Fálkinn - 22.08.1947, Side 5

F Á L K I N N
5
lega búinn þrýstivörnum, sann-
kallaður liáloftsbúningur. Ðg
svo ber „Sliek1' líka verndar-
grij) í hálskeðju. Hann er nefni-
lega ofurlítið lijátrúarfullur;
undir niðri, þótt hann vilji ekki
láta á því hera. Hann gengur
að flugvélinni og klappar rúð-
unni ofan á trjónunni. Hann
vill vera öruggur um að liún sé
vel setl í. Glerið í rúðunni lief-
ir mjög liátt bræðslumark, því
að núningsmótstaða loftsins við
liraða rakettuflugvélar er svo
mikil, að venjulegt flugvélagler
mundi hitna upp vfir bræðslu-
mark. Kælivélum ei- komið
fyrir i flugmannsklefanum, svo
að flugmaðurinn stikni ekki lif-
andi.
Nú stígur „Slick" varlega upj)
í flugmannssætið, sesl á fallhlíf-
ina í slíkum stellingum sem
bifreiðastjóri, er hefir tekið
burt framsætið í bilnum, og sesl
á gólfið. B-29 hefir sig nú á
loft, og meðan liún hækkar
flugið, býr „Sliek“ vel að dvr-
unum á rakettuflugvélinni.
Hann setur á sig allskonar grím
ur og pípur, súrefnisgrimu,
vatnsefnissogpípu o. fl. Innan
i súrefnisgrímunni eru sendi-
og móttökutæki, og stendur
hann þvi i stöðugu sambandi
við turninn á flugvellinum og
einnig B-29. Vatnsefnispípan er
mjög þarflegt tæki. Hún eyðir
gufunni, sem leggur frá vitum
flugmannsins. svo að móða sest
ekki á rúðurnar.
Þegar komið er í 27.000 feta
hæð, á B-29 að sleppa rakettu-
flugvélinni. Flugmaðurinn telur
10 sekúndur — 9 sekúndur —
8 sekúndur. ... og „Slick“ er
viðbúinn að „leggja í Ioft“. —
Einn, tveir, þrír og. .. . Bak-
ettuflugvélin lirapar 1000 fet.
Hún stígur svo aftur 1.000 fet
i einu viðbragði. „Slick" þarf
að gera margt í einu, og hreyf-
ingar hans verða vélrænar og ó-
afvitandi. Lýsing lians á þessu
eftir á var þessi: „Þegar ég sel
„eylindrana" í samband, hvern
á fætur öðrum (þeir erii 4.
samtals ), finn ég ekki verulega
hraðaaukningu. Hún er þó fyr-
ir hendi, en mjúk og þægileg.
Milli gargsins i móttökutækinu
er dauðaþögn í klefanum. Vél-
in lætur ekki til sín lieyra. Eg
lieyri hjarta mitt slá, nei, það
er hugarburður. Líklega er það
vélin, sem tifar eins og' klukka.
Þessi óhugnanlega þögn finnst
mér eins og forboði dauðans."
Nú fer að bresta meira í vél-
inni. „Slick“ fær hnykki í rass-
inu. Vélin er farin að erfiða.
„Eg varð að átta mig á hrað-
anum undir eins. Hann nálgað-
ist hraða hljóðsins, og ég ótt-
aðist mótstöðu loftatómanna.
Eg minnkaði hraðann, enda var
ekki ætlast til meira af mér i
fyrstu tilraun. Fyrst átti að
miða aðeins að því að ná sem
mestri hæð með um það hil
6 mílna hraða á mínútu."
Innan skamms hófst ferðin
niður á við, og var hún miklu
erfiðari en ferðin upp á við.
„Slick sagði að þar væri vængj-
unum um að kenna, enda hefði
hyggingin verið miðuð við mik-
inn hraða en ekki svif, sem þó
er nauðsynlegt, ef lending á að
lakast vel. Hann sagði líka eft-
ir lendinguna, að það væri erf-
iðara að lenda rakettuflugvél-
inni XS—1 heldur en að nauð-
lenda mörgum öðrum flugvél-
um. „Eg áttaði mig ekki fyrr
en ég var alll í einu kominn
niður á völlinn. Það var ekkert
mjúk viðkoma. Og hálfvegis
fannst mér, að ekki væri ég
allur kominn til jarðar, heldur
svifi hluti af líkama minum og
sál uppi í háloftunum".
