Fálkinn - 03.12.1938, Blaðsíða 6

0
F-ÁLKINN
Nr. 525 Adamson stansar vekjaraklukkuna.
S k r í 11 u r.
— Þaö eru þeir, sem búa við hliö-
ina ú okkur nmmma, hann og jeg
erum mestu mátar.
— Þjónnl Húlfan sherrg, en hafiö
hann „þuran
— Er þetta ekta Rembrandts-
málverk.
Já, við gefum þriggja ára ábyrgð a
því.
— En sú hepni, að þaö skyldi
vera gúmmítrje, sem viÖ ókum á.
— Ert þú sonur sirkusstjórans,
drengur minn?
—Nei, jeg er sonur stúlkunnar,
sem neðri helminginn vantar á.
— Nafn?
— Olsen.
— Staöa?
Frúin: — Nei, þessir skór eru al-
veg óbrúkandi og auk þess er stærð-
in ekki mátuleg.
Búðarstúlkan: — Afsakið þjer.
Þetta eru skórnir, sem þjer voruð
í, þegar þjer komuð.
— Klukkan er orðin hálfníu, Fritz.
Undir eins og þetta lag í útvarpinu
er búið, verðurðu að fara að hátta.
— Hvað gengur á, mamma. Held-
urðu að þú sjert að tala við hann
pabba?
Spákonan: — Það lítur út fyrir,
að þjer missið manninn yðar m.|ög
bráðlega.
— Maðurinn minn er dáinn fyrir
sjö árum.
— Jæja..... þá hlýtur það að vera
regnhlifin yðar. Jeg sje greinilega
að það er eitthvað, sem þjer missið
bráðum.
Nýja hjúkrunarkonan: — Nú verö-
iö þjer aö fara gleyma þvi, ungfrú
Jensen, aö þjer sjeuö í sælgætisversl-
un.
— Kæra frú, ef þjer vilduö aöeins
opna huröina þaÖ mikiö, að höf-
uöið á mjer losnaði, þá skal jeg ekki
'minnast meira á ryksuguna.
Prófessorinn: — Getið þjer sagt
mjer, stúdent, livaða vöðvar hreyf-
ast til dæmis ef jeg fer í hnefaleik
við yður?
— Hláturvöðvarnir, herra pró-
fessor.
Snobb forstjóri hefir bygt sjer
dýrindis sumarbústað og við dyrn-
ar standa fjórar höggmyndir. Tveir
gestir eru að skoða listaverkin og
annar segir:
— Veistu hvað þessi listaverk
eiga að tákna?
— Nei.
Forstjórinn: — Ef jeg man rjetl,
jjá er þetta i þriðja skiftið, sem
þjer biðjið um frí til þess að fylgja
ömmu yðar til grafar.
-—Já, hann afi giftir sig altal'
aftur. {
Ferdinand heldur heim sem sigurvegari.