Fálkinn - 17.09.1943, Blaðsíða 5

I
F Á L K I N N
5
Mussolini fyrir fjórum árum
síðan, og bætti við: „iVjí er jeg
samþykkur yður. Hann er
glæpamaður.“ Jeg skal taka
fram, að þessi vinur minn var
í stjórn stofnunar, sem leit eftir
hagsmunum blaða og blaða-
manna i Norður-ltalíu. „Hjerna
um daginn,“ hjelt hann áfram,
„kom aðstoðarritstjóri Musso-
linis liláupandi inn til okkar og
hrópaði: „Bjargið mjer! Jeg er
saklaus eins og ófætf barn!“ —
Svo sagði hann okkur, að
Mussolini hefði kallað á sig og
skipað sjer að skrifa með gremi
legri rithönd ntan á böggtd til
kardinálans, erkibiskuþsins i
Milano, sem lá á skrifborðinu
hans. Hann gerði það og Musso-
lini þurkaði áritunina með
hreinu þerriblaði. Blað Musso-
lini hafði í nokkra mánuði ver-
ið að ófrægja kardínálann; en
nú sagðist Mussolini vilja kom-
ast að sættum í þeirri deilu og
hefði þess vegna keypt dálitla
gjöf handa honum, og hún
mundi jafna málin, sagðist
hann vona. Síðan fjekk aðstoð-
arritstjórinn sendil úti á götu
til þess að fara með böggulinn.
„Tveimur tímum siðar varð
uppi fótur og fit út af þeirri
frjett, að ritari kardínálans
hefði verið að opna böggul, og
fundið í bonum sprengju. Ilann
hafði hent henni út um glugg-
ann. Hún sprakk í húsagarðin-
um og gluggar brotnuðu, en
enginn fórst, þvi að mannlaust
var þarna. Lögreglan náði sendl
inum, en liann gat ekki sagt
hver hefði beðið hann fyrir
sprengjuna. „Síðan,“ lijelt að-
stoðarritstjórinn áfram, „flvtti
jeg mjer inn til Mussolini, og
spurði hann hvort þetta hefði
verið gjöfin til kardínálans. —
. Hann dró út skúffu, sýndi mjer
j>erriblaðið með rithönd minni
og sagði mjer að þegja. Jeg get
ekki unnið fyrir hann framar;
og þið verðið að vernda mig, ef
Jögreglan nær til mín.“
„Nú sjáið þjer,“ sagði hirin ít-
alski vinur minn að lokum,
hversvegna jeg er yður sam-
mála. Vitanlega höldum við
hlífisskildi yfir manninum, en
liitt er annað mál, livort við get-
um komið Mussolini í tugthúsið.
Það ber margt skiátið við í
ítaliu.“
Þetta skeði 6 mánuðum fyrir
„gönguna til Róm“. Síðar fjekk
jeg tækifæri til að sanna sögu
vinar míns og fregnir af því
hvernig Mussolini slapp. Hann
vissi of mikið og liafði verið
verkfæri háttsettra manna, svo
iiáttsettra að ekki var liægt að
komast í færi við þá.
Hvernig Fascisminn komst á.. .
Meðan á fyrri heimsstyrjöld-
inni stóð lofaði ílalska stjórnin
jiví þráfaldlega að gefa land-
lausum bændum jarðnæði. Eft-
ir stríðið var þetta mál rifjað
upp og bændur mögluðu. —
Kenningar kommúnista breidd-
ust út meðal þeirra og sömu-
leiðis meðal verkamanna í stóru
verksmiðjunum í Turin og Mil-
ano. Þúsundir ungra liðsfor-
ingja og úrvalshermanna, sem
kallaðir voru arditi eða ,hraust-
menni“ fengu enga atvinnu eft-
ir að vopnaldjeð komst á. Einn-
ig stafaði óánægja af því að
því var lialdið fram á friðar-
ráðstefnunni að ftalir hefði ver-
ið sviknir um landskika þá, er
þeim hafði verið lofað með
leynisamning mum í London.
Þó að ítalir væru meðal sigur-
vegaranna var þjóðin þó í raun
inni gripin örvæntingu, og
Mussolini sparaði ekki að ala
á vonleysi hennai’.
Afleiðing þessa varð sú að
alt lenti í uppnámi. Sósíalistar
og kommúnistar hrópuðu bylt-
ingarslagorð og komu á verk-
íöllum, en hinir atvinnulausu
arditi fylktu sjer ýmist undir
merki þeirra eða skrumarans
og skáldsins D’Annunzio, sem
gerði út herferðina til Fiume,
eða þá að þeir söfnuust utan
um Mussolini sem skipaði þeim
í flokka er hann nefndi Fasci
(,,vendir“) og færði þá í svart-
ar skyrtur. I seplember 1920
náði ringulreiðin hámarki. Ó-
ánægðir bændur böfðu tekið
land með valdi af landeigend-
um og kváðust eiga það. I Turin
@g Milano tóku verkamenn-
irnir verksmiðjurnar og ráku
eigendurna á burt. Þetta lík-
aði Mussolini vel og nú bauðst
hann lil að senda „svartstakka“
sína og hjálpa verkamönnun-
um að verja verksmiðjurnar.
Verkamenn höfnuðu þessu boði
en þegar þeir komust að raun
að þeir fengu ekkert kaup, skil-
uðu þeir . eigenduniun verk-
smiðjunum aftur.
Framhald i næsta blaði.
Notið einusinni
Ozolo
furunálaolíu í
baðið - og þjer
aukið líðan og
heilnæmi yðar
stórlega.
Ozolo
iregst engum.
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðfjörð & Co. h.f.
Sími 3183.
LÁTIÐ RINSO YÐAIÍ
ENDAST LENGUR

