Fálkinn - 27.03.1953, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
VETRARHATTUR, grænn að lit
prýddur tveim stórum fjöðrum, rauðri
og' grænni. Hann slútir meira niður
í öðrum vanganum, eins og algengt
er í hattatískunni í ár.
Viltu vera aðlaðandi?
Gættu þá framkomu þinnar.
Eftir Helen Follett.
Stúlkur, sem vilja líla vel út, verða
að 'hafa það i liuga, að fagrir andlits-
drættir, glæ.silegt vaxtarlag og yndis-
þokki í limaburði er ekki nóg eitt
saman. Fáguð og aðlaðandi framkoma
verður að fylgja. Fegurðin er augna-
gaman, og j)að er stór kostur, en iiún
hrærir ekki hjai'iað. Fögur kona get-
ur verið eins og sléttur og hrufulaus
málmhlutur, — vel gerður og fagur
á sina vísu, en hann snertir ekki
strengi hjartans og er því oft kaldur
og frá'hrindandi. En fögur kona með
fallega rödd, hóflegt glens og gáska,
hlýleik í viðmóti og eðlilegt hros er
fær í allan sjó.
Háttvísi setur meiri blæ á yndis-
þokkann en margir halda. Ef þú
finnur veikleika þinn á því sviði, þá
leggðu rækt við að temja þér hana.
Hún segir þér, hvernig þú átt að haga
orðum þínum og Iivað þér er óhætt
að aðhafast. Á þann veg einan getur
þú unnið hylli félaga þinna. Sú, sem
er háttvís, dregur að sér athygli og
vekur traust og virðingu hvarvetna.
Háttvísi er sálrænn yndisþokki, feg-
urð hjartans. Háttvísin vekur félagann
til áhuga og eftirtektar ek'ki einungis
á umræðuefninu, heldur einnig á
sjálfri þér, vegna þess að háttvís
persóna skoðar sjálfa sig aldrei sem
miðpunktinn, en verður það óafvit-
andi.
Ef þú vilt vera aðlaðandi, þá berðu
nokkurt lof á stallsystur þínar. Stúlka,
sem talar ilta um kynsystur sínar, er
aldrei vel liðin i hópi karlmanna. Það
lýsir eigingirni og sjálfselsku. Ilver
stúlka skyldi forðast að tala of vel og
of mikið um sjálfa sig. Það er nauðsyn
að tæra að gagnrýna sjálfa sig skyn-
samlega.
Umburðarlyndi er nauðsynlegt
hverri aðlaðaridi stúlku. Sú, sem
þekkir sjálfa sig, veit vel, að henni
er ckki allt til lista lagt. Sérliver hefir
sína vankanta. Það er því háttvísi að
sýna umhurðarlyndi og þolinmæði
gegn göllum annarra.
Ef þú vilt vera aðlaðandi, er þér
að sjálfsögðu nauðsyn á því að snyrta
þig og stunda likamsrækt. Haltu liúð-
inni mjúkri, leggðu rækt við hár-
greiðsluna, lagaðu negíurnar vel og
síðast en ekki síst: Kiæddu þig þann-
ig að vöxturinn verði sem fegurstur.
'Bréf Vesiréc til Jlapoleons.
Skáldsagan Desirée eftir Anne-
Marie Selinkó, sem flestum er kunn
siðan hún var flutl hér í Ríkisútvarp-
inu, fjallar um hinar nafntoguðu per-
sónur mannkynssögunnar, Napoleon
og hjónin Desiréé og Bernadotte hers-
höfðingja, sem síðar varð konungur
Svía. Vegna hinna almennu vinsælda
sögu þessarar hér á landi, má búast
við að margir lesendur Fátkans hafi
gaman af að lesa eftirfarandi grein
sem birtist ekki alls fyrir löngu i
erlendu blaði. Bréf þau er í grein-
inni birtast munu raunverulega vera
skrifuð aí hlutaðeigandi persónum,
og er að öðru leyti farið rétt með
sögulegar staðreyndir í grein þessari.
Á unglingsárum sinum skrifaði
Napoleon í dagbók sína:
„Ætti ég að gera samanburð á tím-
um Spörtu og Rómar og vorum tim-
um myndi ég geta sagt: Hér sigrar
ástin — þar sigraði ástin til fóstur-
jarðarinnar. Eftir hinum óliku áhrif-
um þessara tveggja tegunda ástar að
dæma, er full ástæða til að ætla að
þær geti aldrei farið saman“.
Hann neyddist þó brátt til að end-
urskoða afstöðu sína. Hann var fá-
tækur og hrifnæmur, hann var ein-
mana og langaði til að kvænast, en
liann neyddist til að kvænast til fjár.
í ársbyrjun 1795 heimsötti hann
Jósef bróður hinn og konu lians í
Marseille. Á heimili þeirra kynntist
hann systur mágkonu sinnar, hinni
sautján ára gömlu Eugénie Clary.
Hann daðraði við hana og Desirée
felldi samstundis ástarhug til hans.
Faðir Desiree, sem var efnaður
kaupmaður í Marseille, hafði dáið ár-
ið áður. Það var haft eftir honum —
ef til vill, þegar einhver annar bræðr-
anna frá Korsíku daðraði við yngri
dóttur hans — að það væri meira en
nóg að fá einn Bonaparte fyrir
tengdason.
Til að sanna ást sína á hinum föl-
leita, grannvaxna, fátæka og unga
liðsforingja — Napoleon var þá tutt-
ugu og sex ára gamall — skírði hún
sig svo að segja á ný, cins og algengt
var meðal ungra ástfenginna kvenna
á þeim tímufn. Hann einn fékk að
kalla hana Eugenie.
