Fálkinn - 21.06.1946, Síða 11

F A L K I N N
11
Uppálraldsiifósnari
Breta
I október 1940 sótti Francostjórn-
in um dvalarleyfi i Bretlandi fyrir
fytgismann sinn einn, sem talinn
var ráðunautur æskulýðslireyfing-
arinnar spönsku. Hann kvað það
vera erindi sitt til Bretlands að
kynna sér starf skátanna þar, á
ófriðartímum.
— Utanríkisráðuneytið okkar var
ekki eins villaust og margir lialda,
segir maðurinn í leyniþjónustunni,
sém sagt hefir þessa sögu. — Það
svaraði undir eins: „All right, lát-
ið ]>ið hann bara koma.“ Við þekkt-
um þennan náunga, og vissum upp
á hár, að allt sem hann lieyrði og
sæi mundi verða sent til Berchtes-
gaden eða Berlín jafnharðan.
Hann fékk að sjá herinn.
Hann var uppáhaldsnjósnarinn
okkar, og okkur þótti vænt um
hann. Eg og nokkrir fleiri gerðumst
skátaforingjar og tókum á móti hon-
um á flugveltinum þegar hann kom
og litveguðum honum herhergi á
Athenaeum Court Hotel. í þessum
herhergjum var, held ég meira af
leyndum hljóðnemum og símaleiðsl-
um er hlustað var á, en nokkrum
öðrum stað sem ég veit um. Við
litveguðum honum kynstur af vini
og eins mikið af kvenfólki og hann
vildi — vitanlega kvennjósnara frá
okkur.
Þetta var ekki það eina, sem við
DVEItGAR lifa lengur en risar,
segja menn. þeir eru líka greind-
ari en stórir menn og eru hlut-
fallslega sterkari.
í ASÍU eru víða notuð krónuhlöð
af rósum til að húa til úr marme-
laði, kökur og konfekt. Blöð af
rósum eru sögð séríega góð i ýinis-
tegt sælgæti.
NINON
Samkuæmis-
□g kuöldkjólar.
Eítirmiðdagskjólar
Peysur og piis
Uatteraðir
silkisloppar
□g suEfnjakkar
Mlkið litaúrual
Sent gEgn póstkröfu
um ailt iand. —
Öankastræti 7
gerðum fyrir hann. Um þessar
mundir voru ekki nema þrjú stór-
skotaliðsfylki í London. Við flult-
um eitt þeirra til Green Park fyrir
handan götuna beint á móti gisti-
húsinu. Stórskotavirkinu var skip-
að að skjóta i sífellu þegar loft-
varnarmerki væru gefin — það
stæði á sama hvort nokkur óvina-
flugvél væri nærri eða ekki. Það
var nú meiri hávaðinn. Loftvarn-
armerki var gefið á hverri nóttu,
svo að vinur okkar liafðist lengst-
um við í byrginu i kjallaranum, og
af skothríðinni sannfærðist hann
urn, að krökkt væri af stórskotaliði
í London. Við lélum liann skoða
þetta virki og höfðum meira að
segja nokkra skáta viðstadda.
Svo fórum við með hann til
Windsor til að sjá fleiri skáta. Af
einherri tilviljun, að því er virðist,
var eina fullskipaða liersveitin á
eyjunni Stóra-.Bretland og flesti’’
skriðdrekarnir, sem hreska þjóðin
átti, samankomið þar. Þrekmiklir
hermenn, alltsaman. Við sögðum
honuni, að þetta væri bara smá-
deild, sem væri i lífverði konungs
þessa dagana. Hann varð liissa en
trúði okkur.
