Fálkinn - 05.05.1939, Page 11

F A L K I N N
11
YKC/tVI
LE/&H&URHIR
Uíkingarnir í
hEÍmavistarskúlanum.
(Framhaldssaga meö mijndum).
'4) — Passaðu l^að sem kemur
þjer sjálfum við, durgurinn þinn!
— hrópaði Jörgen til hins digra
bekkjarhróður síns, sem sat sneypt-
ur i miðjum ganginum og reyndi
að herða sig upp til að rísa aftur
á fætur. — Við getum borðað mat-
inn okkar án þinnar hjálpar —
skaut Pjetur inn i — og því næst
fóru ofurhugarnir fjórir aftur að
ræða um fyrirhugaða ferðalagið.
LEYNIBRJEF
— GÓÐ AÐFERÐ.
Hjerna getið þið lært að skrifa
leynibrjef svo að þið getið skrifast
á við kunningja ykkar án þess að
nokkur skilji hrjefin, þó í þau kom-
ist, néina þeir sem liafa „lykil“ að
þeim, en í þessu tilfelli eru það
engir nema þið og kunningjar ykk-
ar. — Lykilinn búið þið til úr fer-
hyrndum pappír. Lengst lil vinstri
er komið fyrir bókstöfum stafrófsins
ekki í rjettri stafrófsröð heldur er
henni mjög ruglað. Þar sem nú
bæði skal nota „lykilinn" til að
skrifa brjefin með og til að þýða
leynibrjefin, er þau berast, verða
allir „innvígðir" að hafa sama
lyklakerfið. Sje nú skrifað hrjef, er
lagður gagnsær pappir yfir „lykil-
inn“ og með því móti finst bók-
stafurinn, sem brjefið byrjar á, og
i skurðpunktinum i fyrstu ferhyru-
ingsröðinni fyrir utan þenna bók-
staf er settur greinilegur punktur
á gagnsæa pappírinn. Á myndinni
NÝJASTA NÝTT
FYRIR HNEFALEIKAMENN.
Myndin sýnir vjelrænan linefa-
leikara, eða áhald, sem er mjög að
hreiðast út í hnefaleikaskólum. Og
við getum orðið ásátt um að þetta
áhald er engu síður „spennandi"
en gamli hnefaleikaboltinn. ■— Það
samanstendur af tveim hnefaleika-
hönskum, sem settir eru á tvær
hreyfanlegar málmstengur, er stjórn-
að er af hnefaleikastjóranum. — Á
hvorum armi er gikkur eins og á
byssu. Og þegar hnefaleikastjórinn
þrýstir á annan livorn gikkinn gefur
sjáið þið, hvernig fyrsti punktur-
inn er settur fyrir aftan bókstafinn
„C“, en sá næsti fyrir aftan „H“,
— og nú lialdið þið áfram að lesa á
þenna liátt í þá átt sem örin bendir
til hægri, og þá lesið þið orðin
„Chamberlain — London.“ Þetta
dæmi sýnir ykkur betur en nokkuð
annað, hvernig aðferðin verkar.
Þegar nú ekki er rúm fyrir fleiri
punkta er byrjað á nýjan leik að
framan, en þá með einhverju öðru
merki, t. d. krossi.
Eigi nú brjefið að verða ennþá
lengra, er þriðja merkið valið næst,
t. d. litill hringur, eða þríhyrningur.
Eigi maður nú að lesa brjefið,
])arf aðeins að leggja brjefið yfir
lykilinn, sem maður hefir sjálfur,
og finna einstaka hókslafi eftir því
kerfi, sem jeg heli nefnt. Talið um
það fyrirfram hvaða mismunandi
merki nota skal í röðinni — t. d.
punktur, því næst kross — og loks-
ins hringur o. s. frv. — Efst til
hægri sjáið þið dæmi um slíkt brjef.
hanskinn sem gikkurinn stendur í
sambandi við skarpt, þungt högg.
Þetta verkfæri er sjerstaklega ætl-
að til æfinga. Högg hanskans or-
sakast af þrýstilofti, sem rúmast
í hinu súlulaga fótstykki áhaldsins.
