Fálkinn - 18.09.1942, Blaðsíða 9

9

f Á L Ii I N N

: : :
• :

Hún drakk og deplaði ekki
augunum.
Stickin horfði lengi á hana
þegjandi og sagði svo:
„50 rúblur — það verða 600
á ári — bragðið þjer á þessu,
biessaðar verið þjer — með
svona tekjum yrði ýður sjálfri
eklci skotaskuld úr að ná í
mann, he-lie.“
„Mjer,“ sagði Ljuba Grigor-
jevna og hló. „Jeg er orðin of
gömul.“
„Hvaða bull,“ sagði Stickin.
Andlitið á yður er hvítt og
kringlótt eins og fult tungl, og
sjálf líkamsmyndin og aðrar
tilfæringar eru....“
Hún mjakaði sjer til á stóln-
um, undirleit.
Stickin mjakaði stólnum og
settist við hliðina á henni.
„Þjer munduð tvímælalaust
ganga í augun, ef þjer hittuð
mann, sem væri ábyggilegur og
sparsamur. Mfcð kaupinu hans
og gróðanum yðar væri hægt
að lifa kongalifi. . . .“
„Æ, hvað eruð þjer að ségja,
herra Stickin!“
„Jeg? Jeg sagði ekki noklc-
urn skapaðan hlut.“
Nú varð hljótt. Þangað til
Stickin snýtti sjer svo að brak-
aði í nefinu.
Hjúskaparmiðlarinn roðnaði
og spurði svo varfærnislega:
„Og hvað hafið þjer í tekj-
ur ?“
„Jeg? — 75, rúhlur, auk utan-
umgjafa, og svo hefi jeg auka-
tekjur af kertaljósum og hjer-
um.“
„Ó. Eruð þjer veiðimaður?”
„Nei. við kölluin farmiðalausa
farþega hjera."
Svo leið ný mínúta og bæði
þögðu.
Stickin stóð upp, þrammaði
um gólfið og var mikið niðri
fyrir.
„Jeg hefi ekkert við unga
konu að gera. Það verða bara
barneignir úr því. Jeg er sjálfur
fullorðinn maður og það sem
jeg þarfnast er roskinn og ráð-
settur kvenmaður, eins og til
dæmis þjer. Virðuleg og ráð-
sett kona — lík í laginu og þjer
eriið.“
„Æ, hvað eruð þjer að segja,
maður,“ tísti Ljuba Grigorjevna
og bar snýtuklútinn fyrir blóð-
rautt andlitið.
„Við skulum ekki vera að
tvínóna við þetta. Þjer eruð al-
veg eftir mínu lijarta og alveg
eins og jeg vil hafa konuna
mína. Og jeg er styrkur mað-
ur og hófsemdarmaður í hverri
grein og ef yður líst á mig -—
eftir liverju er þá að bíða? —
Leyfið þjer að jeg biðji yður
um hönd yðar og hjarta?“
Hj úskaparmiðlarinn snökti
dálitla stund, og til merkis um
„Auðvitað eru þeir allir með nas-
istum, upp til hópa, er ekki svo?
Lítum á iðnað peirra. Þeir vinna
eingöngu fyrir Þjóðverja. — Það er
auðsjeð að þeir ætla sjer að sitja
hjá og græða á þessu stríði eins
og þvi seinasta! — Lítið á hvernig
þeir brugðust Finnlandi og Noregi.
Dettur yður í hug, að þeir mundu
nokkurntima standa uppi í hárinu
á Hitler og hans hyski?“
Þessu líkt er það, sem jeg hefi
heyrt talað um Svíþjóð, siðan jeg
kom heim til Englands. En nú ætla
jeg að leyfa mjer, að segja ýmsan
sannleika um Sviþjóð, sem ekki hef-
ir komið á prent áður.
Það sem gerðist í raun og veru
þegar Finnar lentu i stríði við
Rússa var þetta, að Sviar neituðu
að veita þeim vígsgengi og neituðu
Bretum og Frökkum um leyfi til
að fara með her um landið, Finnum
til hjálpar. Ráðandi stjórnmálamenn
Svíþjóðar, Noregs, Danmerkur og
Finnlands höfðu komið saman í
Stockholm 8. okt., til þess að ræða
um hættuna, sem vofði yfir J inn-
landi. í sambandi við þanr. fund
myndaðist sú slcoðun, að þessi fjög-
ur riki hefðu gert sameiginlegan
hervarnasamning gegn Rússlandi.
En það var ekki rjett. Sannleikurinn
er sá,og liann er ekkert leyndarmál
að hún samþykti kaupskapinn
drukku þau skál sína, yfirlest-
arvörðurinn og hún.
nú, að íorseta Finnlands, Kallio,
var tilkynt formlega, að hann mætti
ekki vænta neins liðstyrks frá Svi-
þjóð, Noregi eða Danmörku, enda
voru herir þessara þjóða afar básí-
bornir, og full jjörf á þeim til þess
að vera á verði gegn nasistahætt-
unni. Þetta vissu Finnar þegar þeir
fóru i stríðið.
Viðnám þeirra hefði þrotið eftir
tvær vikur, ef Svíar hefðu ekki kom-
ið til skjalanna. Einstakir menn og
stofnanir lánuðu Finnum 8 miljón
sterlingspund og sænska ríkið Ján-
aði þeim yfir 30 miljón sterlings-
pund, án þess að setja nokkur skil-
yrði viðvikjandi endurgreiðslu, og
hefir nú mestur hluti jjessarar skuld-
ar verið strikaður út. Sænskar bryn-
reiðar, Bofors-fallbyssur, meðul og
hjúkrunargögn og miljónir af byssu-
kúlum var sent yfir landamæri Sví-
þjóðar til hins aðþrengda hers
Mannerheims.
Um leið og þýska stjórnin tilkynti
sænsku stjórninni, jió elcki opinber-
lega, að flutningur hers frá Banda-
mönnum yfir Svíþjóð mundi draga
á eftir sjer það, að Norðurlönd
kæmust í stríðið, sendu nasistar her
manna til borganna Stettin, Rostock
og Danzig. Bandamönnum var neitað
um umferðarleyfi. Finnland fjell.
Frh. á bls. 11.
Eru Svíar með Oxulveldunum?
\