SSEfe*-

Til þess að hjálpa Rinso-
notendum til þess að láta
Rinso endast betur, hafa
þvotta-tilraunastöðvar Rinso
fundið upp nýja þvotta-
aðferð. Með þessu móti getið
þjer sparað að minsta kosti
þriðjung af þvi Rinso, sem
þjer notuðuð venjulega
aður og þvotturinn verður
prýðilegur.
Þjer hrærið fyrst þvottalög
úr Rinso og heitu vatni beint
úr krananum. Hafið eigi
meiri lög en svo, að hann
rjett nái yfir þvottinn þegar
honum er þjappað saman.
Því minna vatn sepi þjer
notið, því minna þurfið þjer
af Rinso.
Leggið svo hvita þvottinn í
balann í 12 mínútur. Þó að
Rinso
j s
CÖ
Gamli Mátinn
5 L
Nýi Mátinn
lögurinn sje ekki meiri en
þetta, þá verður þvotturinn
skínandi hvítur.
Þegar þier hafið þvegið hvita
þvöttinn leggið þjer þann
mislita í þvottalöginn í 12
mínútur. Hitinn (handvolgur)
er alveg hsofilegur fyrir hann.
Þegar þjer lítið á árangurinn
—hvíta þvottinn mjall-hvítan
og þann mislita tandurlireinan
—munuð þjer ekki láta á
yður standa að viðurkenna,
að þessi Rinso-sparandi aðferð
hrífur í raun og veru. Auð-
vitað s]er Rinso fyrir öllum
þvottinum yðar og hreirigern-
mgunum líka.
Engin suha-
gerir þvotunn hreinan
x-RZoa/i-isi
MESTA LOFTÁRÁSIN Á DÚSSELDORF.
Pað var í vor sem leið, er tíretar gerðu út stœrsta loftflot-
ann, sem nokkurntima hafði farið til Þýskalands, i þeim er-
indum að eyðileggja verksmiðjur í Diisseldorf, sem er ein
mesta hergagnaiðnaðarborg Þýskalands. Höfðu flugvjelarnar
meira en 2000 smálcstir af sprengjum meðferðis, enda var
eyðileggingin hrœðileg. Flugsveitarforingi einn, sem sá yfir
svæðið, er sprengjunum hafði verið varpað á, sagði, að „þarna
varð okkur endcmlega ágengl i sókninni í Ruhr-hjeraði". —
Reykina af eldunum lagði meira en 6000 metra i loft upp, og
eldarnir svo magnaðir, að flugmennirnir fundu hitann af þeim
uppi í loftinu. Er talið að á miðju sumri hafi meira en þriðj-
ungur af öllum verksmiðjum Þjóðverja í Ruhr verið eyðilagður.
Hjer er teikning, sem á að sýna fjögra hreyfla sprengjuflug-
vjelar fljúga inn yfir iðnhverfin i Diisseldorf.

t