Fálkinn - 26.07.1946, Side 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 596
Lárétt, skýring.
1. Gerir ósýnilegt, 12. bein, 13.
friðsöm, 14. liraust, l(i. slæm, 18.
bil, 20. fæði, 21. ósamstæðir 22. sér-
grein, 24. áræði, 26. tveir eins, 27.
kona, útl., 29. afltaugar, 30. fanga-
mark, 32. áflog, 34. eldsneyti, 35.
vond, 37. kennari, 38. ósamstæðir,
39. klók, 40. skraut, 41. lireyfing,
42, tveir eins, 43. drykkur, 44. for-
setning, 45. fangamark, 47. smáorð,
49. greinar, 50. útteldð, 51. brytar
i æfintýrum, 55. kný, 56. þvæla,
57. skrifar, 58. þyngdareining, 60.
mann, 62. í lijóli, 63. frumefni, 64.
kyrr, 66. eyða, 68. atvo., 69. fyrr,
71. óhreinindi, 73. þráður, 74. milli-
landaferðirnar.
Lóörétl, skýring.
1. Rófa, 2. hár, 3. tónn, 4. sam-
hljóðar, 5. hnöttur, 6. svæði, 7. per-
sónufornafn, 8. fangamark, 9. elds-
neyti, 10. kona, 11. dans, 12. bók,
15. auðkýfing, 17. vangaskegg, 19.
liffæri, 22. framkoma, 23. feykilega,
24. ávextirnir, 25. fara, útl., 28. sam-
hljóðar, 29. frumefni, 31. tein, 33.
viðurnefni, 34. áhald, 36. ])rír eins,
39. fraus, 45. þrep, 46. fjall, 48.
ílátið, 51. eldstæði, 52, á fæti, 53.
tími, 54. efni, 59. ágætu, 61. þýfi,
03. fljótur, 65. kona, 66. henda, 67.
gróða, 68. neyta, 70. frumefni, 71.
fangamark, 72. frumefni, 73. á
kompásnum.
LAUSN Á KROSSG. NR. 595
Lárétt ráðning.
1. Vetrarbrautin, 12. liíra, 13. fól-
in, 14. ósúr, 16. ost, 18. mat. 20.
ama ,21. Fa, 22. seg, 24. haf, 26.
in, 27. dunur, 29. Faruk, 30. V.S.,
32. molakaffi, 34. G.S., 35. apa, 37.
L.L., 38. Ra, 39. fró, 40. láta, 41.
ká, 42. La, 43. ólek, 44. lit, 45. R.I.,
47. M.b., 49. áin, 50. ar, 51. fiski-
mjöl, 55. Ni, 56. þústa, 57. fögur,
58. Ag, 00. ata, 62. lum, 63. F.N., 64.
tía, 66. hol, 68. ala, 69. armi, 71.
lónar, 73, órór, 74. Sundlaugavegi.
Lóðrétt ráðning.
1. Vísa, 2. ert, 3. T.A., 4. af, 5.
Róm, 6. blað, 7. rit, 8. an, 9. tó, 10.
Isa, 11. Númi, 12. Hofsvallagata, 15.
rannsóknirnar, 17. Renól, 19. karfa,
22. sum, 23. gullkista, 24. haframjöl,
25. fúi, 28. Ra, 29. Fa, 31. spáir, 33.
K.A., 34. grein, 36. att, 39. flá, 45.
rista, 46. ei, 48. bögur, 51. fúa, 52.
K.A., 53. M.F., 54. lum, 59. gírs, 61.
konu, 63. flói, 65. ámu, 66. hóa, 67.
lag, 68. arg, 70. in, 71. L.L., 72. Ra,
73. Ó.E.
hæfilegri fjarlægð frá þessari gráu, drunga
legu liöll með hinar voldugu læstu járn-
lturðir ag járngrindurnar fyrir öllurn
gluggum.
Manninum ineð gleraugað virtist ekki
liggja neitt á. Hann nam oft staðar og loks
sveig'ði liann inn í mjóa hliðargötu, sem
ekki virtist standa í neinu sambandi við
fangelsisbygginguna hætlulegu. Svo hvarf
hann.
Sergej starði lengi eftir tionum. Svo
lokaði hann augunum. Gamlar endurminn-
ingar frá ógæfudögum hans komu fram í
huga lians — frá þeim tíma er hann sem
ungur drengur liafði Ijarist vonlausri har-
áttu fyrir frelsi sínu og félaga síns. Ein-
mitl í sömu byggingunni, sem lá þarna eins
og grátt flykki i hringiðu borgarinnar.
Og allt i einu lcom ný mynd frani i með-
vitund lians. Hann þekkti aftur manninn,
sem hann hafði verið að elta. Hann var
orðinn mikið breyttur. Hann líktist lítið
hrottafengna leynilögreglumanninum, sem
reyndi einu sinni að kyrkja hann inn í
sjúkrastofunni dimmu í fangelsinu. Tím-
inn liafði beygt hann í bakinu.
