Fálkinn - 13.06.1952, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
Skólapeysa á 7-9 ára
— Vitanlega, svaraði hann. En skrii-
stofustjórinn hafði kvartað yfir henni.
Hún hugsar alltaf um eitthvað annað
en það, sem hún á að gera, hafði hann
sagt. Iíannske er stelpuanginn ást-
fangin? Og svo er liún svo lagleg, að
hún hefir truflandi áhrif á hitt fólk-
ið. Eg meina ungu piltana á skrif-
stofunni. Eftir þessa kvörtun skrif-
stofustjórans hafði hann kallað hana
inn til sín, til að .... ja, til þess að
hvað? Við erum yfirieitt vel ánægð-
ir með yður, ungfrú Karen Margrete,
hafði liann sagt, og fengið bros i stað-
inn. Bros og langt þakkandi augna-
tillit. Eg sá gegnum þig, höfðu augun
sagt. Þið eruð alls ekki ánægðir með
mig. En þér eruð bara svona vænn ..
— Vitanlega er okkur mesta ánægja
að Karen Margrete, sagði hann.
— Eiginlega hefi ég alls ekki alið
hana upp nieð það fyrir augum að hún
ætti að sitja á skrifstofu, sagði frú
Falk og starði langt út i rigninguna,
ógagnsæja og gráa. — Eg er ein af
þeim, sem trúi á að ekkert nema ást-
in geti gert kvenfólkið hamingjusamt.
Og alla tíð síðan Karen Margrete varð
svo stór að hún byrjaði að skilja, hefi
ég sagt við liana: Elskaðu mann, einn
mann, svo lieitt, að allt annað sé
einskis virði! Láttu þig einu gilda
þó að hann sé hvorki ríkur né mann-
virðingamaður, þó að hann sé ekki
meiri en maðurinn, sem hún mamma
þín elska’ði einu sinni!
— Hafið þér sagt þetta síðasta líka
við hana? spurði hann.
— Nei, svaraði hún og roðnaði nærri
því eins mikið og hún gerði daginn,
sem þau hittust í bankanum. — Karen
Margrete veit ekki að . . hún er ekki
dóttir járnvörukaupmannsins.
Hann stóð upp en setlist aftur. —
Drottinn minnl.muldraði hann.
— Svo að þér hafið þá ekki ráðið
gátuna? hvíslaði hún,
Hann hristi höfuðið.
— En eftir að þér vitið þetta, þá er
aðstaðan auðveldari fyrir yður, sagði
hún. — Eg meina, að sýna Karen
Margrete umburðarlyndi á skrifstof-
unni.
Og i einhvers konar bersöglis-ör-
væntingu bætti hún við: — Það hlýt-
ur að vera ráðstöfun Guðs að ég skildi
rekast þarna inn í bankann forðum!
Út í rigninguna aftur — gráa og
hráslagalega. Já, sagði hann við sjálf-
an sig. Haraldur hjálpaði honum í
þann tið gegn háðinu og spottinu i
bæjarholunni vestra. Og nú var hans
að lijálpa — nei, ekki Lúllu heldur
dóttur Haralds, Karen Margrete.
Hann fór upp í skrifstofu sina. —
Skrifstofustjórinn kom inn og kvartaði
á ný. Nú var alvara á ferðum. Karen
Margrete var blátt áfram ekki notandi
til neins á skrifstofunni.
Hann braut heilann um þetta þang-
að til daginn eftir. Hugsaði um það
alla nóttina. Eg hefi víst verið ást-
fanginn af Lúllu lika, hugsaði hann
með sér. Og það var ástæðan til þess
að ég hefi aldrei gifst hingað til. —
Af því að ég gat ekki fengið Lúllu.
En get ég fengið Karen Margrete?
ÞAU stóðu heima liá frú Park, bæði
tvö og héldust i hendur. Þetta var um
kvöld og rigningin, þessi eilifa rign-
ing lamdi rúðurnar.
‘Þegar hún sá hendurnar þeirra
svona grét hún fyrst af geðshræringu
og gleði. En þegar hann tók utan um
Karen Margrete og hún þrýsti sér að
honum, fastar og öðru vísi en dóttir
að föður sinum, varð frú Falk enn
grárri í andliti en hárið á henni var.
Sjá málið á mynd b.
Efni: 250 gr. grátt fjórþætt ullar-
garn.
Prjónar. 2 prj. nr. 2% og 2 nr. 3,
5 sokkaprjónar nr. 10.
Prufan: 20 1. á prj. nr. 3 verði
tí Vi cm. breitt.
Aðferðin:
Bakið: Fitja upp 100 1. á prjóna
nr. 2% og bregð (1 sl. 1 br.) 8 dm.
brugðningu. Fær á prjóna nr. 3 og
prjóna mynstrið þannig:
1. pr. 2 slétt, 2 brugðnar.
2. prj. á sama hátt eins og lykkj-
urnar koma fyrir.
3. prj. slétt.
4. prj. brugðinn. Endurtak frá 1.
prjón.
