Fálkinn - 13.02.1959, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
myndir hennar selst og leigst fyrir
margar milljónir, svo hún taldi sér
víst að liafa 2 milljón dollara tekjur.
Greta Garbo fékk á sinum tima aðeins
5000 dollara á viku, Mary Pickford
fékk 400.000 dollara á ári og var talin
launahæsta kvikmyndadísin. Og sjálf
Marlene Dietrich fékk ekki „nema“
320.000 dollara fyrir hverja mynd.
En þaS var ekki aSeins í peninga-
málunum, sem Milton varaforstjóri
sneri á Zanuck. Hann kom líka öSr-
um kröfum fram: Marilyn átti sjálf aS
ráSa handritunum aS kvikmyndunum
og ákveSa leikstjóra og teikendur. Og
i tómstundum gat hún leikiS hjá
hverjum sem hún vildi.
„BUS STOP“.
Marilyn tók strax til viS þá fyrstu
af hinum fjórum myndum. Taugarnar
voru ekki komnar í lag, hún hafSi
ekki ennþá náS sér eftir sambúSina
viS Joe DiMaggio. Stundum liitti hún
Joe. Og núna, eftir aS liann þurfti
ckki aS búa meS henni lengur, var
liann alveg jafn viSfelldinn og
skemmtilegur og liann hafði verið
])egar hún varð ástfangin af honum.
Marilyn heimsótti hann heima hjá
fjölskyldu hans, og þá skyldi hún að
það var satt, scm hann hafði sagt við
blaðamennina er hann fór frá Palm
Drive: — Heimili mitt er i San Franc-
isco.
Kvikmyndin „Bus Stop“ var leikin
í Phoenix í Arizona. Allir urðu for-
viða á hinni nýju Marilyn, — liún var
svo stundvis og nákvæm og brenn-
andi af áhuga, eins og hún hafði ver-
ið þegar luin byrjaði að leika. Hlut
\crkið vai talsvert margþætt, ekki
aðcins frá listrænu sjónarmiði. Mari-
ivn varð að vinna á víxl i ískulda og
sjóðandi liita og varð alllaf að vera
undir lækniseftirliti. Rétt áður en
myndin var fullgerð gafst hún upp.
Hún var send i sjúkrahús með háan
hita. En henni liatnaSi von bráðar
og gat iokið við myndina.
Og næst starfaði hún meS Lawrence
Olivier, þeim leikara sem lnin liafði
jafnan liaft meira álit á en nokkrum
öðrum. Þetta var fyrsta sjálfstæða
myndin hennar. Og næst réð hún sig
til að leika i sjónvarpi til að sýna
og sanna hve mikið hún hefði lært
hjá Strasberg.
Ilún hefir leikið í griska ieiknum
„Lysistrata" og allt í einu tók hún
þaS i sig að vilja koma „Karamazov-
hræðrunum“ á kvikmynd. Blaðamenn-
irnir könnuðust fæstir við þetta lista-
verk Dostojevskis, en eftir að það
vitnaðist að Marilyn ætlaði aS gera
kvikmynd úr þvi seldist bókin upp
hjá bóksölum og varð að prenta hana
á ný. í áttatiu ár hafði eklci verið jafn
mikil eftirspurn eftir þessari sögu,
eða sögum Dostojevskis yfirleitt.
En Marilyn hefir vitanlega lesið
bókina ítarlega. Þegar lnin var spurð
hvort hún ætlaði að leika „Kara-
mazocbræðurna“ svaraði luin: — Nei,
ég leik ekki bræSurna, ég er nefni-
lega kvenmaður. Ég leik Gruskenku.
En blaðamaðurinn gafst ekki upp og
kom með nýja spurningu: — Hvernig
stafið þér það orð?
— Ég stafa þaS alls ekki. Eg leik
það bara.
Þann 29. júní 1957 giftust þau svo,
Marilyn og Arthur Miller. Og ekki
befir annað heyrst en að hjónabandið
sé mesta fyrirmynd.
ENDIR.
Tildrög „
— Séra Jón í Hítarnesi, sonur séra
Jóns, sonar Brands prentara, sonar
Jóns prentara, sonar séra Jóns á
BreiðábólstaS svenska Matthíassonar,
hafði skrifað supplicatiubréf á þýsku
til hennar Majestæt drottningarinnar
í Danmörku, um Hítardal, iagði í bik-
aðan tréstokk, og svo um búið, að
stokkurinn fannst i flæðarmáli i
Skógarnesi, og svo sem vogrek færð
ur sýslumanni á Hrossholtsþing.