Þannig fór með fyrstu til-
raun „Slicks" Goodlins til að
fljúga rakettuflugvél. Ennþá
bíða hans vafálaust fleiri slík
ævintýri, en drauma hans ber
þó alla út á eitt. Hann ætlar að
kanna Amazon-fljótið frá upp-
tökum til ósa i „helicopter"-
flugvél. — Goodlin er sem sagt
eirðarlaus, ævintýragjarn og
hraustur strákur, sem ekkert
hræðist, eða næstum því ekk-
ert. Tæknivísindin munu líka
þarfnast margra slikra manna.
352 ölglös á 17 tímum.
Járnbrautarverkamennirnir Hugo
Spielmann og Hans Gaschge voru
látnir lausir úr frönsku fangelsi í
Ituhr 24. nóvember 1923. Þeir fóru
beint inn á gildaskála við braut-
arstöðina í Essen og settust til að
fá sér bjór, því að bann höfðu beir
ekki fengið í fangelsinu. Settust
þeir að sumbli ldukkan 4 síðdegis
og sátu og drukku óslitið til kl. 9
næsta morgun.. Að svo búnu vikt-
uðu þeir sig, og liafði þá Ilugö,
sem var 190 pund fyrir, þyngst
um tvö pund, en Hans, sem var
170 pund áður, liafði lést um tvö
pund.
*****
Útlimalausa stúlkan.
Hún kallar sig Violettu og fædd-
ist fyrir mannsaldi í Þýskalandi
fótlaus og liandleggjalaus, en að
öðru leyti ekki vansköpuð og hefir
bestu heilsu. Þrátt fyrir handleggja-
teysið getur hún ktætt sig sjátf og
greitt sér.
*****
Læknaættin.
í Curtisfjölskyldunni í Lundúnum
voru læknar mann frani af manni
óslitið í 224 ár til 25. september
1927. Sá síðasti William Curtis
varð 87 ára.
$ i|C $ 9j( $
Grantham hæstaréttardómari hafði
mestu óbeit á að ferðast í reykj-
endaklefum á j árnbrautum. Eitt
sinn kom hann inn í klefa, þar
sem reykingar voru bannaðar, en
þar sat maður og reykti pípu sína
í mestu makindum. Grantham bað
hann um að hætta að reykja, en
hinn gegndi þvi engu.
„Jæja“, sagði dómarinn og fékk
lionum nafnspjadið sitt, „þarna
sjáið þér hver ég er, og að þér
getið komist í bölvun fyrir þetta.“
Á næstu stöð fór maðurinn út
og dómarinn kallaði á járnbrautar-
þjóninn: „Náið þér í þennan mann
og fáið nafn hans og heimilisfang,“
sagði hann.
Þjónninn elti manninn og kom
aftur eftir nokkra stund.
„Gerðuð þér eins og ég sagði?“
spurði dómarinn.
„Já, en ef ég væri í yðar spor-
um þá mundi ég láta þetta niður
falla. Maðurinn var Grantham yfir-
dómari.“
***** ,
- Getur þú þagað yfir leynd-
armáli?
— Það hafði ég nú lialdið. Kær-
astinn minn var trúlofaður mér í
þrjár vikur áður cn hann vissi af
því.
*****
Spcnsk börn í Noregi. — kO spönskum börnum hefir nýlega
vcrið boðið iil Noregs, þar sem þau dveljast um mánaðartíma.
Foréldrar þeirra eru spánskt flóttafólk í Frakklandi. Á mynd
inni sjást börnin í Noregi. Þau eru að Icoma til dögurðar eftir
gönguferð og er ekki að cfa að þau taka hraustlega til matar.
Víða er það nú orðið svo, að fólki finnst scm einhver „róm-
antískur“ blær hvíli yfir gamla tímanum. Því finnst tilbreyt-
ing og skemmtun að ferðast í gömlum vögnum einstöku sinn-
um. Eitthvað slíkt hefir hvatt flugfélag það, sem lét flylja
farþegana út á flugvöll í gamaldags póstvagni, þegar ný flug-
leið var opnuð. Hitt hefir þó vafalaust ráðið einhverju, að
samanburður á gamla og nýja timanum er alltaf skemmtilcgur