Fálkinn - 21.06.1957, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BANCJ5I HLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
58.
— Hér er svo dimmt, við verðum að reyna — Hvað er nú þetta? Við erum á skíðunum, — Heyrðu, kona. Hvað var á diskinum í dag.
að komast út aftur. Er nokkur heima? Hvers og hér er kominn diskur með ilmandi vatns- Ég smakkaði það ekki.
vegna svarið þið ekki? graut. Ég botna ekkert í þessu. —Ilmandi vatnsgrautur. Ég skal sjóða meira,
hér er nóg vatn.
— Kg sá borð, og disk á því. Kannske það — Jaeja, viljið þið ekki fara lengra. Góða — Afsakið þið, við brunuðum gegnum húsið
hafi verið kjötstappa? Við skulum flýta skemmtun. Þetta var skemmtileg ferð, eins og ég með matinn ykkar.
okkur, Pjakkur. lofaði ykkur. — Allt er fyrirgefið. Við byggjum nýtt hús
— og vatnsgrauturinn er ekki beinlínis uppá-
haldsmaturinn okkar.
— Bragðast ykkur grauturinn. Ég hefi æft mig — Þetta er í fyrsta skipti sem ég hefi séð étið — Komið þið, hérna skal ég sýna ykk-
á honum í mörg ár. Étið þið bara, ég ætla að upp úr vatnsgrautarskál. ur nokkuð. Annað eins hefi ég nú aldrei
hjálpa manninum mínum að byggja nýtt hús á — Já, og nú veit ég hvað lagsmennirnir gera. séð.
meðan. Grauturinn er svæfandi.
^ jSkrítlur
— Og þú ert aö skrifa skáldsögu,
Gerður. Heldurðu að 'hún verði góð?
— Nei, ég er komin í vandræði með
hana. Ég er orðin svo ástfangin af
söguhetjunni sjálf, að ég tími ómögu-
lega að láta þau ná saman.
Sjónvarp í kvennabúrinu.
Presutrinn er í heimsókn í kvenna-
fangelsinu. Þegar hann kemur inn í
einn klefann sér liann unga konu sitja
á fletinu. Og á horðinu er rnynd af
manni, og svartri slæðu vafið um
rammann.
— Hafið þér misst manninn yðar
— er þetta mynd af honum?
— Já, þess vegna dúsi ég nú hérna,
sagði konan.
Maðurinn imyndaði sér að hann
væri veikur og fór til læknis.
„Ég skil yður þannig, að þegar þér
getið ekki sofnað þá fáið þér yður í
staupinu. Ef það ekki dugir þá fáið
þér yður aftur í staupinu, og þegar
það dugir ekki þá fáið þér yður enn
meira í staupinu."
„Já, en hvað á ég að gera þegar
það dugir ekki?“
„Þá held ég sannast að segja að
★
yður megi gilda alveg einu hvort þér
eruð vakandi eða sofandi.“
Garnall og gildur bóndi hafði farið
með konuna sina inn i skóbúð og ætl-
aði að gefa henni nýja skó. Og hver
einasta tegund sem til var í búðinni
var prófuð. Loks komu skór sem
hjónin virtust ánægð með, og búðar-
stúlkunni létti stórlega.
En ekki var allt þar með búið.
Bóndinn sneri sér nefnilega að konu
sinni og sagði: — Ertu nú alveg viss
um að þú viljir skó í afmælisgjöf,
Gústa mín. Heldurðu að þú viljir ekki
fremur regnhlíf?
Pési er að skrifa lista yfir það sem
hann óskar sér að fá í afmælisgjöf,
og efst hefir hann skrifað: Járnbraut-
arlest!
„Heyrðu, Pési minn,“ sagði mamma
lians. „Járnbrautarlest! Þú sem átt
stóra og fallega járnbrautarlest.“
„Ég vil alls ekki stóra og fallega
járnbrautarlest," sagði Pési volandi.
„Ég,vil pínulitla lest, sem hann pabbi
nennir ekki að leika sér að.“
Hann: — Þú ert aldrei ljúf við mig
nema þig vanti peninga til einhvers.
Hún: — Svei og skömm að segja
þetta. Er ég ekki alltaf sæt?
— Hann: — Jú, því miður!
Músíkalskur viðskiptavinur.