Fálkinn - 25.10.1961, Síða 27

3 4acfAinA öm
JARÐGÖNG I REYKJAVÍK
Eins og elztu menn bæjarins mun
reka minni til, ofbauð flestum þegar
ákveðið var stæði þeirrar götu, sem nú
er frægust allra gatna í Reykjavík.
Þessi gata er Miklabrautin, og það, sem
mönnum ofbauð, var breidd hennar.
Hún var svo breið, að gamalt fólk varð
að hvíla sig á miðri akbrautinni til að
geta komizt alla leið yfir. Hinir yngri
og fótfrárri áttu auðveldara með að
komast yfir á hlaupum. Þetta var þó
allt barnaleikur, meðan gatan var enn
á bernskuskeiði, því seinna flattist hún
meira og meira út og var innan tíðar
komin alllangt út í Klambratúnið.
Margir komust þá í lífsháska við yfir-
ferðir og sumir báru þar beinin.
En svo var hafist handa um að mal-
bika þessa miklu götu og ganga frá
henni sómasamlega til frambúðar.
Komust verkfræðingar þá að því, að
jarðvegurinn undir götunni var svik-
inn, líklega frá tíð dönsku einokunar-
kaupmannanna, og nauðsynlegt reynd-
ist að skipta um jarðveg, áður en hægt
væri að festa á bikið. Var athugað með
innflutning á traustum jarðvegi, en
horfið frá því aftur, þar sem sandur
fannst annars staðar á voru ástkæra
landi. Gekk verk þetta fljótt og vel,
enda stormasamt í Hlíðunum og mikið
af hinum illræmda jarðvegi þá þegar
kominn veg allrar veraldar. Brátt
teygði hinn myndarlegi vegur úr sér
út og suður svo unun var á að horfa, og
ennþá meiri unun að aka á ólöglegum
hraða.
En við aukinn hraða bifreiðanna óx
enn lífshætta þeirra, sem leggja þurftu
leið sína yfir þetta mannvirki, frá einni
gangstéttarbrún til annarrar. Enda var
það orðin eina skemmtun bílstjóra í
tilbreytingarleysi aksturs á eggsléttri
og þráðbeinni götunni, að herða ferðina
þegar þeir sáu vegfarendur voga sér út
á strætið. Oft á dag varð þannig veslings
fólkinu skotinn skelkur í bringu, en því
má auðvitað ekki gleyma, að stjórn-
endur ökutækja höfðu af hina beztu
skemmtun.
Bæjaryfirvöldin, sem vaka yfir vel-
ferð borgaranna, jafnt gangandi sem
akandi, fengu brátt pata af þessum erf-
iðleikum Hlíðabúa að komast yfir Miklu.
brautina, og mun það hafa átt sinn þátt,
að einn bæjarstarfsmanna kom eitt sinn
hálftíma of seint til vinnu en það er
fátítt á skrifstofum bæjarins. Starfs-
maðurinn gaf þá skýringu við stranga
yfirheyrslu, að hann hefði ekki komizt
yfir Miklubrautina. Var þegar sezt á
rökstóla og fundin leið til þess að fyrir-
byggja, að slíkt gæti endurtekið sig.
Ymsar leiðir voru ræddar til að koma
fólki heilu og höldnu yfir torfæruna,
en loks var það ákveðið, að öruggast
myndi að grafa jarðgöng undir braut-
ina, þar sem vegfarendur gætu rólegir
gengið í gegn. Var strax byrjað á verk-
inu en það hefur farið mest fram á
nóttunni til þess að lítið bæri á því,
vegna þess, að yfirvöldin ætla að koma
Hlíðabúum á óvart og færa þeim jarð-
göngin í eins konar eftir-afmælisgjöf 5
tilefni af nýafstöðnu afmæli höfuðborg-
arinnar. Það á að koma algerlega á
óvnrt. svo að fólk verði yfir sig undr-
andi og hrifið.
Bæjarstjórnin hefur verið svo vin-
samleg að lofa mér fyrstum allra að
skýra ykkur frá væntanlegri opnun og
vígslu jarðganganna. Göngin sjálf hafa
margt að geyma, ,sem undrun og aðdá-
un mun vekja. Má þar til dæmis nefna
tröppur veglegar, bæði niður í göngin
og upp úr þeim, ágætis lýsingu og svo
síðast en ekki sízt, rúmgóð salerni,
bæði fyrir konur og karla.
Fáa mun víst hafa dreymt um það,
að þeir ættu eftir að sitja þarna undir
bílaumferðinni og létta á líkamlegri
spennu á nýtízku salerni, í stað þess að
fyllast andlegri spennu og angist á
vegarbrúninni, bíðandi eftir færi að
komast yfir götuna án þess að verða
undir einhverjum bílnum.
Vígsludagurinn verður sannarlega
hátíðisdagur fyrir Hlíðabúa. Forseti og
ráðherrar munu verða þar viðstaddir
auk forráðamanna bæjarins og fjölda
annarra stórmenna. Fyrst verður farið
í skrúðgöngu frá Miklatorgi og að göng-
Framhald á bls. 32
FALKINN
27