Fálkinn - 09.03.1956, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
Freistondi tilöoö
Maðurinn sem kom inn í viðtækja-
verslunina var þokkalegá til fara, og
Hansen kaupmaður talcli sjálfsagt að
afgreiða hann sjálfur. Hann þfjttist
finna á sér að hann gæti gert góða
verslun við hann. Maðurinn starði
lengi á fallegan radiogrammofón.
— Hvað kostar þessi? spurði hann
svo með spekingssvip. — 1475, svar-
aði Hansen ljúfur. — Hmm! ... er
hann góður? — Tvímælalaust. Ég get
talað um liann af persónulegri reynsiu.
Og ég hefi selt fjórtán af þessari teg-
und síðustu tvo mánuðina, og það
talar fyrir sér sjálft. •— Hmm! . .. en
þessi þá? Hvað kostar hann? Mað-
urinn benti á þann næsta. — 1800
krónur, það er aifullkomið tæki í öllu
tilliti og ég hefi selt þrjátíu af honum
í ár. — Hm! Það er ekki sem verst,
... Hann benti á þann næsta. — Þetta
skáptæki kostar 2775, svaraði Hansen,
— og við höfum sell helstu brodd-
borgurunum hérna fimmtán stykki af
því, núna i ár. Það er að vísu dýrt,
en maður veit alltaf að maður fær
eitthvað fyrir peningana þegar maður
kaupir lúxustegundir.
Maðurinn hrosti. — Þér hljótið að
hafa liaft góðar tekjur af viðtækja-
og grammófónasölunni, sagði hann.
Hansen brosti liæversklega. — Jú, da-
lítið verður i aðra hönd, skiljið þér.
Allt i einu varð maðurinn þungbrýnn
og svo hvessti hann augun á Hansen:
— Samkvænrt framtalinu yðar hafið
þér haft litlar tekjur síðasta ár, svo
að þér hafið með öðrurn orðum svikið
skyldur yðar við ættjörðina pg stolið
undan skatti. Hansen fölnaði.
— Þér eruð ... eruð ekki ... ?
— Ég heiti Svendscn og er ritari
niðurjöfnunarnefndarinnar. Okkur
þótti framtalið yðar grunsamlegt, og
sjálfur þóttist ég svo viss, að ég gal
ekki neitað mér um þá ánægju að
rannsaka málið sjálfur. — Það sem
þér hafið sagt mér, sannar að þér
hafið haft að minnsta kosti þrefalt
meiri tekjur en þér hafið talið frain.
—j Herra ritari ... ég ...
— Reynið ekki að afsaka yður.
Hann hvessti á hann augun og fór
svo að skoða dýrasta tækið í verslun-
inni. — Það er laglegt tæki þetta,
sagði hann.
Nú fékk Hansen ofurlitla von. —
Líst yður vel á það? sagði hann skjálf-
raddaður. — Já, tvímælalaust. —• Ef
þér — Hansen saup hveljur — ég
meina ... ef ég gæfi ...
— ÆtliS þér að reyna múta mér?
— Nei, ég bara ... — Þvaður! Þér
ætluðuð að gefa mér tækið til að þegja
yfir þessu, yður þýðir ekki að neita
því! Hansen neri saman höndunum
og vissi ekki sitt rjúkandi ráð, en
gesturinn þungbúinn og hugsandi.
— Þetta er mjög freistandi tilboð,
en ég liefi enga tryggingu fyrir að
þér kjaftiö ekki frá þvi . . . og þá er
úti um okkur báða. — Vitanlega kem-
ur það harðast niður á yður, — yfir-
völdin taka engum silkihönskum a
skattsvikurum nú á dögum. Brúnin
fór að lyftast á Hansen. — Ég sver
yður það, herra minn — þetta fer
ekki á milli annarra en okkar tveggja.
Ég legg drengskap minn við.
— Jæja ... það er sem sagt mjög
freistandi tilboö ... og ég hefi mann-
legar tilfinningar ... og er góðmenni
... svo að ég held að við sællumst
á þetta. En ef þér segið eitt einasta
orð ...
— Þér þurfið ekki að óttast það.
Ég kann að rneta góðan greiða og það
skal ekki koma eitt orð um þetta af
mínum vörum.
Tíu minútum seinna var „niður-
jöfnunarritarinn“ gestur hjá ljómandi
fallegri stúlku inni á litlu kaffihúsi.
— Hvernig geklc þetta? spurði hún
forvitin. — Prýðilega, elskan min.
