Fálkinn - 26.11.1938, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1,50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Aiifflijsinffaverð: 20 aura millim.
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
„Mesli maðurinn sem jeg gæti hugs
að mjer að hitta, væri sá er sagl
gæli um sjálfan sig, að hann hefði
aldrei valdið vonbrigðum“. Tolstoj
sagði þetta einhverntíma, en þess
sjest hvergi getið að hann hafi nokk-
urntíma hitt fyrir slíkan mann.
Traustið er undirstaða allra við-
skifta í heiminum, hvort heldur er
um fjárhagsleg mál að ræða eða
annað. Þegar karl og kona ganga í
hjónaband er það gert í trausti tii
þess, að bvort þeirra um sig upp-
fylli ýms óskrifuð og ónefnd skil-
yrði. Þegar maður kaupir verðbrjef,
er það tiltrúin til brjefsins sem liann
greiðir fje fyrir, en ekki brjefið
sjálft. Þegar þú kallar á hund, þá
kemur hann til þín í trausti þess að
þú munir ekki berja hann. Sje mað-
úr ráðinn í stöðu, er það í trausti
þess, að hann ræki störf sín. Þegar
nianni er trúað fyrir leyndarmáli,
er það af því, að honum er treyst
til þess að þegja. Trúaður maður
býst glaður við dauða sínum, af
því að hann treystir því, að það
rætist hinumegin sem hann trúir.
Ýms liugtök eru aðeins partur úr
almenna hugtakinu traust eða til-
trú. Svo er t. d. um orðin láns-
traust, vinátta, álit, hugrekki. Til-
trúin getur verið til sjálfs sín ekki
siður en annara. Alt byggist á henni
og ef hún bregst tilfinnanlega, á
sá ekki viðreisarvon sem vonbrigð-
unum olli. Hann er jafnvel ver
staddur en sá, sem frá upphafi
hefir verið svo illa að sjer ger, að
enginn hefir treyst honum til neins.
Það er vandasamara en fljótt á
litið virðist, að láta engan verða
fyrir vonbrigðum. Þeir sem aldrei
hafa vakið von um neitt bjá öðr-
um komast kanske næst markinu.
En hinir eiga erfiðara. Og það ligg-
ur við, að því hærra sem þeir kom-
,ast i áliti, því liættara verði þeim.
Þess eru t. d. fá dæmi um stjórn-
málamenn, sem snemma hafa náð
almennri viðurkenningu, að þeir
hafi haldið heiðri sinum óskertum
til æfiloka.
Meðan þeir berjast gera andstæð-
ingarnir þeim þann greiða að níða
þá, og fólki gleymist ekki á meðan,
að þeir sjeu ekki alfullkomnir menn.
En ef þeir „alfullkomnu“ misstíga
sig lítið eitt, ærast allir. Þessu áttu
þeir ekki von af þeim!
Rauði Rrossinn.
Saga þessa merkilega fjelagsskap-
ar hefst fyrir tæpum 80 árum. Þá
er það svissneskur maður að nafni
Henry Dunant, sem gerist sjálf-
boðaliði til að bjúkra særðum og
sjúkum í fólkorustunni við Solferino,
og fekk aðra menn í lið með sjer
til að stilla þjáningar þeirra, sem
urðu lemstraðir og særðir — án
þess að sofna hinn hinsta blund.
Jakob Hafstein framkvœmdastjóri
Rauða Krossins.
Tveim árum síðar skrifar hann svo
endurminningar sínar frá orustunni,
og vöktu þær geysi eftirtekt. Urðu
þær til þess að fjórir samlandar
Dunant, ,gengu með honum í nefnd,
sem nefndist: „Alþjóða Rauða
Kross nefndin“ og var tilgangur
liennar sá að sameina þjóðirnar td
þess á friðartímum að útbúa hjálpar
og hjúkrunarsveitir hver i sinu
landi, sem yrðu sjúkum og særðum
að liði í ófriði, og ennfremur að fá
það viðurkent af þjóðunum að sjúk-
ir og særðir hermenn sjeu frið-
helgir í orustu, og lijálparsveitir
Rauða Krossins sömuleiðis, og er
nú eins og flestir vita tilgangi þess-
um náð fyrir löngu.
Alþjóðanefndin, sem stofnuð var
1863 er starfandi enn þann dag í
dag, og hefir starf hennar hvar-
vetna verið til mikillar blessunar,
og það er rjett í þessu sambandi
að geta j)ess, að árið 1917 lilaut
hún friðarverðlaun Nobels, og var
það aðallega fyrir hið óviðjafnan-
lega og stórkostlega mannúðarstarf
sem „Rauði Krossinn" inti af hendi
í ófriðnum mikla.
Eins og sjá má af því, sem hjer
hefir verið drepið á, var „Rauði
Krossinn“ upphaflega stofnaður með
það fyrir augum að bæta böl
manna í ófriði. En nú lætur „Rauða
Kross“ starfsemin engu síður til
sin taka á friðartímum, og það má
með rjettu segja, að friðarstarfið
sje nú orðið aðalstarf.
Alsstaðar, þar sem hjálpar þarf,
þar sem voða ber að höndum og
slys, þar sem sporna þarf við út-
breiðslu drepsótta, þar sem bæta
þarf heilsu og hollustu eða rjetta
hungruðum brauð — eða flytja
sjúkra til læknis — þar kemur
Rauði Krossinn til hjálpar, og neytir
starfskrafta sinna.
Hjer á landi er saga þessa fjelags-
skapar aðeins á fermingaraldri.
