Fálkinn - 18.07.1941, Side 9

F Á L K I N N
9
klukkutíma. Svo mundi liann
eftir, að kylfurnar lians stóðu
uppi í lierberginu. A leiðinni
upp stigann vonaði liann, að
Evelyn væri farin úl úr her-
herginu. En hún var þar. Hún
sat við spegilinn og var að
mjela á sjer nefið.
Hún hætti þegar liánn kom
inn, liorfði stundarkorn á liann
i speglinum og hjelt svo áfram
að farða sig. Þau töluðust ekki
við. En hvernig sem það nú var,
þá hafði augnaráðið, sem lhm
sendi honum í speglinum, vakið
þá tilfinningu hjá honum, að
eiginlega gerði hann rangt í því,
að fara út með golfkylfurnar
sínar, þegar svona stóð á. Hon-
um fanst eins og hann hefði
verið staðinn að því að spila á
spil undir miðri prjedikun. En
ekki gat hann vakið Sam til lífs-
ins þó hann ljeti vera að æfa sig.
llann æfði sig þó ekki fullan
tima, eins og liann hafði ætl-
að sjer. Allstaðar var verið að
tala um morðið. Og þetta fór
svo í taugarnar á honum, að
hann varð að hætta æfingunni
eftir hálftíma. Fór inn á iiótell-
ið aftur og sá sjer til mikillar
ánægju, að Evelyn liefði tekið
hifreiðina og' ekið út. Hann setl-
ist út í horn i anddyrinu og l'ór
að hlaða í tímaritum. Og svo . .
„Afsakið, lir. Gilliam, mætti
jeg ónáða yður auguahlik?“
Ungur maður með horn-
spangagleraugu færði til slól og
settisl hjá Giiliam. Þelta virtist
vera hlaðamaður. Auðvilað ætl-
aði hann að fá stutt viðtal á
íþróttasíðuna, i tilefni af golf-
keppninni.
„Gerið þjer svo vel,“ sagði
Hugh.
Hann virtist liafa getið rjett
til. Ungi maðurinn hafði tekið
upp spjald, með nafni eins af
stórblöðunum í London.
„Jeg er lijer til þess að ná i
frjettir af þessu máli,“ sagði
ungi maðurinn. „Það væri t. d.
gaman að fá ummæli frá yður,
mr. Gilliam. Ilvort þjer hafið til
dæmis lieyrt nokkuð grunsam-
legt í nótt, eða .... Þjer skiljið
hvað jeg á við. Lesendur hlaðs-
ins mundu taka þvi fegins hendi
ef jeg gæti til dæmis skrifað
eitthvað á þessa leið: „Mr.
Gilliam, núverandi golfmeistari
áliugamanna, sem dvelur á
Strand Hotel um þessar mundir,
hefir sagt frjettamanni okkar,
að hann hafi vaknað við óp
um miðja nótt. En af því að
hann hjelt, að þetta væri máfur
að væla, þá sinnli hahn því ekki
frekar.“
„Eruð þjer gengin af göflun-
um?“ Gilliam spratt upp úr
stólnum og flýtli sjer upp á
herbergið og fór í örvæntingu
sinni að æfa golf á gólfinu. Sex
sinnum reyndi hann að hitta
öskubakka með kulunni, en
tókst það aðeins einu sinni.
Hann rannsakaði gólfdúkinn
vandlega og reyndi það aftur.
[ÞÆR BÆTAST BRÁÐUM í HÓPINN
þessar stúlkur, sem innritast hafa í „Flughjálparsveit enskra kvenna“
(Britain’s Women’s Auxiliary AirForce). Á mgndinni sjást þær vera
að koma frá aðalstöð þessarar hjálpardeildar og eru með einkennis-
búninginn sinn í poka á öxlinni. — Þessar stúlkur veita flughernu
m margvíslega aðstoð. — Þær farasendiferðir, stgra samgöngutækjum
og annast þjónustu og matartit.búning flughermahna.
Nú varð þögn.
Nú gekk það
betur. Hann
hafði liitt ösku-
bakkann fjór-
um sinnum þeg-
ar dyrnar opn-
uðúst og Evelyn
kom inn.
Hún starði
með ískaldri fyr
irlitningu
öskubakkann.
Athugasemd
lians um konur
oldánsinshreldi
liana auðsjáan-
lega eiinþá.
jErt þú þarna?‘
sagði Hugli.
„Fórstu langt?“
„Nei,jeg fór
ekki langt.“
„Jæja.“
Hann sló golf
kúluna aftur og
hitti öskubakk-
ann svo hart, að liann fór í
tvent. Svo tók liann upp brotin,
lagði þau á borðið og fór út.
Og svona leið dagurinn. Mat-
urinn var síðar tilbúinn en vanl
var, því að lögreglan hafði verið
svo lengi á vígstöðvunum. Og
morðið Ijet sig ekki án vitnis-
hurðár yfir miðdegisverðinum.
Hugli reyndi að lesa í bók áður
en liann færi að liátta, en hvergi
var friður í sölum gistihússins.
