Fálkinn - 09.10.1959, Síða 17

falkinn
17
Kópavogui* —
Smith og frú Neio York létu gefa
sig saman á ný hálftíma eftir að
þau höfðu fengið hjójiaskilnað. Þau
gáfu þá skýringu á þessu að fyrra
hjónabandið hefði ekki fœrt þeim
annað en mótlœti, en bœði eru
sannfœrð um að alli gangi betur í
nýja hjónabandinu.
Útsýni frá Kópavogsbrú.
Kársnesið, séð frá samkomuhúsinu.
Framh. af bls. 13.
manni um landvistarleyfi. Nú eru
mörg hundruð umsóknir hjá okkur
um byggingarlóðir, en það þarf
fleira til en bara að koma upp húsi.
Nútíma þjóðfélag krefst ýmissa
frumskilyrða, svo sem vatns, frá-
rennslis, rafmagns, síma og margs
fleira. Allt slíkt kostar mikla pen-
inga — og tíma, en hann höfum við
aðeins haft af skornum skammti.
Fyrsta jan. 1948 voru hér um
1000 íbúar, en í dag eru þeir um
5700. Þessari miklu fjölgun fólks,
sem flest býr í einbýlishúsum,
þurfum við að sjá fyrir þessum
frumnauðsynjum. — Þetta hefur
heppnazt ótrúlega vel, þótt stundum
hafi ef til vill verið erfitt að láta
enda mætast. Allar okkar fram-
kvæmdir eru gerðar fyrir eigið fé,
lítil lán og engir styrkir hafa kom-
ið til. Þetta er ástæðan fyrir því, að
við getum ekki annað en beitt heml-
um við byggingarframkvæmdir ein-
staklinga. En allt byggist þetta, —
og fyrr en varir.“
„Þegar þér segið, að bærinn eigi
landið. Hvað eigið þér við?“
„Bókstaflega það. Við lögðum í
það 1957 að kaupa mikið landrými
af ríkinu, þar sem aðal-byggingin er,
og kemur til með að vera. Ýmsir
álitu okkur illa haldin ,,á efstu
hæðinni11 að gera áætlanir um kaup
á svona verðmiklu landi, og getgát-
ur um kaupverð komust upp í ein-
ar 13 milljónir króna.
Við keyptum landið fyrir 250 þús-
und krónur.“
„Það er fé, sem hefur rentað sig
vel. Máske hafa bankastjóraeigin-
leikar Finnboga Rúts verið þarna
að verki. Mér er sagt, að lóðir hér
séu orðnar dýrar, og hækki með
ári hverju.“
„Við höfum heyrt því fleygt. Ann-
ars er verzlun með lóðir óleyfileg
hér í bæ. Við gerum það sem við
getum til að fyrirbyggja brask með
byggingarlóðir, og höfum þess vegna
sett um það reglur, að verzlun sé
óleyfileg, nema hús sé fokhelt. Þá
er komin eign á lóðina, sem við
getum ekki — og viljum ekki —
leggja hömlur á.“
„Hvaða framkvæmdir eru það
aðrar en þér nefnduð áðan, sem
bærinn hefur gert, eða áætlar?“
„Vegna þess, hve hingað velst
yfirleitt ungt fólk, — fólk, sem er
að byrja búskap, — er Kópavogur
tiltölulega barnflesti bær landsins.
Það er sérkenni og stolt bæjarins.
Þess vegna leggjum við sérstaka
áherzlu á skólabyggingar, barna-
heimili og annað nauðsynlegt til
barnauppeldis. Gagnfræðaskóli er
að byrja. Barnaskólar eru tveir, og
verið að bæta við báða. Samkomu-
hús, kirkja, vegir, hitaveita ...“
„Hitaveita?“
„Auðvitað. Hitaveita kemur hing-
að, og það fyrr en síðar. Það er ég
viss um. Við höfum látið gera til-
raunir með borun eftir heitu vatni,
og því verður haldið áfram. Hví
skyldi ekki vera heitt vatn beint
undir fótum okkar hér, eins og
annars staðar í nágrenninu? Jú.
Hitaveita er svo sannarlega í áætl-
uninni. Nú, og svo er höfnin. Að-
stæður eru svo góðar til hafnargerð-
ar hér, að það mun einsdæmi. Inn-
siglingin örugg og djúp. Hér lágu
stórir tundurspillar rétt við land-
steinana í stríðinu. Hafrót kemur
aldrei hingað inn á fjörðinn. Við
þurfum enga brimbrjóta. Aðeins dá-
litla uppfyllingu, bryggjur og at-
hafnarpláss. Við ökum grjóti í höfn-
ina á vetrin, þegar við getum ann-
að því vegna annarra aðkallandi
framkvæmda. Það verður ódýr, en
góð höfn.“
„A þetta land sér einhverja sögu
til forna, eða hvaða býli voru hér
áður?“
„Við eigum margar minjar. Þarna
út um gluggann sjáið þér Þinghól,
þar sem Kópavogsfundur var hald-
inn 1662. Þaðan liggur gamall veg-
ur þvert yfir Digranes, og meðfram
honum eru margar dysjar. Þar var
aftökustaður til forna, karlmenn
voru höggnir, en konum drekkt í
ósnum. Líkin voru síðan dysjuð
meðfram veginum. Þar hafa fund-
izt mannabein, og við verndun þess-
ar minjar. Annars voru hér tveir
bæir, Digranes og Kópavogur, en
af þeim fara litlar sögur.“
„Líklega hefur mönnum þá fund-
ist sennilegra að hægt væri að ná
til tunglsins með hrífuskafti heldur
en að nokkurn tíma yrði slík byggð
hér á nesinu.
Segið mér, frú. Væri nokkur
möguleiki á því, að ég gæti feng-
ið hjá yður lóð undir hús . . .?“
☆