Fálkinn - 08.02.1961, Blaðsíða 27

en eftir að hún hafði staðið við nokkrar mínútur, hafði henni
alltaf tekizt að láta líta svo út sem Irena væri engin hús-
móðir — svo ung og óreynd — og benda á eitthvað til sönn-
unar máli sínu, vitanlega á ofur vinsamlegan hátt. Og svo
sat hún lon og don og talaði við Hugh. Hún var ræðin og
skemmtileg, og hún gat komið Hugh til að hlæja, en um
leið var Irena eins og hornreka — framandi í sínu eigin húsi.
Allt fór að ganga greiðar eftir að Irena var farin að skilja
portúgölskuna og læra að gera sig skiljanlega. Nú gat hún
þó að minnasta kosti sagt vinnustúlkunum fyrir verkum,
en þurfti ekki á Coral að halda til þess. En það var ennþá
margt, sem hún var ófróð um. Litla sveitaheimilið, sem
hún hafði séð um fyrir föður sinn, var svo gerólíkt þessu
heimili. Heima höfðu gestakomurnar ekki verið aðrar en
þær, að presturinn hafði komið í te eða skólasystur hennar
litið inn um helgar. En nú hafði Coral sannfært Hugh um,
að hann yrði að halda samkvæmi, til að endurgjalda öll
heimboðin, sem hann fékk.
— Þú skalt engu kvíða, Irena, sagði Coral alúðlega. —
Ég skal sjá um þetta allt fyrir þig. Ég hef meiri reynslu
í þessum efnum en þú. Og Hugh, sem alltaf var boðinn og
búinn til að taka í sama strenginn og Coral, bætti við: —
Já, Irena, það er bezt að þú látir Coral sjá um þetta.
Ég get eins vel látið hana taka við búsforráðunum, hugsaði
Irena með sér og var gröm. Hún sagði rólega: — Þakka þér
fyrir, Coral. Ef ég verð í vandræðum með eitthvað hringi ég
að sjálfsögðu til þín og bið þig um að hjálpa mér. Irena var
staðráðin í að undirbúa fyrsta samkvæmið sitt sjálf, þó svo
að það yrði síðasta samkvæmið, sem hún réði nokkru um.
Og ef hún þyrfti á hjálp að halda ætlaði hún að síma til Val-
erie en ekki til Coral.
En hún þekkti ekki Coral nógu vel. Coral brosti ísmeygi-
lega og með þakklæti og viðurkenningu Hughs að bakhjarli
tók hún undir eins ráðin af Irenu.
— Ég er alltaf vön að láta matstofurnar sjá um allt. Það
eina, sem maður þarf að gera er að segja til um hve margir
gestirnir eigi að verða. Hún leit á Hugh. — Undir eins og þú
hefur skrifað upp gestina, sem þú hefur hugsað þér að bjóða,
skal ég semja við einhverja matstofuna, ef þú vilt.
Hann kinkaði kolli. — Það væri ágætt.
Coral skrifaði hjá sér í rautt minniskver. — Svo eru það
blómin.
Ég skal sjá um þau líka. Ætli það sé ekki réttast að við
skrifum gestalistann núna strax. Hefurðu eitthvað til að
skrifa á? Meðan Hugh fór fram til að ná í það, romsaði
hún upp úr sér nöfn gestanna sem þyrfti að bjóða. — Þið
verðið auðvitað að bjóða John og Enid .... og Osborne
.... og Ford .... og frú Rawlings .... og Roy og Mavis
Fosdyke. Þarna voru yfir þrjátíu nöfn komin á listann áð-
ur en hún leit á Irenu og spurði hana: — Þurfum við að
bjóða nokkrum fleiri, Irena?
— Já, svaraði hún viðstöðulaust, — Bill og Valerie.
Coral leit spyrjandi á Hugh og sagði svo, efandi, eins og
hún væri að bíða eftir hvað hann sagði: — Ég helt að það
hefði vakað fyrir Hugh að bjóða fólkinu, sem 'hefur boðið
ykkur heim. Maður verður að endurgjalda gestrisnina, skilj-
ið þið.
Irena rétti úr sér. — Já, veit ég það, Coral. En þó við
skuldum Bill og Valerie ekki heimboð, þá hafa þau gert
margt annað fyrir mig. Ég vil bjóða þeim í fyrsta samkvæm-
ið mitt. Frh.
9.
VERÐLAUNA-
KROSSGÁTA
FÁLKANS
FÁLKINN birtir verð-
launakrossgátu í hverju
blaði. Hér birtist hin
níunda. Verðlaunin ex-u
100 krónur. Frestur til að
skila lausnum er þrjár
vikur, Lausn á gátu nr. 7
er á bls. 34.
_1
IE
Ui
X
FALKINN
27