Fálkinn - 23.03.1951, Blaðsíða 10

10
V A L K I N N
■— Meðan ég man: Hvað var það
annars sem þú sagðir og ég móðg-
aðist svo af að ég skoraði þig á
hólm?
— Mér þgkir þa,ð ákaflega leitt,
Óskar, en húsbóndinn segir að ég
geli ekki fengið frí í dag.

U/BNMRMM

Svefnherbergishúsgögn úr
eldspýtustokkum.
Þegar þið liafið safnað nægilega
mörgum eldspýtustokkum ættuð þið
að reyna að búa til húsgögn í svefn-
herbergi. Á tcíkningunum sjáið þið
hvernig stokkarnir éru lagðir sam-
an og því næst eru þeir límdir
með venjulegu bréflími, 1 snyrti-
borðið verðið þið að fá 4 litla
stokka í hillurnar en platan er úr
pappa og sem spegil notið þið lít-
inn vasaspegil, sem stungið er í
rifu, sem gerð er í plötuna, en pappa
stífa er sett aftan við, eins og á
venjulegum ljósmyndaramma. í fram
cndann á „skúffunum“ eru sett
„splitti“ eins og notuð eru til að
festa saman pappírsarkir, svo að
hægt sé að drag þær út og inn. Og
loks er allt málað með hvítu lakki.
Og í rúmfötin notið þið pjötlur og
vatt innan'í.
Þrælarnir tveir.
í forðum daga voru lilekkirnir not
aðir til að vinna í demantsnámun-
um í Brasilíu, og til þess að knýja
þrælana til að gera það sem þeir
gæfu, var það lag haft á, að hver
sá þræll, sem fyndi verulcga stóran
an demant, skyldi fá frelsi.
Einn daginn fann ungur þræll
mjög stóran demant og liljóp glað-
ur af stað til að afhenda húsbónd-
anum hann. En á leiðinni mætti
hann gömlum, kengbognum þræl,
sem var svo farinn að lieilsu að hann
átti bágt með að vinna. Ungi þræll-
inn stansaði lijá honum og sagði:
— Eg hefi fundið þennan demant.
Taktu við honum og farðu til hús-
bóndans og segðu lionum að þú
hafir fundið hann. Þá færðu frelsi.
Þú ert gamall og þarfnast hvíldar,
en ég er ungur og þoli að vinna.
En gamli maðurinn vildi ekki
þiggja þetta göfuga boð.
— Sonur minn, ég hefi unnið í
þrældómi í 30 ár. Njóttu frelsisins
sjálfur, þú nýtur þess betur en ég.
En nú vildí svo til að húsbónd-
anum varð gengið fram hjá meðan
þeir voru að þinga um þetta og
hann heyrði hvað þeir sögðu. Og
honum fannst svo mikið til um það
að hann fór til þeirra og sagði við
þá:
— Upp frá þessari stundu eruð þið
báðir frálsir. Jafn göfugir menn og
þið eigið ekki að vinna í þrældómi.
Farið þið hvert á land sem þið
viljið!
Gripnir af þakklæti fleygðu þeir
sér fram fyrir hann og föðmuðu
fætur hans. Og þeir kusu að verða
áfram hjá lionum, sem frjálsir menn
— því að hann liafði sýnt þeim að
liann átti líka gott hjarta.
álölá,
— Það sem hjartað er fullt af ...
Leikvangnr strokufangans.
— Það er frá henni mömmu, hún
segir að sér líki ekki að ég um-
gangist þig svona mikið.

Sólberjasaft Adamsons.