Fálkinn - 13.06.1947, Síða 10

10
FÁLKINN
5.
Ævintýri Sheiksins
Gullið á hafsbotni.
1. Prófe.ssor Pearce er niðri á liafnarbakka,
þegar sheikinn ber að. Þeir fara að rabba sam-
an, og innan skamnis byrjar prófessorinn að
skýra1 Hamid frá því með miklum fjálgleik og
handapali, hvernig skipi hans hafi verið sökkt
þarna skammt undan fyrir tveim árum. Gull-
kista hefði verið innanborðs, en hún hefði
horfið í djúpið.. Hann kveður kafara nú vera
að reyna að finna gullið.
2. Hvorugur þeirra hefir tekið eftir arabísk-
um njósnara, að nafni Ahmed, sem stendur og
idustar úr fylgsni sínu. - Skömmu síðar ræðst
Ahmed og annar Arabi á sjómann, sem heitir
Dick Reynolds, og stela af honum hraðbát,
sem lá við hafnarbakkann. Hamid ber að, er
lögregluþjónn er að reisa Dick upp eftir að
þorpararnir höfðu slegið liann niður.
3. Til allrar óhamingju hafði Dick meitt sig
á fæti við faliið, svo að hann gat ekki gert
neitt til að heimta aftur stolna bátinn. En
Hamid stekkur út i litla seglbúna kænu og
hyggst elta þá eins síns liðs.
4. Arabarnir i hraðbátnum eru nú komnir
fram úr skútunni með kafarana, sem ætluðu
að sækja gullið, en þá sjá þeir, hvar sheik-
inn kemur, siglandi á kænunni, og miðar hon-
um vel áfram. „Er ekki sheikinn kominn þarna,“
segir Ahmed. „Við skulum gefa honum það,
sem hann þarf með“.
5. Ahmed krýpur við vélbyssuna í skutnum,
miðar vandléga og hefur síðan skothríðina á
bát Hamids. Seglið tætist i sundur og mastrið
brotnar, en sheikinn stingur sér fyrir borð,
þegar hann sér hver hætta er á ferðum.
(i. Arabarnir tapa af honum, meðan hann
syndir í kafi, og Ioksins kemst hann óséður
að kænunni, þar scm hún liggur á hvolfi i
sjónum. Hann sér Abdul, félaga Ahmed, stinga
sér fyrir borð. „Nú er hann að fara niður
eftir fjársjóðnum,“ hugsaði Hamid mcð sér.
7. Þannig var það líka. Abdul ætlaði að
sækja sjóðinn, en hann vissi þó að enski kaf-
arinn frá skútunni var kominn niður á undan.
Abdul sér að kafarinn liefir fundið kistuna og
hnýtt taug utan um hana. „Nú verð ég að skera
á líflínuna hans.“
8. En um leið og hann lyflir hnífnum til að
framkvæma áætlun sina, smýgur rennilegur lík-
ami niður með hlið hans. Það er sheikinn, og
brátt hefst grimmileg neðansjávarorusta milli
Hamids og Abdul. Eftir nokkrar sviptingar
nær Hamid hnifnum.
10. Ekki urðu Arabarnir varir við sheikinn
samt, því að hann fór hljóðlega sem köttrir,
en hratt þó. „Upp með héndurnar!“ kallar Hamid
til þeirra. Þeir snarsnúast á hæli, en bregður
ekki lítið í brún, þegar þeir sjá framan í
byssuhvoftinn og glottandi andlit sheiksins.
11. „Nú eruð þið fangar mínir,“ segir hann,
um leið og hann tekur stefnuna lil lands. -
Skútan er þegar lögzt upp að hafnarbakkanum
með kafarana og gullið innanborðs, og sheik-
inn hlýtur þakkir prófessorsins, þegar hann
kemur að landi.
9. Hamid þolir nú ekki lengur við niðri.
Hann kemur upp á yfirborðið við aðra hlið
hraðbátsins, um leið og Ahmed innbyrðir Abdul.
Nú eru góð ráð dýr og þarinast skjótra fram-
kvæmda. En Hamid er snar í snúningum og
þýtur aftur að byssunni.