Fálkinn - 03.02.1939, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
Nr. 533. Adamson lítur eftir miðstöðinni.
S k r í 11 u r.
— Halló!. ... Já, er það hjóna-
skilnaðarskrifstofan? ....
— Heyrðu, finst þjer maður ekki
verða hálf aumur í byrjuninni, þeg-
ar maður fer á útreiðartúr?
— Nei, þvert á móti. í endanum.
— Halló — — er það hjá Peter-
sen vatns- og gasmeistara? — —
fíóðan claginn, herra Petersen! —
Hvernig hefir konan gðar það, herra
Petersen, og indœlu tvíbökurnar gð-
ar .... ja .... hí hí .... jú, takk
fgrir .... við höfum það gott —
j-ú — bara gott.. . .
— Sjáðu til, þú hefir unnið i
happdrættinu — — ókegpis dvöt i
viku á llótel Ceeil. . . .!
Gamli maðurinn: — Mjer geðjast
nú best að gömlu slögurunum!
Unga stúlkan: — Hjerna er þá
einn, hann er minsta kosti hálfs-
mánaðar.
— Hvað ertu að hugsa um, spyr
ungi maðurinn.
— Jeg er ekkert að hugsa, svarar
unga stúlkan.
— Þú hefir ekki sagt stakt orð í
fimm mínútur.
— Jeg hafði ekkert að segja.
— Er þjer alvara, að þú j)egir þeg-
ar þú hugsar ekki neitt?
— Já, vitanlega geri jeg það.
— Elskan mín, viltu ekki verða
konan mín?
Læknirinn: — Jeg er að hugsa
um að láta taka röntgenmynd af
manninum yðar.
Konan: — Það ér nú alveg óþarfi.
Jeg þekki hann Jón minn út og inn.
Trúðurinn: — Jæja þá, herra
blaðamaður, œtlið þjer þá að skrifa
um mitt númer eða ekki?
— Við erum að leita að trúboða.
Hafið þið sjeð nokkuð til hans
hjerna.
— Það er skrítið að þú skuiir vera
örfhentur.
— Já, við erum allir fæddir með
einhverjum afbrigðum.
— Ekki jeg.
— Jæja. Hrærir þú ekki i bollan-
um með hægri hendinni?
— Vitanlega geri jeg það.
— Þarna sjerðu. Þetta er þitt ein-
kenni. Allir aðrir hræra í bollanum
með teskeið.
Enskur þingmaður hefir fundið
þetta ráð til að skera úr deilunni
um, hvor þeirra Francis Bacon eða
Shakespeare hafi samið „Hamlet“:
— Grafið upp kistur heggja skáld-
anna og látið svo einhvern af helstu
leikurum Englands segja fram setn-
ingar úr „Hamlel“. Og takið svo
eftir, hvor snýr sjer í kistunni.
Skiftavinurinn: — Því miður hefi
jeg ekki eyri á mjer. En munduð
þjer ekki vilja lána mjer eina dós
af skósvertu út á mitt ærlega andlit?
— Væri ekki heppilegra að þjer
fengjuð eina dós af hörundssmyrsl-
um? —
retttt
NAND
p.i.a
Enn verður Ferdin-
and að bíða.
<. 1,1,1 11111iini,
Jyrgt-fcfaOM
mePHONfej

CofiyéiQbt P. Iv 8. Box 6 Cop*nbo9«r»
Nú líst mjer á það.
Nú er komið kortjer.
Þau hafa talað í 20 mínúlur.
Nú skal jeg