Fálkinn - 26.05.1944, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Simi 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
BlaðiS kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðis fyrirfram
HERBERTSprent.
SKRADDARAÞANKAR
„Hvar þú hittir fátækan, á förn-
um vegi,“ segir skáldið gamla. —
„Gerðu ’onum gott en grætt’an eigi.
Gpð mun launa á efsta degi“.
Það var nú ekki i sambandi við
fátæklinga og ölmusuit}enn — en
þeir voru margir á dögum Hallgríms
Passiusálmaskálds — sem mjer duttu
i hug þessi orð. Það var í sambandi
við annað. í sambandi við „íþrótt”
svokallaða, sem ýmsir ungir gikkir
hafa tamið sjer nú um allmörg ár,
en liún er sú að koma hræsnandi á
tal við geðbilaða menn, „rekja úr
þeim garnirnar“ og hlægja að til-
svörum þeirra, og glæpa þá siðan
til að setja á prent ýiniskonar vit-
leysu, sem að svo má nota sem
sönnunargagn fyrir því, hvert sje
andlegt ástand sjúklingsins.
Fyrir mörgum árum hvað svo
rammt að þessu, að maður, sem
alls eigi var talinn fullvita, var gerð-
ur að ritstjóra málgagns eins, sem
notað var til pólitisks áróðurs. —
Ritstjórinn kunni ekki að skrifa
nafnið sitt, og var þetta sannað
svart á hvítu, þegar blaðið var
notað til áróðurs ákveðinna spell-
gerða, innan stjórnmálaflokks eins
í Reykjavík. En þar vissu allir þetta
— og þessvegna sálgaðist þetta veg-
lega fyrirtæki.
Maður skyldi halda, að svona til-
felli skrílmenningar kæmi ekki fyrir
hjá neinni þjóð, sem menntaða telur
sig, — sjerstaklega ef þjóðin er smá.
En nú hefir slikt gerst í annað sinn.
Hjer á i hlut einstaklega prúður og
hægur sjúklingur, sem ætti að vera
i góðra manna lióp eingöngu. En
hann hefir lent í þorparahóp — i
sjálfum höfuðstað landsins. Honum
eru skrifuð fölsuð brjef, það er log-
ið að lionum, honum er talin trú
um að liann sje allt annar maður
en hann er. Og, vegna þess að hann
er veiklaður á sálinni, þá trúir hann
þorpurunum. ——-i —
Einu sinni missti maður unga
telpu, sem lianh unni. Það fór með
hann. Man nokkur eftir Gunnari,
syni „majorskan11 í en „Herrgárds-
historia“. Sagan hefir verið hjer á
bió og ætti að sýnast á hverju ári,
þessum uppvaxandi andans mönn-
um, sem liafa gaman af, að gantast
og gabba manninn, sem misti dóm-
greind á þorpurum þegar hann
varð fyrir sorg.
Glæsileg þjóðaratkæða-
greiðsla 20. - 23. maí
97-98°|0 íslensku þjóðar-
innar gengur að kjörborði
öldruð kona greiðir atkvæði.
Þessa dagana eru að verða
mikilsvei’ð þáttaskifti í sögu ís-
lensku þjóðarinnar. Þann 17.
júní n. k. verður stofnað lýð-
veldi á íslandi og fullveldið,
sem ísiendingar afsöluðu sjer
1262 að fullu endurlieimt.
Þjóðaratkvæðagreiðslan, sem
fram fór um sambandsslit við
Danmörku og lýðveldisstjórn-
arskrána dagana 20.—23. maí
s.l., bar vott um sterkan og ein-
dregin sjálfstæðisvilja þjóðar-
innar. Þátttakan varð svo góð,
að einsdæmi mun vera í lýð-
frjálsu landi. í tveimur kjör-
dæmum, Seyðisfirði og Vestur-
Skaftafellssýslu, varð þátttakan
100%, — allir atkvæðisbærir
menn kusu. Og í þriðja kjör-
dæminu, Dalasýslu, hinu gamla
kjördæmi Bjarna frá Vogi,
vantaði aðeins einn kjósanda
til þess, að kjörsóknin yrði
100%. Fjöldi hreppa, víðsveg-
ar á landinu, náðu hinu eftir-
sótta takmarki, 100% kjörsókn.
Þjóðaratkvæðagreiðslan setti
mjög blæ sinn á byggðir og bæi
landsins þessa daga. Állir töl-
uðu um kosningarnar, spáðu og
bollalögðu, og mörgum brann
kapp í kinn og vildu, að vegur
síns kjördæmis yrði sem mestur
í kjörsókninni.
Hér í höfuðstaðnum var allt
á ferð og flugi. Kosið var í Mið-
bæjarbarnaskólanum, svo sein
venja er til, en kosningaskrif-
stofan var í Listamannaskálan-
um. Aragrúi bifreiða var í þjón-
ustu kosninganna til að flytja
fólk á kjörstað, einkum þá,
sem gamlir voru og lasburða.
Gamla fólkið ljet ekki sitt eftir
tiggja, enda greiddu 96% at-
kvæði i Reykjavik, og er það
prýðileg þátttaka í slíku fjöl-
menni.
Eftir þvi, sem á leið atkvæða-
greiðsluna, fjölgaði bjarkarlauf-
unum á brjóstum manna, og
var auðsjeð, að mörgum var á-
nægja að því að bera þetta
smekklega merki lýðveldiskosn-
inganna.
Það setti mjög svip á Reykja-
víkurborg kosningadagana, og
svo mun hafa verið annarsstað-
ar á landinu, að fánar sáust ó-
venju víða. Allir bílar liöfðu lít-
inn fána á lítilli stöng og fjöldi
húseigenda og húsráðenda setti
fánastengur á hús sín, og þar
sem ekki voru stengur á húsum,
Frh. á bls. H.
T. v.: Regkvikingar ganga að kjörborði. —
T. h.: Gajnall mtaður kýs heima hjá sjer.