Fálkinn - 17.09.1938, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta Nr. 285.
Skýring, lárjett.
1 Yfirhöfn. (i snemma. 9 rikur. 12
kuldatíS. 14 ana. 15 táknletrið. 17
hæna. 19 feiti. 20 litungun. 22 fugl.
25 hestur. 27 ílátið. 29 neitaði um
beina. 31 dýr. 32 tónsmíð. 33 lítil.
34 stórvaxnar. 38 morðlmgur. 40
hægir. 43 grunað. 44 krota. 40 ana.
47 ungling. 49 hespu. 51 hrút. 52 ljett.
54 sápa. 55 grænmeti. 50 fugl. 57
peninga.
Skýring, lóðrjett:
2 aðalsmenn. 3 slefna. 4 snjó. 5
hreyfast. 6 kvenmannsnafn. 7 smá-
vaxins. 8 óstýrilát. 10 tigna. 11 velti.
13 vakna. 16 máður. 18 kvendýr. 19
dregið úr. 21 málaðar. 23 rumskaði.
24 kirkjuhöfðingja. 20 meinsemd. 28
á húsi. 30 góðgæti. 34 fylkingar. 35
kvalafult. 36 tímabilið. 37 ástunduli.
38 sveitamaður. 39 kaldur. 41 vjel-
bátur. 42 söngla. 45 silaleg. 48 gjöra
við. 50 ráðgera. 52 eignast. 53 ])oka.
Lausn á Krossgátu Nr. 284.
Ráðning, lárjett.
1 játa. 0 álma. 9 Grettir. 12 klaka.
14 mót. 15 arkar. 17 narf. 19 þræl. 20
ragn. 22 Argar. 25 kast. 27 kringla.
29 forusta. 31 alskostar. 32 úti. 33
ört. 34 ófáanlegt. 38 skaginn. 40 af-
tekur. 43 kinn. 44 narra. 40 mara.
47 aumi. 49 rauð. 51 renna. 52 ris.
54 krafa. 55 klökkur. 56 aska. 57 ella.
Ráðning, lóðrjett.
2 áfangi. 3 agar. 4 lem. 5 ætt. 6
árar. 7 Miklas 8 skark. 10 tólg. 11
gráta. 13 kanna. 16 rækur. 18 fals.
19 þrot. 21 arftaki. 23 rakkána. 24
afsalar. 26 stormur. 28 glófi. 30 rangt.
34 ógnun. 35 ánni. 36 efar. 37 temur.
38 skæri. 39 ananas. 41 kaðall. 42
ramar. 45 reik. 48 maka. 50 akra. 52
rök. 53 ská.
LYDIA CECIL HILL
Jieitir þessi enska gamansöngvastúlka
og er 24 ára gömul. Hún giftist ný-
lega soldáninum af Johore á Mal-
akkaskaga. Hann er rikur að vísu, en
40 árum eldri en konan. Þau liittust
á skemtiferð til Sumatra og urðu
svona hrifin hvort af öðru.
ABRAHAM LINCOLN.
Framh. af bls. 5.
náminu sem varð. Nokkrum
mánuðum síðar fanst hann i
lilöðu uppi í sveit. Lincoln harð
ist við dauðann í níu klukku-
líma þangað til hann andaðist.
Það var á föstudaginn langa,
sem hann var myrtur.
Hann var grafinn í Spring-
field við ltliðina á ungum syni
SIMONE SIMON,
franska kvikmyndaleikkonan hefir
kært fyrverandi einkaritara sinn fyr-
ir svik. Hafði ritarinn svikið út
20.000 dollara með því að bæta núli-
um á ávísunum, sem hún iiafði feng-
ið í kaup. Hjer sjest Simone í rjett-
inum.
sínum, sem var látinn nokkr-
um árum áður. Öll þjóðin liarm
aði liann, en svertingjarnir þó
mest. Hann hafði gefið þeim
mest af æfistarfi sínu og líf
lians varð fórn fyrir þá. En
hann fjekk því framgengt sem
hann vildi: Að allir þeir sem
fæddust í Bandaríkjunum, fædd
ust sem frjálsbornir menn en
elvki sem þrælar.
auðvelt að vinna hásetana til fylgis við
sig, herra Dayne mun eflaust vera mjer
sammála um það. Þeir áltu erfiða daga,
og Ijóminn frá Karaibahafi, Port Royal og
og austurlöndum lokkaði. Flestir sjóræn-
ingjar hafa hyrjað sem heiðarlegir menn.
En þvi miður rataði Jolm Avery í ýmsa
örðugleika, sem hann hafði ekki sjeð fyrir.
Og það var út af gimsteinunum, sem hann
hafði rænt af stórmógúlnum.
