fór jeg norður á Húsavík til
pabba og niömniu og hlustaði
á útvarpið! Svo fór jeg stundum
á hestbak ])að er mín hesta
skemtun.
Eigið J).jer J)á ekki tiest ?
Nei, því er nú ver.
Hvort vilduð J)jer heldur
eiga litinn hil eða góðan reiðhest ?
Þúsund sinnum heldur góð-
an hest snjóhvítan gæðing.
Jeg mundi kalla liann Svan.
Ef einhver gæfi vðiir slíkan
liest...'.?
Þá mundi jeg kyssa hann
fyrir gjöfina. En hvitir hestar
3
eru yndislegustu skepnur i allri
veröldinni.
Fáið þjer ekki stundum
hiðilsbrjef frá háttvirtum út-
varps hluslendum - eða minsta-
kosti hlýorð brjef ?
Jú, jeg fæ stundum brjef,
góð brjef, ástarvisur. l.jóð og
fleira.
Hafið J)jer gaman af ljóð-
um ?
Já, já - og ferðalok Jón-
asar Hallgrímssonar tek jeg
f'rani vfir öll kvæði, sem jeg
kann eða hef tesið.
Lesið J)jer mikið skáld-
skap.
Dálítið. Jeg lief lesið niarg-
ar góðar hækur og Knut
Hamsun er mitt eftirlætisskáld.
En leggið J)jer ekki stund
á eitthvert sport?
Því miður er nú minna um
það. Einu sinni ætlaði jeg að
verða skytta og skaut einu feil-
skoti á sakleysislega blákráku,
ersat upp í trje í Suður-Svíþjóð.
Siðan hef jeg aldrei snerl á
bvssu.
Dvölduð ])jer Iengi í Svi-
þjóð?
Nei ekki samfleytl. En í
þau þrjú ár, sem jeg stundaði
nám við kunungl. Tóniistaskól-
ann i Kaupmannahöfn dvaldi
jeg oftast i leyfum mínum i
Svíþjóð og þangað langar mig
að skreppa i sumar, ef guð og
gjaldevrisnefnd lofa. Annars fer
jeg norður í land!
Sig. Ben.
NÝJÁRSDAGUR í JAPAN.
Jápanar halda meira upp á nýj-
ári8 en jólin og hafa þá hvarvetnu
lil sölu gilda kaðalspotta. seni eru
lákn hins forna japanska átrúnnSar,
,,shintoismnns“.
lvonan yðar er IjóshærA', er
ekki svo‘?
Jeg veit þnö ekki. Hún er á
hársnyrtistofunni núna.
„Ganili Farrl1 lifði í liálfa aðra öld,
fæddist árið 1483 og dó árið 1035
og er grafinn i Westminster Abbey.
Hann lifði undir tíu konungum.