Svo fórum við með hann i hafn-
arborg, þar sem allar þær flota-
deildir, sem við gátum náð í, voru
samankomnar. Við sögðum honum
að þessi flotadeild væri sett til að
gæta bæjarins. Svo sýndum við
honum fleiri skáta. En best var þeg-
ar við flugum með hann til Skot-
lands tveim vikum siðar. Þá var
fátt um flugvélar hjá okkur
fáeinar Hurricanevélar og enn færri
Spitfire. A leiðinni norður vorum
við alltaf að fljúga framhjá Spitfire-
sveitum. Það var eins og loftið
væri fullt af þeim. Hvernig gal
manngreyið vitað, að það var alltaf
sama sveitin, sem var að fljúga
kringum okkur og hvarf i skýin á
milli?
Svo sýndum við honum sama
herinn sem i Windsor við æfing-
ar i Skotlandi. Eg var hræddur um
að hann mundi þekkja sum andlit-
in aftur en hann gerði það ekki.
Á heimleiðinni sýndum við hon-
um mörg hundruð flugvélar — allt-
al' þær sömu. Ef ég hefði ekki vitað
um undirbúningnum hefði ég orðið
hrifinn. Skömmu síðar fór hann.
Síðar sá ég kafla úr skýrslunum
lians. Þar stóð að Bretland væri
hókstaflega allt ein herstöð. Allar
sögur um að Bretar vjeru illa undir
stríð húnir, væru uppspuni, til þess
gerður að villa Þjóðverja og gabba
þá til að gera landgöngutilraun,
er riði þeim að fullu. Þessi skýrsla
var frá sjónarvotti og varð ]mng
á metunum í Berlin.
Eg liefi oft hugleitt hvað nnmi
hafa orðið um hann seinna. Býst
við að hann hafi farið frá em-
bætti með hálfum launum. Það er
leitt þvi að þetta var besti náungi.
Okkur þótti vænt um hann og fórum
vel með hann. En ég er viss um
að uppáhaldsnjósnara okkar dreym-
ir um skáta á hverri nóttu. Eg þori
að veðja um, að hann gerir það.
- TÍZKUM^DIR -
SAMKVÆMISKJÓLL. — Að frádregn-
uin borðalgkkjiumm, sem mynda
eins og krans am höfuð hinnar
ungu stúlku, höfum við hér þœgi-
legan og snotran kjöl með víða
skrauti. Hinir % háu hanskar draga
dálítið úr ermaleysinu, eftir að mað-
ur hefir svo lengi notað langar
ermar.
þeirra sem eiga yfirfljótanlega nóg-
an klæðnað og varla vita hvers
þær eiga að óska sér í viðbót. En
falleg er þessi velmegunarflik með
samfelldri hettu og berustykki, sem
gengur niður yfir áxlirnar og gerir
þœr fallega ávalar. Breidd herð-
anna veldur því að maður sýnist
grennri.
MIÐDEGISSAMSTÆÐA. — Hattur og
taska saumað úr gömlu gult og
perlubaldiniðu sjali. Það fer Ijóm-
andi vel við látlausan smoking-
klæðnaðinn og gerir liann regln-
lega finan. (EM-51-1
GÖNGUJAKKI. — Það er Marchel
fíochas sem er liöfundnr að þess-
um útiklæönaði. Það er fallega
grænn tiveedjakki með 'svörtu pers-
ianskinni og svart þröngt pils. (11-11
BÓNORÐSBRÉF eitt kom fram er
það hafði verið 17 ár á leiðinni.
Það er langur tími, þcgar svo stend-
ur ó. Bréfið var frá ungverskum
liðsforingja til ungrar stúlku í
Jugóslavíu. Það er að segja, stúlkan
var nú ekki ung lengur, eftir þessi
17 ár, og svo var hún ekki heldur
stúlka, því að lnin liafði gifst og
var meira að segja orðin ekkja.
En ef póstgöngurnar hefðu verið
vissari mundi alll liafa farið öðru-
vísi. Frú Goldstein en svo heitir
hetjan í sögunni var laus og játaði
biðilsbréfinu, 17 árum eftir áætiun.
í HRAÐLESTUM í Tékkóslóvakiu
voru fyrir striðið dansvagnar, svo
að ferðafólkið gat fengið sér snún-
ing til þess að stytta sér stundir á
leiðinni.