Alvaran og einlægnin í ást liennar
kemur greinilega fram í bréfum henn-
ar til Napoleons. Hún skrifaði meðal
annars:
„Ó, vinur minn, gættu lífs þíns,
svo að þú getir með því verndað líf
Eugenie þinnar, því að hún getur ekki
lifað án þin. F2g vona að þú bregðist
Muna ber þó, að mjög langur timi
fyrir framan spegilinn þreytir flesta
karlmenn.
Gefðu þér tíma til að bugleiða um-
gengnisvenjur og lífsreglur. Hafðu
ætið félaga þína ofarlega í huga þér,
áður en þú segir eitthvað. Ef þú tem-
ur þér að taka fullt svo mikið tillit til
þeirra og sjálfrar þin, þá ertu að temja
þér háttvísi, sem er sálrænn yndis-
þokki og lýtur ekki lægra en líkam-
lcg fegurð.
aldrei þeim loforðum sem ])ú hefir
gefið mér, því að ég mun standa við
heít mitt um aldur og ævi“.
l’egar Napoleon kom til Parísar
frá Marseille, gleym'di Iiann brátt þeim
lieitum, sem hann hafði gefið Eugenie.
Gleymdi þeim vegna töfra Parisar-
borgar og hinna glæsilegu veraldar-
vönu kvenna, sem liann kynntist þar.
Ein þeirra var Josephine de Beau-
harnais. Hún var ekkja og átti tvö
ung börn. Auk þess var hún fjórum
árum eldri en hann. En Napoleon
var ginkeyptur fyrir hinum ligna
titli h'ennar — maður hennar hafði
verið markgreifi. Hann lét cinnig
hrífast af hinum tiginbornu mönnum
sem heimsóttu hana, en veitti þvd
enga athygli að éiginkonur þeirra
komu aldrei með þeim til hennar.
Hann varð ástfanginn af henni og
kvæntist henni.
Tryggðarof hans urðu Eugenie sár
vonbrigði, enn sársaukafyllri vegna
þess að hann skýrði henni ekki sjáif-
ur frá ])ví hvernig komið var, heldur
frétti hún það á skotspónum.
Þá skrifaði hún honum eftirfarandi
bréf:
„Þú hefir lagt Hf mitt í rústir en
þrátt fyrir það er mér enn svo hlýtt
til þín að ég fyrirgef þér allt. Þú ert
þá kvæntur! Vesalings Eugenie ])ín
hefir þá ekki framar leyfi til að elska
þig né bugsa Um þig. Eina huggun
mín er, að þú getur ekki efast um
trygglyndi mitt. Nú óska ég einskis
fremur en að deyja.
Nú, þegar tilvera mín er ekki leng-
ur helguð þér, er lífið mér þung byrði.
Þú ert kvæntur! Eg get ekki sætt
mig við það, tilhugsunin um j)að gerir
út af við mig. En ég skal sýna þér
að ég mun aldrei bregðast þér né
loforðum mínum, og j)ótt þii hafir
nú rofið þau bönd sem sameinuðu
okluir mun ég aldrei verða kona ann-
ars marins, aldrei giftast!
Fdg óska þér til hamingju og vona
að þú verðir farsæll í hjónabandinu.
Eg óska og vona að sú sem þú hefir
valið þér geri ])ig jafn hamingjusam-
an og ég hefði viljað, eins hamingju-
sanian og þú átt skilið.
En gleymdu ekki í sælunni vesa-
lings Eugenie þinni. Flugsa'ðu til
hennar í sorg hennar".
En hún lét þó brátt huggast og gift-
ist Bernadotle hershöfðingja, manni,
sem Napoleon var ætíð lítt um gefið.
Munnmæli herma að hún hafi látið
eftirfarandi orð falla: „Eg giftist
Bernadotte, þegar ég konist að raun
um að hann var nógu mikið karlmenni
til að standa upp í hárinu á Napo-
Ieon“.
Þegar Napoleon kom úr herferðinni
til Egyptalands fór Desirée Eugenie
á fund iians og bað hann að vera
skírnarvott drengs, sem hún hafði
nýlega fætt.
Napoleon gerði ])að og stakk upp
á að drengurinn hlyti nafnið Óskar.
Þann 21. ágúst árið 1810 var Berna-
dotte kjörinn til ríkisarfa i Svíþjóð.
Sem konungur bar hann nafnið
Snotur og klæðilegur samkvæmis-
kjóll. — Pilsið er úr svörtu bómullar
organdí og undirpils úr svörtu silki.
Blússan, sem er úr smágerðu blúndu-
efni, er mjög flegin í hálsinn og erm-
arnar þröngar. Eins og sést á mynd-
inni nær blússan dálítið niður fyrir
mitti og fer það einkar vel við svart
pilsið.
HLÝR FRAKKI úr ljósbrúnu loðnu
ullarefni. Hann er með víðu sniði,
og kraginn er festur að framan með
dökkbrúnu persian skinni. Ermarn-
ar eru víðar og rykktar undir líningu
sem er einnig úr persian skinni.
Eigingirni er sá hvimleiði eiginleiki
sem maður getur ekki fyrirgefið öðr-
um, en er j)ó ekki laus við sjálfur.
— Henry Ward Beecher.
Drekki&i^
COCA
Spur DKVKK
Karl XIV. Jóhann og Desirée Eugenie
varð Desideria drottning Sviþjóðar.
Sonur þeirra tók síðar við konung-
dómi í Svíþjóð af föður sínum. Hann
hét Óskar fyrsti.