10. des. næstkomandi verður
Rauði Kross íslands 14 ára, en það
mun þó mála sannast, að á þessum
árum hefir fjelagið unnið mörg
merkileg og þjóðarholl störf. „En
betur má, ef duga skal.“ Rauða
Kross íslands er það fullkomlega
ljóst, að út um breiðar bygðir lands-
ins, eru ótal margir sem á hjálpar-
hendi hans þurfa að halda, og hann
á enga ósk heitari, en þá, að geta
□r. Jún HelgasDn biskup Iæíur aí Embætti.
SigurgEir Sigurössnn próíastur tekur uiö.
Dr. theol. Jón Helgason
Eins og almenningur veit lætur
biskup lands vors, dr. theol. Jón
Helgason, af biskupSembætti um
næstu áramót, eftir 22 ára starf.
Hefir hann altaf gegnt því starfi
með rögg og prýði, og þarf varla
að efa það að dómurinn um hann
verði sá að hann hafi verið í hópi
merkustu manna á biskupsstóli hjer
á landi. Sem fulltrúi íslands út á við
á biskupafundum og kirkjuþingum
hefir h'ann unnið sjer álit og verið
þjóð sinni til sóma fyrir lærdóm
sinn og skörungsskap. Mun ekki of-
mælt að dr. theol Jón Helgason sje
sá núlifandi íslendinga, sem kunn-
astur er á Norðurlöndum. Og heið-
ursdoktor er hann bæði frá Hafnar-
og Oslóháskóla. —
Sigurgeir Sigurðsson prófastur á
ísafirði hefir nú verið skipaður eft-
irmaður hans að afstaðinni kosn-
ingu. Fór sú kosning fram í haust.
Atkvæðisbærir voru biskup, kennar-
arnir við Guðfræðideild háskólans,
og þjónandi prófastar og prestar
íslensku þjóðkirkjunnar. Voru 108
menn á kjörskrá og kusu af þeim
107. —
Kosningin varð ólögmæt, en hæst-
iv að atkvæðamagni ur.Su Sigurgeir
náð til allra þessara manna. Honum
er það ekki dulið, að fyrir okkar
fámennu og fátæku þjóð, er hvert
mannslífið mikill fjársjóður, og að
þjóðin þarf á óháðu starfsþreki
allra sinna barna að halda. Hvaða
starf er þá göfugra, og til meiri
þjóðarhollustu, en að rjetta þeim
hjálparhönd, sem eiga í stríði við
sjúkdóma, eða hafa orðið fyrir þvi
harðfengi að slasast og verða ör-
kumla?
Út um gervallan heim hafa Rauða
Kross félögin barist í þessum anda,
og síðan 1924 hefir ísland verið
með í þeim göfuga leik. Þetta starf
hefir verið dáð og virt af þúsundum
og miljónum manna, og þó að við
hjer heima á íslandi höfum ekki
horfst í augu við liryllingar striðs-
ins — þar sem Rauði Krossinn hefir
lyft stærstu Grettistökum — þá er
vissulega þörf á því, að þjóðin sýni
skilning sinn á jafn göfugum mál-
stað, sem hjer um ræðir.
Rauði Kross íslands er nú að auka
og efla starfsemi sína. Vikuna, sem
nú þegar er á enda, hefir þessi ágæti
fjelagsskapur valið til útbreiðslu-
viku. Rauði Kross íslands drepur
nú á dyr hjá öllum, qg heitir á þá
til fylgis við hið göfuga málefr.i
,sitt, því fleiri sem gerast Rauða
Kross fjelagar — því fleirum verð-
ur rjett hjálparhönd Rauða Krossins.
Gerist Rauða Kross fjelagar!
Sigurgeir Sigurðsson
Sigurðsson með 60% atkvæðis,
Bjarni Jónsson vígslubiskup með
59% og Þorsteinn Briem prófastur
með 26 atkvæði.
Þar eð kosningin varð ólögmæt
kom til kasta kirkjumálaráðherra
að ákveða hver yrði biskup, en sam-
kvæmt kosningalögunum, sem ru
frá 1921, getur ráðherra skipað einn
af þeim þremur, er flest fá atkvæð-
in. Hefir nú síra Sigurgeir verið
skipaður í embættið.
Síra Sigurgeir er maður á besta
skeiði, fæddur á Eyrarbakka 1890,
sonur Sigurðar Eiríkssonar reglu-
boða og konu hans, Svanhildar Sig-
urðardóttur. Hann varð stúdent ár-
ið 1913 og kandidat í guðfræði við
Háskóla íslands 1917. Það sama ár
vigðist hann prestur til fsafjarðar og
hefir gegnt prestsstörfum þar síðan.
Fyrir nokkrum árum var liann skip-
aður prófastur i ísafjarðarprófasts-
dæmi.
Síra Sigurður er mikill áhuga-
maður um kristindóms- og kirkju-
mál, prúðmenni liið mesta og livers
manns hugljúfi. Hann tekur við bisk-
upsembætti 1. janúar næstkomandi.
iVlVlV/VfW
tíuðjón Bjarnason, Bergþórug.
59, varð 75 ára 20 þ. m.
Lagleg, ung „mannequin'* i London
settist nýlega á brúðarbekkinn í 300.
sinn. 299 sinnum hafði liún verið stað
göngukona ýmsra tiginna kvenna.
þar eð það er fastur siður i Eng-
landi að liafa ,,generalprufu“ á öll-
um viðhafnarbrúðkaupum. En í 300.
skiftið ljek þessi unga stúlka sjálf
höfuðhlutverkið og giftist í alvöru
— og það án „generalprufu“.