Herra Dayne man máske eftir þessu, en
jeg efast um, að nokkur annar sje hjer
staddur, sem þekkir liið söguiega umhverfi
þessara —“
„Þakka yður fyrir,“ sagði Dayne, „það
vill svo til að jeg hefi lagt stund á sögu
við háskólann.f*
„Það var einmitt það, sem jeg átti við,“
sagði Alilee og. brosti. „Hvað jeg nú ætlaði
að segja — jú, yfirráð Englands i Indlandi
liófust með verslun Austur-Indíafjelagsins
í landinu, og það varðaði mestu fvrir þetla
fjelag að halda vináttu við hina innbornu
líöfðingja, furstana sem áttu geysimikið fje
um leið og þegnar þeirra dóu úr hungri mil-
jónum saman. Stórmógúllinn og fleiri fóru
nú að þröngva kosti verslunarfjelagsins.
Qg það kærði fyrir stjórninni.
Það var einmitt um þessar mundir, sem
Avery og menn hans komu heim. Þeim
var varpað í fangelsi. Fratton hlýtur að
liafa hrosað í kampinn þegar liann lieyrði
það. En Fratton harst ekki til eyrna, að
Avery tókst að flýja. Það er sagt að liann
hafi falið sig i námunum í Cornwall. Var
nú hljótt um Avery um stund, og' Fratton
tók til óspiltra málanna, að undirbúa á-
form sin. Fyrst og fremst ætlaði hann að
ná saman leiðangri, sem hann stjórnaði
sjálfur og vitja sjóðanna í Manndrápsey.
Og Jeffry Fratton sigldi frá Bristol á
gildri skútu og með merkilegri áhöfn. Það
voru ekki sjómenn eingöngu. Þegar Fratton
var barn hafði hann verið hreldur og kval-
inn af húskennara sínum, drykkfeldum
presti, sem tróð í hann grísku og latínu.
Það er auðskilið að hann yrði forviða er
liann einn góðan veðurdag — nú hafði
hann verið settur af fyrir löngu og hafði
ofan af fyrir sjer með þvi að skrifa svins-
leg níðrit í London — fjekk heimsókn al'
Jeffry Fratton, sem hvatti hann til að segja
skilið við þennan gamla ömurlega lieim og
setjast að i öðrurn nýjum og betri. Hann
álti að verða sagnfræðingur fararinnar og
sálusorgari. Maður getur ímyndað sjer
hvernig þessi gamli drulluliálestur dustaði
neftóhakið af blettóttum frakkanmn sín-
um — ef hann þá hefir brúkað i nefið, en
það getur mr. Barkett kanske sagt okkur
— og reyndi að líta út eins og vörður sið-
gæðisins.“
„Það var að minsta kosti fallega lutgsað
af Fratton, að liirða um þennan gamla
þorpara,“ sagði Barkett.
„Það fanst doktor Oliver lika. Og hann
var ekki sá eini, sem var undrandi á mann-
gæsku Frattons. Trayne skipstjóri var það
líka. Trayne skipstjóri hafði á sinum tíma
nmnið á hrott stúlkuna, sem ef til vill var
eina manneskjan, sem liefði getað gert
mann úr Jeffry. Nú var hún dáin úr harmi,
og Trayne skipstjóra hafði verið sagt upp
og lifði á að svíkja í hrossakaupum og i
spilitm.
Maður getur liugsað sjer skelfingu hins
ógæfusama skipstjóra er hann stóð auglili
lil auglitis við Jeffry Fratton. Fratton segir,
að hann liafi árangurslaust verið að leita
])ragða til að flýja, en þegar öll sund voru
lokuð var honum nauðugur einn kostur að
láta eins og ekkert hefði í skorist og þykj-
ast hitta gamlari vin eftir margra ára fjar-
veru. Og honum til undrunar tók Fratton
honum opnum örmum. Hann keypti bæði
mat og drykk handa þessum fvrverandi
fyrirmanni.
Fratton stakk upp á því við Trayne að
koma með sjer vestur og' verða seluliðs-
foringi hjá sjer. Hið bitra hatur, sem Fratt-
on hafði forðum borið lil hans var þá liorf-
ið — eða svo hjelt Trayne að minsta kosti.
Hann var sajnviskulaus kvennaflekari, og
mun hafa álitið, að hinn forni keppinautur
hans væri nú kominn til viðurkenningar á
sannleikanum um hina rjettu stöðu kon-
unnar i mannfjelaginu.
Ferðin gekk tíðindalaust. Frallon tók eft-
ir að skipstjórinn á skútunni hafði margt
að segja Trayne, sem ekki var fyrir annara
eyru. Travne kapteinn studdi skipstjórann,
er hann stakk upp á því að ræna spönsk og
frönsk skip, sem þeir mættu á leiðinni. En
Fratton var, eins og við vitum, ekki í neinni
algengri sjóránaferð og notaði tækifærið til