Eitt af leikritum hins fræga enska
leikritahöfundar Bernliard Shaw (en
noltkur leikrit eftir hann hafa ver-
ið sýnd hjer í Reykjavík), heitir
„Eins og Metúsalenr forðum". í því
leikriti er rætt um það böl mann-
kynsins, að mennirnir skuli ekki
verða nema 60 ára gamlir að meðal-
fali, þ. e. að þeir skuli vera komnir
að því að deyja, þegar þeir loksins
eru orðnir vitrir og kunna að lifa,
en þyrftu að verða 300 ára til þess
að geta notið lífsins, þegar þeir eru
búnir að læra að lifa. Lætur Sliaw
nokkrum mönnum takast að verða
svona gamlir, en því fylgja ýms
vandræði, og spinst leikurinn út af
hví.
Norðmenn hafa nýlega friðað ís-
hjörninn á Kóngslandi á Svalbarða,
en ísbjörninn hefur hvergi verið
lriðaður áður.
5) Örskömmu síðar voru þeir fjel-
agarnir á leið niður að hátabrúnni.
Bent, glaði gjafarinn, har matar-
körfuna á öxlinni. Þeir voru í harja
góðu skapi, hlóu og skeggræddu,
iðandi af tilhlökkun. Þegar þeir
voru rjett komnir að bátabrúnni
lieyrðu þeir mótorskelli. Þeir námu
staðar. — Nú — það eru þá „Vík-
ingarnir“, sem eru að leggja upp
í leiðangur, — sagði Bent hlæjandi,
er hann sá smámótorbát, með 5
drengja áhöfn, sem i sama bili lagði
frá hrúnni.
0) Það sem eftir var leiðarinnar
ræddu „Ofurhugarnir“ í ákafa um
„Víkingana“, sem var fjelagsskapur
eitthvað svipaður þeirra, en ]ió var
sá mismunur á að „Vikingarnir"
voru nýliðar í eintnn af efri hekkj-
um skólans. — Hvað skyldu þeir
nú lengi hafa áhuga fyrir víkinga-
starfinu — sagði Pjetur, — það er
ekki meira en mánuður síðan að
þeir skiftu um nafn. Áður hjetu
þeir „Snörukastararnir“. — Og það
gerðu þeir af engu öðru en þvi að
þeir gátu náð sjer í þenna gamla
mótorbát. Næsta skifti:
Enskur verkfræðingur, Grover,
llaug fyrir skömmu síðan frá Stokk-
hólmi til Moskva í lítilli sportflugu
lil að sækja konuna sína, sem er
rússnesk, og var það mjög hættu-
leg flugferð. Hann var tekinn fast-
ur í Rússlandi, en var seinna látinn
laus og ekki nóg með það lieldur
leyfði Stalin honum að taka kon-
una með sjer til baka. *
HALIFAXMAÐURINN
RJEÐIST Á STÚLKUNA.
Maður i Halifax, sem enginn liefir
ennþá haft upp á, hefir undanfarið
ráðist á konur og sært þær með
rakhníf. 13 konur eru sagðar hafa
lent í höndunum á honum. Ein
þeirra, ungfrú Winifred Walsch,
sjest hjer á myndinni eftir að bund-
ið hefir verið um sár hennar.
Danskur maður, að nafni Sven
Clausen, hefir ritað hók um að
nauðsynlégt sje, að Danir, Norð-
menn og Sviar hindust samtökum
um að láta þessi þrjú mál ekki fjar-
lægjast meira, en orðið er, og helst
koma sjer saman um, að láta sem
flest orð þýða hið sama i öllum
málunum. Sýnir hann fram á, að
mikil breyting hafi orðið á síðast-
liðinni öld, þannig, að orð, sem
þýddu hið sama í tveimur eða
þremur málunum, fyrir hundrað
árum, merki nú sitt hvað, eða þá
að ný orð sjeu tekin upp fyrir þau,
í sumum málanna. En af orðum
sem tálcnuðu nýjung, eða ný liugtök,
hefir oft verið tekið upp sitt orðið
í hverri tungunni.
Gengiö ú land ú Paradisarey.