Fálkinn - 23.06.1944, Blaðsíða 13

FÁLKINN
ÍH
KROSSGATA NR. 501
Lárjett skýring:
1. Fól, 7. frekar, 11. settingja, 13.
Híbýli, 15. kom, 17. dregiS úr, 18.
fæða, 19. setti saman, 20. lofttegund,
22. tónn, 24. liár, 25. samtenging,
20. á litinn, (ákv.) 28. hreyfil, 31.
bönd, 32. vers, 34. mögulegt, 35.
bylta, 36. liúð, 37. mynni, 39. sund,
40. lykt, 41. óvættunum, 42. fugl, 45.
verkfæri, 46. frumefni, 47. hlass, 49.
ílát, 51. skelfing, 53. smælki, 55.
meiða, 56. tóvinnu, 58. bókar, 60.
veislu, 61. ílát, 62. tónn, 64. eld-
stæði, 65. staddur, 66. skemmtun,
68. ílát, 70. forsetning, 71. rauk, 72.
á gúllskrauti, 74. lengra, 75. smíðar.
Lóðrjett skýring:
1. Merki, 2. forsetning, 3. áhald,
4. helstur, 5. stritt, 6. beita, 7. keis-
ari, 8. fljótið, 9. frumefni, 10. minn-
kar, 12. lengra, 14. dans, 16. nöldra,
19. kvæðabók, 21. rám, 23. spunnið
í, 25. felldi Þór, 27. á fæti, 29. tví-
hljóði, 30. leikur, 31. bókstafa, 33.
siðgæði, 35. skordýr, 38. jurt, 39.
kindina, 43. sykurlaust, 44. ræktuðu
landi, 47. ránar, 48. húsdýr, 50.
forfeður, 51. hljóð, 52. ónefndur, 54.
tala, 55. þvottaefnið, 56. lituð, 57.
kona, 59. liægindi, 61. fljótur, 63.
forar, 66. ríki, 67. egg, 68. mannsn.
69. dreifar, 71. kvæði, 73. grasblett-
ur.
LAUSN KR08S6ÁTU NR.500
Lárjett ráðning:
1. Berja, 7. meina, 11. rogga, 13.
ósönn, 15. af, 17. barn, 18. göm, 19.
K.N., 20. rit, 22. Ra, 24. G.G., 25.
ýla, 26. gróp, 28. stafn, 31. ósar, 32.
tros, 34. ýta, 35. æður, 36. fat, 37.
al, 39. ás, 40. rak, 41. sköllótts. 42.
lot, 45. kg., 46. A.A., 47. ást, 49.
saga, 51. æki, 53. röst, 55. etur, 56.
áfall, 58. stag 60. fum, 61. MM, 62. Ok
64. Ari, 65. L.R., 66. gaut, 68. skap,
70. Fr. 71. marra, 72. talan, 74. rista
75. troða.
Lóðrjett ráðning:
1. Bjarg, 2. R.R., 3. Job, 4. agar,
5. Pan, 6. nóg, 7. mörg, 8. enn, 9.
in, 10. asnar, 12. gras, 14. sögn, 16.
firta, 19. Klara, 21. tórt, 23. kaþólsk-
an, 25. ýsur, 27. P.O., 29. Tý, 30. fa,
31. óð, 33. sakka, 35. æstar, 38. lög,
39. óta, 43. ostur, 44. taum, 47. Ásta,
48. starf, 50. Gr, 51. æf, 52. il, 54. ös,
55. eflir, 56. ámur, 57. loka, 59. girða
61. mara, 63. kalt, 66. gat, 67. tak,
68. stó, 69. par, 71. M.S., 73. No.
kveðja húsbónda minn. Jeg get ekið þjer
hvert sem þú villt.
— Það er ágætt, þetta er einmitt í leið-
inni.
Hún kysti bróðar sinn. SaintnHyrieiz
gekk niður lil þess að kalla á vagninn.
— Carmen livað á jeg að gera, ef Ram-
on lieimsækir móður sína, þegar þið eruð
farin og fær að vita sannleikann?
— Ó, sagði unga ltonan áhyggjulaus
á svip. — Hann fer þangað ekki fyrsta
mánuðinn, svo fyrnist yfir þetta og jeg
verð komin langt í burtu. Þú finnur eitt-
hvað upp, svo getur þú skellt allri skuld-
inni á mig.
Hún flýtti sjer niður. Maðurinn hennar
var að gefa ökumanninum síðustu skip-
anix-nar. Carmen var frá sjer numin af
fögnuði. Heimkoma bróður hennar virl-
ist hafa gjörbreytt henni.
Hún liorfði nxeð mikilli athygli í kring-
um sig, alveg eins og liún væri nýkomin
úr sveit. Hún sagðist vei-a að festa í huga
sjer síðustu áhrif Parísarborgar.
Saint-Hyrieiz hafði.meðferðis stóra skjala-
tösku. Hann virtist vera með allan hugann
við að blaða í igömlum skjölum.