Hann lét gabbast eins og allir hinir.
Hann efaðist ekki um að ég væri sá
sem ég sagðist vera. Og ég fékk besta
viðtækið lians.
— Jæja, þá höfurn við náð i allt
nema svefnherbergishúsgögnin, sagði
liún, — og það getur orðið erfitt að
ná i þau. Hann brosti.
— Ég veit að húsgagnasmið, sem
ekki hefir hreint mél í pokanum. Ég
ætla að tala við hann á morgun, og
liinn daginn.getum við gift okkur. Og
við höfum ekki keypt í búið fyrir einn
einasta eyri.
Hún brosti: — Já, þú ert snill-
ingur. *
Alveg hlssa.
Robinson Crusoe, hin fræga saga
Daniels Defoe, er fyrsta sagan, sem
kom út sem framhaldssaga í blaði.
Uran-birgðirnar, sem vitað er uin
i heiminum, eru 25 sinnum meiri en
olíu- og kolabirgðir heimsins, saman-
lagt.
Þegar mælskukeppni páfagauka fór
fram á Spáni fyrir nokkru, var einn
páfagaukurinn dæmdur úr leik fyrir
það, að hann bölvaði meira en góðu
hófi gegndi. Þessi sami páfagaúkur
kunni sjö tungumál, það er að segja
öll helstu klúryrði og blótsyrði í þess-
um sjö málum.
Nýfæddu börnin á fæðingarstofnun
í Mancliester fá að heyra tónverk eftir
Bach og Beethoven undir eins og þau
koma í þennan lieim. Þetta er gert
til þess að ganga úr skugga um að
þau hafi heyrn, því að hin frægu
gömlu tónskáld hrífa börnin miklu
meir en jazzlög og gamanvísur.
Ljósmyndarinn Morris Ostroff var
nýlega beðinn um að koma i hús til
að taka myndir af ketti og íkorna,
sem voru svo góðir vinir að þeir léku
sér, átu og sváfu saman. En því miður
varð ekkert af myndatökunni, því að
þegar ljósmyndarinn kom á vettvang
liafði kötturinn étið íkornann.
Þegar kengúru-ungar verða liræddir
hlaupa þeir og stinga sér ofan i maga-
skjóðuna á henni móður sinni. Haus-
inn fer ofan í á undan, en ungarnir
bylta sér von bráðar í skjóðunni og
gægjast svo upp úr, til að sjá óvininn,
sem þeir urðu hræddir við.
Clarence Strode sat lengi i fangelsi,
og notaði timann þar til að læra að
lesa og skrifa. Undir eins og hann
siapp út falsaði hann ávísun!
Kaldasti bletturinn á mannslíkam-
anum er um hnén. Á linéskeljunum
er fólk yfirleitt sex stigum kaldara
en þar sem það er heitast á kroppnum.
★ Tískumyndír ★
ÍTALSKUR PRJÓNASKAPUIÍ. — Það er einstakt hvað ítalskar prjónavörur
hafa komist framarlega á heimsmarkaðinum nú hin sííjari ár, en það er viður-
kennt að efni, litir og fallegt snið hefir komið þeim í tölu 1. fl. vara. Hér
er vetrarjakki frá Mirza, ljós pastel litur, með tveim góðum vösum og tveim
speldum á hliðunum sem gera hann óvenjulega faRegan.
HLÝTT KLÆDD AÐ HAUSTLAGI.
Madeleine de Ranch hefir snilldarlega
sameinað hið raunhæfa og fagra í
þessum óvanalega fallega haustklæðn-
aði. Það er beigelitur ullarkjóll með
siðum bol eða treyju, við þröngt pils.
Kraginn er alveg upp í háls og mótar
Rtt fyrir mittinu. Prakkinn, af sama
lit, er úr rúskinni fóðraður með orlon-
pols. Jafnvel á köldum vetrardögum
er svona frakki nógu heitur.
RAUÐU SKÓRNIR úr ævintýrinu eru
þetta ekki en samt eru þeir rauðir og
faRegir eru þeir. Þetta eru enskir
dansskór úr rauðu silkiflaueli og háu
hælarnir eru þéttsettir rínarsteinum
og eru sérstaklega fengnir frá París
því að svona hælar eru búnir til í
höndunum. Yfirborðið sem er mjög
Rtið helst saman með rínarsteinskúl-
um líkum skyrtuhnöppum og brydd-
aðir með giltu geitarskinni.