Fálkinn - 15.03.1940, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
K— -- - - 36 cm x
Sjáið þið til, hjer er kaíbátur, sem
yetur kafað — i alvöru. Og mest er
þó gaman, að geta smíðað hann
sjálfur, en svona eigið þið að fara
að þvi:
1. Við eigum að nota kvistalausan
furubút, 85 cm. langan, 10 cm. breið-
an og 7 cm. þykkan.
2. Á stórhliðina teiknið þið, bvern-
ig báturinn á að vera í laginu. —
Takið eftir, að báturinn á að vera
breiðastur framan við miðju.
3. Þessi teikning er gerð á báðar
bliðar. Allar ójöfnur eru beflaðar
burt, og þvi næst er teikningin 2
söguð út og allur bátsskrokkurinn
er heflaður og fægður með sand-
pappir.
4. Fallbyssan er söguð út úr i cm.
fjöl.
5. Stjórnturninn er sagaður út úr
5 cm. fjöl og með þeim málum, sem
sýnd eru á myndinni.
0. Þilfarið er sagað úr krossvið
eftir teikningu 2. Áður en það er
neglt á, er fallbyssunni og stórnpall-
inum fest á þilfarið með skrúfum,
neðan frá. Stjórnturninn á að vera
nákvæmlega á miðjum bátnum og
fallbyssan á fremri hluta þilfarsins.
7. Hringsjáin er búin til úr mjórri
pípu, sem er bogin í annan endann.
8. Loftnetsmöstrin tvö eru gerð úr
járnvírsspottum og eru sett göt i
efri enda þeirra fyrir loftnetsþráð-
inn. —
9. Loftnetsþráðurinn er lagður í
gegnum götin á möstrunum og fest-
ur á smáskrúfur í skut og stefni.
10. Handriðið kringum fallbyssuna
er búið til úr fjórum stinnum vir-
spottum, en á milli þeirra er svo
festur seglgarnsþráður.
11. Skrúfan er smíðuð úr trje.
Öxullinn, (sem er beygður í krók
í hinn endann), er látinn ganga í
gegnum gat i
12. kubb, sem festur er i skut
bátsins (takið vel eftir myndinni).
13. Sterk teygjusnúra er aðal-bif-
vjel bátsins. Fremri endi hennar er
festur á krók, sem negldur er i fer-
strenda spítu 14, sem verður að
geta snúist ljettilega í þar til gerðri
skoru, neðst í bátnum.
15. Stutt gúmmiband er notað
sem „hjálparvjel“ við djúpstýrið. —
Teygjan er fest á krók á fremri enda
spýtunnar 14,en hinum megin á
krók í stafni bátsins.
16, 17 og 18 er djúpstýrið. Á aðal-
öxlinum 16 eru tveir vængir 17,
þeir eru úr blikki. Hornrjett við þá
er sett stýrissveifin 18, sem kemur
í gat á ferstrendu spítuna 14. (Væng-
irnir eru utanborðs.)
Nú farið þið sennilega, að skilja
ganginn í þessu. Vjelin er „dregin
upþ“ með því, að skrúfunni er snúið
öfugt, þá herðist á teygjunni, og það
gerir það að verkum, að djúpstýrið
beinist niður á við. Báturinn fer ])vi
i kaf, þegar hann er settur af stað,
en kemur aftur upp, þegar dregur
úr braðanum.
19. Hliðarstýrið er búið til úr lít-
illi blikkplötu og er fest á gildan
stálvír, sem boraður er í gegnum
trjekubb, eins og sýnt er á teikn-
ingunni. í þilfarið er tylt nokkruin
smánöglum, og er svo liægt að setja
stýrissveifina í ýmsar stellingar á
milli þeirra, og má þannig beina
skipinu í ýmsar áttir.
19. Botninn er útsagaður úr þunnri
fjöl og verður auðvitað að vera jafn
breiður og skipsskrokkurinn.
Að lokum er báturinn klæddur
járni. Tvær, þunnar blikkþynnur,
8 cm. breiðar og h. u. b. 90 cm.
langar eru kliptar til, svo að þær
sjeu liæfilegar á hliðarnar Þeim er
síðan fest með smánöglum. Gegnuin
þær (og bátinn) er borað gat, sem
öxull djúpstýrisins kemur í gegn-
um og eru vængirnir (17) síðan
festir á hann. Báturinn er grámálað-
ur með lakki (emaille-lakki) eða
aluminiumlit, og að því búnu er
hægt að reyna hann.
S k r f 11 u r.
Hvernig líður ungu málarahjón-
nnum?
— Vel. Hann teiknar og hún málar.
Sonur trumbuslagarans fær fgrir
fcrðina.
Maður nokkur, sem ætlaði til
Bóm spurði Greogorovius hve lang-
an tíma það tæki að skoða borgina.
Hann svaraði:
— Mjer er ómögulegt að segja yð-
ur það. Jeg hefi ekki átt heima
þar nema í fimtán ár.
Ungverji, sem var á ferð í Frakk-
landi kom á pósthús og spurði eftir
brjefi til sín — Arpad Lajos.
—■ Poste restante? spurði inaður-
inn i lúkunni.
— Nei, nei, ekki prótestant.
Kaþólskur, svaraði Lajos.
—- Hversvegna hafið þjer látið
myrða Protogerolf keppinaut yðar?
spurði einhver Makedóníumanninn
Mihailoff.
— Jeg gerði það til þess að eng-
inn yrði til þess að spyrja hann
um hversvegna hann hefði látið
myrða mig! svaraði Makedóníumað-
urinn.
— Heyrðu, manni - er þetta Lam-
beth Walk?
Tónskáldið Gluck var á æfingu að
óperunni „Iphigenia i Aulis“ og
fanst Söngvarinn Larrivée syngja
hlutverk Agamemnons bölvanlega og
ljet bann heyra það á sjer.
— Bíðið þjer við þangað til jeg
er kominn í leikbúninginn, sagði
söngvarinn. Þá er jeg viss um að
þjer þekkið mig ekki aftur.
Á fyrstu búningsæfingunni hróp-
aði Gluck neðan úr salnum:
— Larrivée! Larrivée! Jeg þekki
yður!