Samt voi'u liugsanir lians langt burt
frá Guyane og stjórnmálununx.
— Það getur ekki verið, hugsaði hanxx
með sjer, — Carmen gæti ekki brosað
svona, ef liún væri sek. Þetta er svívirði-
legur rógur, sem í brjefiixu stendur. Jeg
er ekki með sjálfum mjer, að jeg skuli
laka mai'k á þessu. Jeg liefði átt að vei-a
búin að sýxxa henni það o,g biðja hana
fyrirgefixingar á toi'tryggni minni.
— Kemur þú heinx til hádegisvei'ðar?
spurði Cai'meix skyixdilega.
— Það hugsa jeg...-. en þú?
— Jeg þarf aðeins til saumakonunnar,
síðan ek jeg niður á kauphallartorgið.
Þar ætla jeg að kaupa blek, brjefsefxxi og
penna til þess að skrifa bi'jefin mín.
Siðan fer jeg heinx, til þess að kveðja
Helenu og Ramon. ,
Saint-Hyrieiz kom ekki upp nokkru
orði. Hann sökkti sjer enn dýpra í skjöl-
in.
Hún ætlar þá lil Kauphallartoi’gsins.
Ef til vill ællar hún að sækja síðasta
brjefið, eða hún ætlar á síðasta stefnu
mótið. Það hefir verið salt senx í brjefinu
stóð. Jeg verð að konxast að sannleikan-
um, livað sem það kostar .
Vagnin nanx staðar. Carmen steig ljetti-
lega út, eftir að hafa þryst liönd manns-
ins síns.
Hún sneri sjer við og veifaði til Sainl-
Hyi’ieiz, senx stai'ði á eftir henni, svo
fór hún inn til saumakonunnar og borg-
aði reikning sinn. Hún gaf sjer ekki
tínxa til að hlusta á kvartanir hennar
yfir því að hafa nxist svona góðan við-
skiftavin. Hún gekk aftur út á götuna
og svipaðist unx eftir vagni.
Þeir voru allir á ferð og flugi, en veðr-
ið var inndælt, svo að hún afrjeð að
ganga. Eftir stundarkoi’n yrðu þessi guln-
uðu bi'jef i lxennar höndunx. Hún gekk
inn í póststofuiia við kauixhallartorgið,
en leit fyrst ósjálfrátt í ki'ingum sig.
— Er hjer brjef með þessu naíni?
spurði hún og rjett i fram nafnspjald
gegnum i’imlana.
Ganxall úrillur póstafgreiðslumaður tók
spjaldið og las:
Heleria de Mountlaur.
Hann leitað í bi'jefahrúgu og las í
hálfum hljóðum nöfnin se mbyrjuðu á
M.
— Mathieu. . .*. Michonet.... Ma. . nei
Mi. . . . Morin. . . . Marales. . . . hjer kemur
það:
Frú Helena de Montlaur
Póststofunni við Kauphallartorgið
París.
Poste restante.
— Hjerna er það.
Það lá við að Carmen hljóðaði upp
yfir sig. Hvað átti nú þetta að þýða?
Hversvegna sendi liann aðeins þetta eina
brjef, en ekki öll hin eins og hann hafði
lofað.
Carnxen leit við, þá var nærri liðið yfir
hana.
Saint-Hyrieiz stóð i dyrunum og horfði
lxvasst á hana.
— Ert þú hjerna, sagði liún undrandí
og reyndi árangurslaust að ná valdi yfir
rödd sinni.
Hann svaraði ekki.
Viljakraftur liennar var svo sterkur að
hún gat næstum náð valdi á sjer. Hún
reyndi meira að segja að brosa undir
slæðunni.
— Verðum við ekki samferða lieim?
Nú stóð hún við hlið hans. — Rjettu
mjer hrjefið, sagði liann kuldalega, en
reyndi að dylja reiði sina. Rjettu nxjer
brjefið strax, það er ekki þörf að vekja
eftirtekt fólks á okkur.
Hún þa,gði.
Hann hafði tekið í handlegg hennar
og hjelt henni eins og í járngreipum.
— Heyrirðu það, jeg vil fá brjefið.
— Æ, þú meiðir nxig.
Hann talaði lágt en froðufelldi af reiði.
— Jeg vil fá brjefið.
— Hvað átlu við?
— Brjefið, ef þú lætur mig elcki fá það
strax nxáttu vara þig. Kaldur sviti braust
út á enni liennar.
Hann .gnísti tönnum, svo að hann gat
varla talað. Þessi maður var til alls vis.
Ef lil vill dræpi liann hana.
Svo varð lxún allt í einu hæðnisleg
á svipinn. Henni var borgið.
— Þú ert gengin df vitinu, brjefið er
alls ekki til mín.
— Sýndu nxjer það.
— Jeg skal sýna þjer utanáskriflina.