Fálkinn - 17.09.1943, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
- LiTLfí sfiBnn -
Fredéric Boatet:
Eftir harmleikinn
EI, jeg afber þetta ekki lengur,
— það verður að taka enda
. .. sagði Hughues Lacy. — Nú, þá
er hann byrjaður aftur, hugsaði
Beatrice og varð gröm.
Þau sátu lilið við hlið í rauða flau-
elissófanum á skemtilega, litla gilda-
skálanum, og Beatrice var að enda
við að" taka upp spegilinn, til þess
að farða á sjer nefið og hressa upp
litinn á vörunum. Þetta var rjett
áður en hún ællaði að fara. Hughues
sat og horfði á hana, með djúpa
hrukku milli augnanna. Beatrice
fanst lítið samræmi á milli um-
hverfisins og alvörunnar á andlit-
inu á honum.
En þetta var venjan. ÖIl stefnu-
mótin þeirra byrjuðu svo skemtilega
og innilega, en enduðu með afbrýði-
semiskasti. Svona var það altaf.
Hughues var sannarlega farinn að
verða erfiður.
Nú sagði hann bitur: „Þjer finst
auðvitað . ekkert atliugavert við að
fara frá mjer — vegna annars
manns?“
Beatrice ypti fallegu öxlunum. —
„Já, en heyrðu nú, góði Hughues,
hinn maðurinn er í raun og sann-
leika eiginmaðurinn minn. Og þú
veist vel, að milli hans og mín ..“
„Jeg veit ekkert. Ekkert nema
það, að jeg elska þig og að þú seg-
ist elska mig-------“
„Hvers vegna heldurðu, að jeg
væri að hitta þig, ef jeg elskaði þig
eklci?“ spurði Beatrice óþolinmóð.
„Það geta verið dutlungar — eða
vegna þess að þjer leiðist. Jeg veit
það ekki. Jeg veit bara að jeg af-
ber ekki að þetta haldi áfram svona.
Það getur vel verið að jeg sje gamal-
dags, en þú ert eina manneskjan,
sem jeg hefi elskað á æfi minni og
inun nokkurn tíma elska. Jeg kvelst
þegar þú ferð frá mjer. En þú setur
ofboð rólega á þig haltinn og ferð
að farða á þjer nefið — og gengur
svo, ljett i spori, heim til mannins
þíns. En jeg aðvara þig, Beatrice —
einn góðan veðurdag gerir þú mig
brjálaðann!“
„Ertu að hóta mjer?“ sagði Bea-
trice glottandi.
„Nei, jeg er að aðvara þig. Þol-
inmæði mín er þrotin. Ef þú færð
ekki skiloað þá ........“
„Þú veisl að það er ómögulegt,
Hughues. Það yrði opinbert hneyksli
að þ'ví. Fjölskyldan mín ....“
„Altaf sama staglið, Beatrice. En
ef að þetta er úrslitasvar þitt þá
hefi jeg ekki meira að lifa fyrir.“
„Þelta er ekkert nema orðagjálf-
ur. í raun rjettri dettur þjer alls
ekki i liug að granda þjer,“ sagði
Beatrice ergilega.
„Við sjáum nú hvað reynist,“
sagði Hughues. Rödd hans lýsti
einbeitni, en Beatrice tók það ekki
hátíðlega. Hann liafði sagt þetta
sama oft og mörgum sinnum, og
enn mundi hann láta sitja við hót-
unina eina.
„Jæja, vertu nú sæll, Hughues, og
Í
jeg vona að þú verðir i betra skapi
í næsta skiftið, sem við hittumst,“
sagði hún og stóð upp.
„Beatrice .......“ sagði hann í
bænarróm.
En hún hjelt áfram til dyra, án
þess svo mikið sem líta við.
EGER Beatrice og maðurinn
hennar, Blaise Lablance forstjóri
sátu við borðið morguninn eftir,
sagði hann:, „Hefir þú heyrt að
Hughues Lacy hefir skotið sig?“
Hann grúfði sig ofan í blaðið aft-
ur, án þess að bíða eftir svari; þess
vegna sá hann ekki hve föl Beatrice
varð.
