Fálkinn - 26.07.1946, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
VNCS/W
LE/KNbURNIR
Framhaldssaga barnanna.
Andrée leiðangurinn
||Fyrsta£norðurpólsflugið
11) Rekísinn nálgaðist Sjöeyjarn-
ar, en jjaðan voru 100 km. til
birgðastöðvar. Það fóru að niyndast
vakir í ísinn, og þær stækkuðu svo,
að þeir þurftu að fara á segldúks-
bátnum yfir margar þeirra. Við það
blotnuðu þeir í fæturna, svo að þá
kól, þegar sokkarnir frusu. Birgð-
irnar voru á þrotum, svo að þeir
urðu að fara á bjarndýra og fugla-
veiðar á hverjum degi. Sleðarnir
brotnuðu, og þann 3. september
urðu Iiinir hraustu menn að gefast
upp við að ná til birgðastöðvanna.
12) Það var ekki um annað að
gera en biða eftir því, að straum-
urinn flytti Andrée og félaga lians
til lands. Þeir byggðu sér snjóhús
og notuðu tjaldið til þess að bæta
fötin sín með. Dósamatinn urðu þeir
að blanda með þangi, til þess að
hann næði. 30. september eygðu
þeir land. Það var Hvítey, sem ligg-
ur fyrir austan Spitzbergen.
Geirþrriðnr oo rika frriln.
Einu sinni var lítil telpa, sem hét
Geirþrúður og var kölluð Þrúða,
Hún var bæði þæg og dugleg, en
hún átti slæma stjúpu, sem alltaf
var að skipa henni frá morgni lil
kvölds, svo að Þrúða gat aldrei
um frjálst höfuð strokið og varð
mögur og föl, þvi að stjúpan tímdi
ekki að gefa henni neitt almenni-
legt að éta.
Þrúða hélst ekki við þarna, og
ioks afréð hún að strjúka að heim-
an. Einu sinni þegar hún var send
út í skóg eftir vatni mætti liún
gamalli konu. „Þetta hlýtur að vera
tröllkelling“, hugsaði Þrúða með
sér. Kellingin var ósköp blíð og
góð, svo að Þrúða varð ekkert
hrædd við liana. Kellingin sagði
að sig vantaði telpu, sem gæti hjálp-
að henni við innanliússverkin.
Geirþrúður sagði: „Það get ég
vel gert.“
„Þá skaltu liitta mig hér i kvöld,“
sagði kellingin. Og þegar kvöldaði
fór Þrúða á sama staðinn og var
kellingin komin þangað á undan
lienni. Svo ganga þær af stað og
fóru hratt og eftir dálitla stund
komu þær að litlum, hrörlegum bæ.
„Gerðu svo vel og gakktu inn,“
sagði konan. Og ekki var bærinn á-
sjálegri þegar inn var komið en
hann hafði verið að utan. Þar var
allt ósköp sóðalegt og á rúi og stúi.
Konan sagði að hún fengi engan
niat áður en hún færi að sofa, því
að hún ætti engan mat til. Og Þrúða
varð að hátta sársvöng.
Um morguninn klukkan fimm
vakti konan hana. „Nú verðurðu að
taka til í bænum, því að ég þarf
að bregða mér í kaupstaðinn.. Þú
finnur víst það sem þú þarft.“
Þegar Þrúða var orðin ein fór
hún að þvo. Hún var að allan dag-
inn, en undir kvöld var allt orðið
hreint og fallegt og hver hlutur á
sínum stað. En ekki kom konan
aftur.
Loks kom frúin á óðalssetrinu
inn í stofuna, sem nú var roðin
falleg og tandurhrein. „En hvað þú
hefir verið dugleg, Þrúða. Þú hefir
staðist prófið. Það var ég sem var
Ijóta kellingin, því að mig vantar
duglega og þrifna stofustúlku, og
ef þú vilt koma í vist til mín þó
ertu velkomin.“
„Þakka þér hjartanlega fyrir,“
sagði Þrúða. Síðar giftist hún syn-
inum á bænum og þau óttu börn og
buru. Og svo er sagan búin.
Ástríður, 11 ára.
— Ætlar þú ekki að gifta þig
bráðum, Gunna?
— Nei, það liggur ekkert á.
— Ætlar þú kanske ekki að gera
það fyrr en liggur á?
9{C $ $ $ $
Húsabraskarinn sýnir væntanleg-
um kaupenda nýtt liús. — Þetta
hérna er stulknaherbergið og hérna
er línskápurinn. . . .
— Já, einmitt. Og það er skópur-
inn þetta með öllum liillunum?
Sjónaukar
Hafið þér gert yður grein fyrir þeirri
ánægju sem þér getið haft af góðum
sjónauka í sumardvölinni?
Góður sjónauki er óskagripur allra þeirra
er hafa yndi af náttúrunni.
Við höfum nú fyrirliggjandi sjónauka, stækkunargler
og litlar smásjár.
Oön StpunílsBon
Skofiqripoverzlun
Laugavegi 8 Reykjavík
Skrítlur
Hafið þér ekki annan lit, mér Duglegur tryggingarsali:
finnst eins oij þessi klemmi full — Ætti það ekki að vera ofurlítil
mikið? líftrygging, ha?