Á 5. prjón er aukið út i annarri
og næstsíðustu lykkju og þannig
aukið út á 6. hverjum prjón, þar
til 118 1. eru á. Þegar bakið er 31
cm. eru C 1. felldar af i byrjun
— Eruð þið brjáluð? hrópaði hún.
— Karen Margrete, sem er dóttir yð-
ar? Jansen.
— Dóttir mín? sagði hann og brosti.
— Já, eruð þér ekki Haraldur?
sagði hún grátandi.
— Nei, svaraði hann. — Það er ég
sem var lærlingurinn, og ég heiti Reid-
ar. En það var Haraldur, sem afgreiddi
yður. Að visu hétum við báðir Jansen.
Við vorum kallaðir Austurlandstvíbur-
arnir. — Eiginlega er ekki láandi þó
að þér liafið hausavíxl á okkur eftir
svona mörg ár.
Hún hn'eig ofan i einn stóiinn mcð
vasaklútinn fyrir augunum. Lagleg
kona um finnntugt, vel til fara, með
tveggja fyrstu prjónanna og 2 1. i
byrjun næstu tveggja prjóna, þá 1 1.
i byrjun hvers prjóns þar til 98 1.
eru eftir. Prjóna þar til liandvegur-
inn er 16% cm. Fell 10 1. af i byrj-
un 6 næstu prjónanna og drag þær
38 1. sem eftir eru á band.
Framstykkið: Fitja upp 130 1. og
prjóna eins og bakið. Þegar komn-
ir eru 31 cm. eru 6 1. felldar af í
byrjun tveggja fyrstu prjónanna. 1
byrjun fjögurra næstu prjónanna
eru 3 1. felldar af og svo 1 1. af
liverjum prjón þar til eftir eru 98 1.
Þegar handvegurinn er 12% cm.
er skipt í miðju þannig: Prjóna 38 1.,
drag 22 1. á band. Prjóna svo báðar
axlir eins. Tak 3 1. úr við hálsmál-
ið á fyrsta prjóni og svo 1 1. á
prjóni þar til eftir eru 30 1. Þegar
hanvegurinn er 16% cm. er fellt af
öxlinni i þrennu lagi.
Ermin: Fitja upp 60 1. á prjóna
knipplingaklút fyrir augunum. Róman-
tísk dama, sem ekki þorði að líta
upp er liún sagði: — En hún Karen
Margrete veit ekkert um þetta.
— Hvað iþarf ég að vita, frænka,
annað en að ég elska? spurði Karen
Margrete.
En það var Reidar Jansen, er þrýsti
kafrjóðri stúlkunni að sér og sagði: —
í j)ví meiningarlausasta liggur stund-
um sjálf meiningin.
Og rcgnið sem lamdi á rúðunum og
liellti úr sér yfir allan bæinn og allt
fólkið, öll hjörtun og allar þránar,
endurtók i sifellu: 1 því meiningar-
lausasta liggur ......
nr. 2% og prjóna 8 cm. brugðið
(1 sl. 1 ibr.). Fær á prjóna nr. 3
og prjóna mynstrið eins og á boln-
um. 3. prj. er aukið út i annarri
og næstsiðustu lykkju og svo á 4.
hverjum prjóni þar til 76 1. eru á.
Þegar ermin er 38 cm. eru 6 I.
felldar af i byrjun tveggja fyrstu
prjónanna og svo i 1 1. i byrjun
hvers prjóns þar til 18 1. eru eftir.
Fell af.
Standsetning: Þetta prjón má alls
ekki pressa.
Sauma saman axlirnar. Snú rétt-
unni út og tak í í hálsmálinu á 4
sokkaprjóna og prjóna slétt um leið.
Bregð svo með 5. prjóninum. Þegar
kominn er 1 cm. er búið til gat að
aftanverðu til þess að draga teygju-
band í gegnum, þannig: Prjóna 2
1. saman, bregð bandinu tvisvar um
prjóninn og prjóna aftur 2 1. sam-
an. Bregðið svo áfram þar til líning-
in er 4% cm. Brjót kragann út á
við og sauma lykkjurnar niður við
upptök sin. Sauma saman.
Mynd b.: I. Bakið, II. Framstykki,
III. Ermi.
D0-4-/2 -»/04
TÍRÆÐUR UNGLINGUR.
Fjallbóndinn Franz Wiselbraun
labbaði nýlega heiman frá sér nið-
ur í þorpið Overvellach i Kárntcn •—
hæðarmunur staðanna er 1500 metr-
ar — til þess að hialda upp á 100
ára afmæli sitt í bjórstofunni i
þorpinu. Hann fékk öl eins og hann
vildi, ókeypis og Jabbaði svo heim
til sin aftur. Hvorki aldurinn né
ölið hafði dregið úr honum máttinn.
Jane Russel, hin kunna ameríska kvik-
myndaleikkona á tvífara, sem er ó-
þekkjanlegur frá henni. Hún heitir
Wanda Morgan og sést hér á mynd-
inni. Það er ekki aðeins andlitið, sem
er nauðalíkt, heldur eru þær einnig
báðar nákvæmlega jafn þungar og jafn
háar. Og Wanda Morgan er líka leik-
kona í Hollywood. —