Fálkinn - 14.04.1939, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
Efni:
200 gr. fínt fjórþætt ullargarn og
20 gr. af sama garni í eftirtölduni
litum: rauðu, dökkbláu, ljósbláu,
brúnu, grænu, dökkgulu og ljós-
gulu. Prjónar nr. 3.
k prjónn: 1 1. br. + 1 1. r., 3 1. br.;
haldið áfram frá + prjóninn út og
endið á 2 1. br.
Þessir fjórir prjóriar mynda
munstrið.
ísaumurinn
Treyja með ísaumi.
PRJÓNAAÐFERÐ:
Framstykkið:
Byrjið á brugðningunni að neðan.
Fitjið upp 110 I. (30 cm.); prjónið 2
cm. 1 1. r., 1 1. br. Svo byrjar ská-
prjónið, eftir áðurgefinni aðferð, og
svo er aiikið út um 1 1. í hvorri
hlið 2. livorn cm, þangað til búið
er að auka út um 15 1. i bv. hlið og
I. eru 140. Þegar búið er að prjóna
33 cm. kemur handvegurinn, sem
myndast við ])að, að feldar eru af
einu sinni 5 1., tvisvar sinnum 3 J.
einu sinni 2 I. og fimm sinnum 1
1. sem sje 18 1. hvoru megin. Nú eru
110 t. eftir sem eru prjónaðar beint
upp. Þegar treyjan er orðin 45 cm.
kemur hálsmálið. Prjónið á rjettunni
38 1.; fellið af 34 1. og prjónið 38 I.
feldar af 8 I. í byrjun hvers prjóns,
þangað til búið er að fella af 32 I.
á livorri hlið lyrir öxlunum og sv >
cru lykkjurnar i hálsinn feldar af
í einu Iagi.
Ermarnar:
Fitjið upp 80 I. og prjónið 2 cm.
brugðningu (1 I. r., 1 I. br.). Prjón-
ið svo 10 cm. skámunstur og aukið
jafnframt út um 1 1. i hv. lilið 2.
hv. cm. þangað til 1. eru orðnar 90.
Svo koma úrtökurnar þannig: Fellið
2 sinnum af 3 I. og 0 sinnum 2 1.
Nú eru 54 I. eftir, fellið af 1 1. i
byrjun hvers prjóns þangað til
20 I. eru eftir sem eru feldar af í
einu Jagi.
ísaumið:
Mál:
Brjóstvídd 91 cm. hæð 50 cm.
Sjáið mynd B. I. Framstykki. II.
Bak. III. Ermi.
Prjónið
er skárendur og þarl' lykkjufjöldinn
sem fitjaður er upp, að vera deilan-
legur með 4. Sjáið prjónaprufu á
mynd C.
i. prjónn. (Rjettan). 3 1. r., 1 1.
er með lykkjuspori og er aðferð
sýnd greinilega á mynd C.
Prjónaprufa:
Áður en byrjað er á verkinu er
ráðlegast að prjóna litla prufu með
garninu og prjónunum, sem á að
nota. Það eru varla til 2 manneskjur,
sem prjóna eins, og þessvegna er
mjög líklegl að prufurnar verði mis-
br.; haldið svona áfrain prjóninn út
og endið á br. I.
2. prjónn: (Rangan). Munstrið er
flutt til um 1 I. til hægri; þ. e. a. s.
3 I. br., 1 1. r. prjóninn út.
3. prjóiui: (Rjettan). Nú er munstr
ið flutt um 1 1. til vinstri, þ. e. a. s.
1 I. r., + 11. br., 3 1. r. Prjónið frá
+ prjóninn út og endið á 2 I. r.
stórar, þó sami lykkjufjöldi sje fitj-
aður upp. Eftir okkar máli verða 20
1. sama og 6,2 cm. Ef ykkar prufa
verður jafn breið, þá liafið þið not-
að rjetta prjóna, en verði hún breið-
ari þá verðið þið að nota fínni
prjóna.
r*/ r* r* rv r*
Hægri öxl:
Prjónið 1 sinni 38 1. og i'ellið af
hálsmálsmegin: 1 sinni 3 1., 3 sinn-
um 1 1. (6 I. i alt),, þá eru 32 I.
eftir, sein eru prjónaðar beint upp
og þegar treyjan er orðin 48 cm.
er öxlin feld af í fjórum umferðum.
Vinstri öxl er prjónuð á sama hátt.
Bakið
er prjónað eins og framstykkið og
úrtökurnar við liandvegina eru eins.
Þegar bakið er orðið 48 cm. eru
Björn Björnsson, liinn alkunni
norski Ieikhússtjóri, sonur skáldsins
Björnstjerne Björnsson var um skeið
leikstjóri hjá kvikmyndafjelagi einu
i Berlín. Á heimleiðinni var hann
farþegi á norsku gufuskipi, og þeg-
ar það var komið út á rúmsjó gekk
hann upp á stjórnpall skipsins iil
að fá betra útsýni. Þegar skipstjór-
inn sá þenna ókunnuga mann þarna
spanst eftirfarandi samtal á milli
þeirra:
- Afsakið þjer, herra niinn,
hjerna megið þjer ekki vera. Þessi
staður er aðeins fyrir skipstjórann.
Björn Björnsson reigði sig og leit
á skipstjórann með lítilsvirðingu.
— Já, herra, þjer verðið að fara
hjeðan, endurtók skipstjórinn.
Nú varð Björnsson reiður.
— Jeg hreyfi mig ekki lijeðan,
skiljið þjer það?
— Þjer verðið að afsaka, en á
þessu skipi stjórna jeg. -— Jæja,
ennþá einu sinni: Farið þjer niður!
Björn Björnsson brýndi nú raust-
ina þóttafullur:
Blómin eru saumuð í framstykkið.
Tölurnar merkja litina. 1: ljósgult, 2:
rautt, 3: dökkblátt, 4: grænt, 5:
brúnt, 6: dökkgult, 7: ljósblatt.
Samsetning:
Saumið treyjuna saman og festið
ermarnar í. Á annari öxlinni er
látið vera 5 cm. op sem lokað er
með smellum. í hálsmálið eru liekl-
aðar fastalvkkjur með heklunál
nr. 3.
Herra minn, hvað cigið þjer
annars við? Þjer vitið víst ekki
hvern þjer eruð að tala við. Jeg
er sonur frægasta skálds Noregs.
Skipstjórinn þreif lil húfunnar og
svaraði:
- Má vel vera, en engu að síður
verðið þjer að fara, herra Ibsen!
Þá bvarf Björn Björnsson á auga-
bragði.
í Englandi eru lög, er mæla svo
fyrir, að maður, sem einu sinni hef-
ir farið illa með dýr, skuli aldrei
framar mega eiga dýr eða hirða þau.
Sem sönnun fyrir því hvað Englend-
ingar eru miklir hundavinir má geta
þess, að lögin taka mjög hörðum
höndum á hundaþjófum með þvi að
hegna þeim sem innbrotsþjófum.
I Kína sjást börn með spegil á enn-
inu. Spegillinn er bafður til varn-
ar gegn illum öndum. Þegar „and-
arnir“ sjá sjálfa sig í speglinum,
verða þeir hræddir og flýja á burl.