Að vísu var golf-leikurinn, sem
í vændum var, farinn að verða
umtalsefni á ný — en Sam Boh
var þó aðalumtalsefnið. Og
meðan þessu fór fram ágerðist
rígurinn milli þeirra Hugli og
Evelyn.
Þetta var ástæðan til þess að
hann fór miklu seinna að hátta
en hann hafði ætlað. Ef hann
hefði ekki lent í þessu rifrildi
við hana i morgun mundi hann
liafa farið að hátta klukkan
hálftíu eða kanske fyr. En nú
vissi hann, að Evelyn var farin
upp á lierbergið, og vikli láta
liana sofna áður en liann kæti.
Hann hafði fengið sig íullsadd-
ann á þessari vandræðalegu
þögn þeirra allan daginn.
Þegar klukkuna vantaði tíu
mínútur í tólf fór hann upp,
opnaði herbergið varlega og fór
inn. Jú, það var dimt í her-
berginu og grafhljótt. Hann
kveikti á litla nátthorðslampan-
um og sá ekki betur en Evelyn
svæfi. Hann læddist að nátt-
borðinu en hraut um skó.
Hún lá kyr og horfði á liann,
þá lolcs hann þorði að lita við.
„Jeg — hm — jeg —“ hyrj-
aði hann.
„Það gerði ekkert til, jeg svaf
ekki hvort sem var,“ sagði hún.
„Var það ekki?“
„Nei, jeg ljet bara sem jeg
svæfi, svo að þú yrðir rólegri.
„Nú — en hversvegna?"
„Jeg lijelt að þú vildir sofna
sem fyrst, til þess að vera út-
sofinn í fyrramálið.“
„Þakka þjer fyrir," sagði
Ilugh og fór að taka úr vösurn
sínum. Hami lagði smádótið á
borðið og leit kringum sig. „Þjer
finst þá.ekki lengur, að jeg liafi
verið tilfiuuiugalaus gagnvart
Cohb??“
„Hm jeg liugsa að jeg skilji
þitt viðhorf núna.“
Honum Ijetli. Það var svo un-
aðslegt að finna, að |iessi mis-
klíð var úr sögunni. Nú gat
hann að minsta kosti vaknað í
fyrramálið í meðvitundinni um
það, og einbeilt öllum sínum
hug að golfkepninni. Kanske
gæti hann líka æft sig svolítið
snemma í fyrramálið, þó ekki
væri nema nokkrar holur -
nókkur góð högg ....
En alt í einu fór skjálfti um
hann. Einhver vanmáttarvitund
fór um hann allan. Iljer stóð
hann og var að hugsa um góð
liögg, en nú fanst honum alt í
einu, að hann væri svo óviss.
Hann xúfjaði upp í huganum
liverja sináhreyfingu, sem nauð-
syleg er fyrir góðu lengdar-
höggi.. En heilinn var tómur.
Hann mátti til að fara út á
golfbrautina og slá nokkur lang-
liögg áður en liann færi að sofa
--------annars mundi honum
ekki koma dúr á auga í nótt.
Augnabliki síðar var hann
kominn út með golfkylfu og' sex
gamlar kúlur. Kirkjuklukkan
sló tólf þegar hann kom á golf-
völlinn.
Miðnætli! Og ef ekki liefði
verið morðið, sem liafði gereyði-
lagt þennan leiðindadag, þá
steinsvæfi hann nú i rúminu
sínu og vaknaði óþreyttur í
fyrramálið.
Hann byrjaði á æfingunum á
vellinum. Þrátt fyrir kvíðami þá
gekk lionuin ágætlega. Haim var
öruggur og viss eins og áðúr og
loks sendi hann kúlu úl á sjó,
með einum af sínum frægu helj-
arhöggum. Svo fór hann heim
á hótellið aftur og háttaði.
Jacoh Bullen hrosti líka um
lágnættið. Hann sal í bátnum
sínum og rjeri liægt út rjóma-
sljetta víkina og liorfði á Strand
Hotel. Það var ljós ennþá i
mörgum herbergjunum. Fyrir
augnabliki hafði liann heyrt
kirkjuklukkuna slá tólf.
Ja, lólf. Þessi dagur var úti
og lögreglan liafði ekki liitt
inarkið — ekki fundið mann-
inn, sem drap hann Sam Cohh.
Jacob Bullen var óliætt, eng-
inn mundi gruna hann. Hann
hafði gert upp reikningana við
Sam, og hann mundi sleppa við
allar afleiðingar af þvi.
- Og svo ......
Svo fann liann bylmingshögg
a gagnauganu á sjer, þegar golf-
kúlan Iiitli liann. Ljósin í Strand
Ilotel urðu að stjörnum fyrir
augunum á honum. Hann reyndi
að standa upp, en riðaði og datt
fyrir borð, fann kalt vatnið og
svo ekkert .... alls ekkert.
Tóinan bát rak fyrir straumn-
um. Og Ilugh Gilliam sem - ef
ekkert morð hefði verið framið
hefði æft sig á golfvellinum
að deginum til og verið liáttað-
ur klukkan hátlftíu um kvöldið,
þrannnaði rólega heim á gisti-
liúsið og fór að sofa.