En hin örugga eðlisávísun Sergejs, sem
Iiafði þroskast og' þjálfast í frumskógin-
um, kom honum að góðu haldi. Hann lagði
aftur augun og' hugsaði. Þetta var hættu-
legur óvinur, sem var á höttunum kring-
um liann. Einn góðan veðurdag mundi
])essi brosandi hýena komast að því, hver
það liefði verið, sem í hitanum liefði slit-
ið úr honum glyrnuna, svo að hann varð
nú að ganga með litaða glerkúlu, sem
glampaði á, í viðbjóðslegu andlitinu á
Iionum.
— Ertu veikur,, félagi? spurði maður-
inn sem stóð við hliðina á honum.
Sergej opnaði augun og starði ruglaður
framundan sér.
Veikur? spurði hann. — Nei!
Það surgaði svo einkennilega í þér.
Ungi maðurinn geispaði letilega og bjó
sig til að stíga af vagninum. Sessunautur
hans stóð líka upp.
Við getum átt samfylgd, sag'ði hann.
Þetla var miðaldra maður - dálítið betur
klæddur en venja var til um verkamenn.
Andlitið var gáftilegt og geðslegt en afar
fölt.
— Eg sé að þú ert verkfræðingur, byrj-
aði hann þegar þeir voru komnir út á
götuna.
Sergej horfði ólundarlega á þennan
framalega samferðamann, og kinkaði kolli
rétt svo að það sást.
Þú ert ekki sérlega kurteis, héll mað-
urinn áfram og brosti. Og ekki beinlínis
alúðlegur. Það er hyggilegt. Já, sannar-
lega liyggilegt. En það er eitt, sem mig
langar til að vita. Hversvegna laust þú
niður þegar Korsakov fór út úr vagnin-
um? Vond samviska? .... Jæja, þú þarft
ekki að svara .... Maður á yfirleitt hvorki
að spyrja eða svara i þessu landi. En ég á
son, sem hefir tekið próf í verkfræði, stétt-
arbróður þinn. Verkfræðing i flugmála-
sljórninni. Hann heitir Radevski.
— Eg heiti Sergej, svaraði ungi maður-
inn. Hann fór að verða forvitinn. — Rad-
evski er sambýlismaður minn!
— Svo að þú ert þá Sergej. Sonur minn
hefir oft talað um þig. Hann segir að þú
sért fremur fátalaður nema við próf-
borðið. Þar kvaðst þú liafa fleira að segja
en flestir aðrir. Jermak er stórhrifinn af
])ér. En segðu mér nokkuð áður en við
skiljum: Hvað hefir þú saman við Kor-
salcov að sælda?
Sergej hugsaði sig dálitla stund um.
Hann horfði beint framan í samferðamann
sinn, og þegar liann þóttist sjá, að ekkert
væri grunsamlegt við hann, sagði hann
með sinni einkennilega djúpu rödd:
— Maðurinn, sem þú kallar Korsakov
njósnar um Schmidt prófessor. Hann livarf
inn í Ljubjankafangelsið.
Það stendur heima. En liann þekkli
lbg.
Nei, það held ég ekki. llann flýtti sér
meira en svo. En hann skal vara sig á a'ð
koma of nærri prófessornum.
Maðurinn við hliðina á honum andvarp-
aði. Svo hló hann en það var harður
og bitur hlátur.
Farðu varlega ungi vinur, sagði hann
eftir dálitla stund .... Við eruin dustkorn
i hendi leynilegs stórveldis. Schmidt stend-
ur kanske á fordæmdralistanum. Þegar
Korsakov gengur götu einhvers manns þá
er það illur forboði, sem getur þýtt dauð-
ann — ekki bara fvrir hann sjálfan held-
ur líka vini hans og lærisveina. Það væri
gamla manninum hentugast ef hann væri
um þesar mundir norður á heimskauti að
éta selabuff með lærisveinum sínum.
Radevski tók málhvild. Hann var orð-
inn náfölur.
Eg rausa og rausa, muldraði liann i
barminn .... Aldrei get ég lærl að halda
kjafti. Minnstu ekkert á þetta við hann
son minn. Það getur kostað okkur alla
lífið. Skilurðu, Sergej .... Þetta er i fyrsta
sinn sem ég hefi liitt þig. Samfarþegi í
sporvagni -— og samt ber ég traust til þín.
Sergej horfði fast i augu þessa nýja vin-
ar síns.
Þú hefir verið opinskár við mig. Þig
skal ekki i'ðra ]>ess. Sonur þinn er einn
af mínum fáu vinum. Eg' ætla að gjalda
þér í söniu mynt og trúa þér fyrir dálitlu,
sem gefur skýringu á að mér er ekki sama
um Korsakov. Hann er eineygður, eins og
þú veist.
Radevski kinkaði kolli.
Hitt augað missti hann fvrir mörgum