„Er — er hann dáinn?“ stamaði
hún.
„Nei, ekki enn þá,“ sagði maður
hennar. „Hann er alvarlega særður.
Hann skildi eftir brjef þar sem seg-
ir, að lífið sje alveg tilgangslaust
fyrir hann, úr því sem komið sje.
Hver skyldi hafa trúað um hann.
sem var svo kátur og lifsglaður?
Að vísu var hann talsvert alvarleg-
ur síðast, þegar hann kom hingað,
en samt —. Annars var hann lagður
inn á einkaspítalann rjett hjerna hjá.
Og mjer finst, að við, sem þekkjum
hann svo vel, ættum að skreppa og
spyrja um hann. Getur þú ekki
skroppið, Beatrice? Jeg hefi ekki
tíma til þess í dag.“
Beatrice kinkaði kolli. Hún gal
ekki komið upp nokkru orði. Og
þegar maður hennar var nýslopp-
inn út úr dyrunum fleygði hún sjer
fram á borðið og fór að gráta.
Nú ásakaði hún sig harðlega fyrir
það, að hún skyldi ekki liafa trúað
honum, en jafnframt fanst henni
vegur að þvi, að Hugliues skyldi
hafa elskað hana svona> heitt, að
hann fórnaði lífinu fyrir -hana.
Og skritnast var, að nú þega."
hann var við dauðans dyr, skildi
hún fyrst hve heitt hún elskaði
hann. Hún brann af þrá til þess að
hann kæmist lifs af, svo að hún gæti
sýnt honum, hve mikils virði liann
væri henni. En að þvi er lækniríun
sagði þá var ekki mikil von um það.
Hughues Lacy var milli lifs og
dauða í marga daga. Beatrice kom
að staðaldri á spitalann til þess að
spyrja um hann, og daginn sem hún
frjetti, að hann væri úr hættu, grjet
hún af gleði.
Hann var lengi að ná sjer, og
undir eins og hann hafði heilsu til
fór hann upp í sveit til foreldra
sinna. Og Beatrice fjekk hvorki að
skrifa. honum nje heimsækja hann
áður en liann fór.
En liún símaði daglega til hús-
varðarins þar sem hann átti heima,
og spurði hann hvenær hans væri
von. Loks var henni svarað því, að
hann væri væntanlegur á morgun.
Hún sendi honum ilmandi brjef
og þar stóð: „.. Jeg kem ldukkan
fjögur. Þin elskandi Beatrice.“ Og
þann dag gekk hún um eins og i
svefni.
Daginn eftir, klukkan nákvæmlega
fjögur hringdi hún að dyrum hjá
honum, og þegar hann opnaði
fleygði hún sjer í fangið á honum
og sagði:
„Hughues, elsku Hughues, nú
elska jeg þig eins og þú elskar mig.
Nú ætla jeg að fá skilnað, og . . . .“
En, Hughues losaði sig úr faðm-
lögunum og svaraði brosandi:
„Það var fallegt af þjer að koma
og heimsækja mig, Beatrice, en eig-
um við ekki að koma okkur saman
Hver samdi leikinn,
og hvert er efni hans?
\JJ. ShakzspeaPE
Hamlet
Leikurinn var fyrst sýndur i
London á leikárinu 1600—01.
Hann gerist við konungshirð-
ina í Danmörku.
r"P ÆPUM tveimur mánuðum eftir
dauða Hamlets Danakonungs,
giftist Geirþrúður drotning, ekkja
hans, Claudiusi bróður hans. Þetta
kvonfang verður til þess að rikis-
erfingjann, Hamlet prins, fer að
gruna hvort Claudius muni ekki hafa
myrt föður sinn. Hamlet verður
harmi lostinn yfir föðurmissinum
og jafnframt bakar það lionum sál-
arkvöl, að móðir hans muni jafnvel
hafa verið í vitorði með Claudiusi.
Liggur Hamlet nú við vitfirringu.
í einu þunglyndiskastinu birtist hon-
um svipur föður sins. Faðirinn lýs-
ir því fyrir honum hvernig Claudi-
us hafi farið að, er hann myrti
liann, og biður hann að liefna sin.