Hann afhenti á alþingi (1091) amt-
manni, landfógeta og lögmönnum,
hverjir þetta bréf mcð þremur inn-
siglum og öðrum undarlegum umhún-
aði, opnuðu í lögréttu. Mátti prestur
í fyrstu komast af með hægu móti
fyrir þessa aðferð, en vildi einasta
hafa sin ráð, en sinnti ekki annarra
heilráðum. Lét þvi amtmaður sýslu-
manninn Magnús Hróhjartsson stefna
honum til prestastefnu á Miðgörðum
í Staðarsveil. Hafði sýslumanni af
kríumála“
misgáningi einasta misskrifast undir
stefnucopiuna amtmannsins nafn
Chrijan fyrir Christian. Á fyrri Mið-
garðaprestastefnu las prestur upp
spottlegt bréf, helst upp á sýslumann-
inn og hans stefnuvotta, svo sem þeir
vitnuðu, að sá meinlausi, litli fugl
Krían hefði stefnt sér, með öðrum
kýmilegum bendingum og ótilheyri-
lega iieimfærðum guðs dásemdarverk
um, hvað amtmaðurinn meinti sér
mjög sneiðilegt, hvar um prestastefna
var aftur haldin á MiðgörSum um
haustið, önnur á Krossholti, þriðja
um vorið eftir á Miðgörðum. Mótsagði
séra Jón, að þetta hréf liefði upplesið
á fyrstu Garðaprestastefnu, með öðr-
um flækjum, sem ætíð meir forvillu
og spilltu málinu, þar til svarinn var
]>essi upplestur móti honum, með
fleirum fjölmælum. Ut af þessu óróa-
vastri og freklegri eftirmælum inn-
vikluðust þessu flækjumáli mesti part-
ur presta í SunnlendingafjórSungi,
Mýra-, Hnappadals- og Snæfellssýsl-
um, og stóð Synodus generalis á al-
þingi um þessi mál undir þrjár vikur,
hvar séra Jón var dæmdur frá kalli
og embætti; lifði i niðurlægingar-
standi nokkur ár, þar til fékk
restitutionem (uppreisn), og síðan
aftur Hítarnes Ao 1700.
(Fitja-annáll 1693).
JARÐSKJÁLFTI f ÖLFUSI 1706.
Á þessum vetri voru oft jarðskjálft-
ar, sem var nóttina fyrir 20. Januarii,
í Martio einn, 1. Aprilis, sem var skír-
dag einn. En sá stóri hræðilegi skeði
þann 20. Aprilis, sem var þriðjudaginn
siðastan i vetri um morguninn í birt-
ingu. í þeim jarðskjálfta lirundu niður
i Ölfusi 24 lögbýii og að auki hjáleigur
margar. En þessir bæir niðurhrundu
gersanilega: Staðurinn Arnarbæli all-
ur (nema kirkjan. hver þó mjög lask-
aðist), einninn Ossabær, Kröggólfs-
staðir, Þurá önnur og Ivotferja í Flóa.
í KaldaSarnesi varð og stór skaði,
dóu kýr i fjósi. Þar féll svo til, að
tveir kvenmenn vöktu yfir kálfsjúkri
kú; sátu þær i básunum undir kverk-
inni á tveimur kúm, hverjar kýr báðar
drápust, en kvennsniptirnar báðar
komust heilar af. í þessum jarð-
skjálfta dóu kýr víða og löskuðust,
matur og drykkur skemmdist og ó-
nýttist; mölbrotnuðu tré i húsum, og
það undrunarlegast þykja má, að
undirstöður veggja urðu eftir; varð
þetta liúsahrun sumstaðar meira,
sumstaðar minna, þvi sum hús voru
sumstaðar heil, sem langtum veikari
voru en húsin, sem niður hröpuðu.
En undir þessum húsum meiddist ekki
né dó nema ein kona. Þegar sá síðasti
jarðskjálfti skeði, sem gerði skaða í
Grímsnesi og Ölfusi, var datum 1671;
hröpuðu þá hús sumstaðar. Lengi
fram eftir vorinu vöruðu við fyrir
austan þessar hræringar. Þvi minna
varð af jarðskjálftunum sem vestar
var. Á Öndverðanesi undir Snæfells-
jökli fannst aðeins til hans, eður lit-
ið framar.
Skemmtigarða-kjass bannað!
Borgarstjórnin í París hefir sett
nýjar reglur um hina frægu skemmti-
garða Bois de Boulogne og Bois
Vincennes, sem öldum saman hafa
verið athvarf ungra elskenda, sem
ekki máttu kyssast heima hjá sér.
BannaS er að láta bíla standa í görð-
unum, „kanón-myndatökur“ eru bann-
aðar, og sömuleiðis mega götusöngv-
arar ekki syngja þar. Héðan i frá má
fólk ekki ganga um garðana nema í
dagsbirtu, en þegar skyggir er görð-
unum lokað, svo nú geta ungir elsk-
endur ekki komist þangað inn til að
„telja stjörnurnar“. Parísarbúar eru
stórhneykslaðir á þessum fyrirmælum
og segja að þau séu „ó-Parisarlegasta
ráðstöfunin, sem gerð hafi verið í
sögu borgarinnar.“ Fólki sárnar einn-
ið, að bannaS liefir verið að gefa önd-
unum og álftunum i görðunum mat.
Júlíana Hollandsdrottning liefir
verið til sýnis — í vaxi — hjá Mad-
ame Tussauds við Baker Strcet i Lon-
don. Myndin sýnir drotninguna eins
og liún var fyrir tuttugu árum, en þá
var hún feit og hlussuleg. Nú hefir
liún lagt svo mikið af, að Tussaud-
safnið neyddist til að láta gera nýja
vaxmynd af drottningunni, miklu
rennilegri en þá fyrri.
ÞEGAR DE GAULLE VAIt KOSINN. — Við forsetakosningarnar í Frakk-
landi fyrir jólin fékk de Gaulle yfir 3/4 allra kjörmanna kosna, en þeir
voru alls 81 þúsund. Og í byrjun janúar flutti de Gulle í forsetahöllina og
„fimmta lýðveldið" hefir hafið göngu sína í Frakklandi. — Hér sjást kjör-
mennirnir í ráðhúsinu í París.