Hamlet komst að þeirri niður-
stöðu, að hann mundi verða örugg-
ari um líf sitt fyrir Claudiusi, ef
hann gerði sjer upp sinnisveiki. —
Hann verður sannfærður um að lýs-
ing sú, er svipurinn gaf á morðinu
sje rjett, og styðst sú skoðun hans
við það, að Claudiusi verður mikið
um, er hann sjer leik, þar sem lýst
er konungsmorðinu. En Claudius
fer að gruna, að Hamlet sje ekki all-
ur þar sem hann sje sjeður, og ekki
eins vitlaus og hann lætur, og bið-
ur drotninguna um að tala við hann.
Og af því að hann grunar drotn-
inguna um að hún muni máske ekki
herma rjett frá þvi, sem fer á milli
hennar og Hamlets, lætur liann hinn
prettvísa ráðgjafa sinn, Polonius,
fela sig og hlera samtalið, sem fer
fram í dyngju drotningarinnar. —
Meðan Hamlet og móðir hans eru
að tala saman verður liann þess
visari, að þriðji maður hefir falið
sig í herberginu. Hann Iieldur að
þetta sje Claudius konungur og
rekur hann i gegn, en uppgötvar
eftir á, að hann hefir drepið Polon-
ius, sem er faðir Ofeliu, stúlkunn-
ar, sem Hamlet ann.
um að strika yfir stóru orðin. Jeg
hefi verið erkiflón, að gera mjer
svona miklar liugmyndir um ástina,
Jeg var vist orðinn nokkuð þreyt-
andi undir lokin, var ekki svo? En
nú hefi jeg, sem betur fer, fengið
lækningu. Þú mátt ekki hugsa þjer
að skilja við þinn ágæta mann min
vegna ....“
Beatrice átti bágt með að verjast
tárum, þarna sem hún stóð og starði
á hann.
„Þú elskar mig ekki framar,“
muldraði hún.
En Hughues svaraði brosandi:
„Jú, víst geri jeg það, Beatrice. En
jeg ætla ekki að fórna lifinu fyrir
þig í annað skifti.“
heldur
gólfum
hreinum
cgbragg
legum.
V
VIM
hreinsar
feiti fljót-
lega.
VIM
geiir gler
krisfals-
lært.
VI M
genr
hníía
fægða og
blettlausa
VIM
er orugt, fljót-
,virkt hremsiduft
X-V 408 4-786 A LEVER PRODUCT
r~
Drekkið Egils
-61 j
Eftir þetta sendir Caludius Ham-
let til Englands og ber því við, að
lífi lians muni vera betur borgið
þar en í Danmörku. En á leiðinni
ráðast sjóræningjar á skipið, taka
Ilamlet höndum og setja liann á
land aftur í Danmörku. Kemur hann
aftur til hirðarinnar, • þegar verið
er að jarða Ofeliu, en hún hafði
brjálast og dáið af harmi, er faö’
hennar dó fyrir hendi elskhuga
hennar.
Þegar Claudiusi hafði brugðisl
fyrsta bogalistin til þess að losna við
Hamlet leggur hann ný ráð á. Læt-
ur hann Laertes, bróður Ofeu i,
heyja einvígi við Hamlet og fæv
hann til að nota sverð, sem roð í
hefir verið eitri i oddinn og var
auk þess oddlivasst. Hamlet hafði
notað sljógt sverð, svo sem lög
stóðu til. Þegar hann verður þess
var, að Leartes notar hvast sverð,
þrífur hann það af honum og særir
hann svöðusári.
Þegar Leartes sjer að hann er
að deyja játar hann alt og segir
Hamlet, að hann muni sjálfur eiga
skamt eftir ólifað, þvi að liann liafði
fengið rispu af sverðsoddinum. En
ineðan þessu fór fram liafði drotn-
ingin drukkið eitrað vín, sem Claud-
ius hafði byrlað handa Hamlet til
vonar og vara. Dettur hún niður
dauð. Hamlet þrífur sverðið og rek-
ur Claudius i gegn og deyr siðan
sjálfur. Þannig hefndi hann dauða
föður síns.
Frh. á bli. 11.
j