Fálkinn - 08.11.1961, Blaðsíða 29

r ■
9 4a^íhÁ CHH
ÍSLENZKAR DROTTNINGAR
Hann er skrítinn hann heimur. Við
ósköpumst yfir því, að Rússagreyin
skuli sprengja nokkrar bombur austur í
sínu eigin landi, og teljum okkur trú
um að hér falli einhvert ryk, sem sé
óhollara en allt það ryk, sem við sífellt
erum að gleypa ofan í okkur í þessu
blessaða rykbæli, sem við köllum ætt-
arhólmann iðagrænan. Og við stöndum
við jarðskjálftamælaskriflin hjá veður-
stofu þjóðarinnar og nemum þaðan hin-
ar minnstu hreyfingar og kennum þær
Rússum og sprengingum þeirra. En við
gerum okkur litlar grillur út af því,
þótt myndir skekkist á veggjum og glös
detti úr hillum, er vörubílar aka um
veigalitla og undirstöðuvana holuvegi
okkar.
Eitt af því, sem fær hjarta íslend-
ingsins til að slá hraðar og blóðið að
stíga til höfuðsins er það, ef hann getur
sagt útlendingi frá því, að íslendingar
eigi fleiri eldfjöll en nokkur önnur
þjóð. Og sum þeirra séu meira að segja
bráðvirk og geti gosið á hverri stundu.
Við höfum ekki augun af þessum heitt-
elskuðu fjöllum og vonum í einlægni,
að þau gjósi nú sem ákafast og tignar-
legast. Við höfum alið upp heilan her-
skara af jarðfræðingum, eldfjallafræð-
ingum og jarðvegsefnafræðingum, svo
nokkuð sé nefnt sem hefir það eitt að
æfistarfi að fylgjast með eldfjöllum og
eðlilegum jarðhræringum okkar ást-
kæru fósturjarðar. Bæri svo eitthvert
fjallanna á sér, svo ég tali nú ekki um,
að jörð hrærist svo mikið, að sprungur
myndist í ættlandið, þá fyllumst við
lotningu. og elskum meira en nokkru
sinni fyrr þetta ódauðlega land elds og
mjólkurísa.
Þeir þykjast sérdeilis heppnir, sem
upplifa svo sem eitt almennilegt eld-
gos með jarðskjálftum og öskufalli. Svo-
leiðis öskufall er nú eitthvað hollara en
helv. geislarykið þeirra að austan. Ná-
grannaþjóðirnar eru líka himinlifandi,
ef vindar himins haga því svo vel til,
að sýnishorn af þessari dásamlegu, ís-
lenzku ösku berist yfir hafið, og til
þeirra alla leið. Þá eru teknar myndir
og skrifaðar bækur og ísland kemst í
heimspressuna, svo að þjóðir heimsins
óttast mjög um hina hugrökku og gáf-
uðu víkinga. Þá er sko gaman að vera
íslendingur.
Það var því uppi fótur og fit og mik-
ill spenningur í landsins börnum, þeg-
ar það fréttist, að Askja væri eitthvað
að bæra á sér. Blöðin birtu flennu fyrir-
sagnir og gátu ekki dulið stolt sitt, en
megatonn Rússanna hurfu í skuggann
af þessu væntanlega Öskjugosi.
Sjálfskipuð ljósmóðir íslenzkra eld-
fjalla Sigurður Þórarinsson skundaði
líka strax á vettvang. Sigurður hegðaði
sér, eins og væri hann sjálfur faðir hins
væntanlega afkvæmis Öskju, því það
kom greinilega í ljós, þegar hann kom
aftur til byggða eftir að Askja hafði
misst sóttina, að hann var hálfpartinn
afbrýðisamur út í landslýðinn, að hann
skyldi vera að fylgjast svo náið með
einkalífi hans og elskunnar hans.
Sigurður bað landsmenn ekki láta
svona út af Öskju. því meðgöngutími
hennar væri enn ekki liðinn og engra
tíðinda af henni að vænta á næstunni.
Vildi hann augsýnilega beina athygl-
inni frá fjallinu, svo hann gæti fengið
að vera þar í ró og næði með sitt gos,
þegar það kæmi.
Ekki fóru þó allir að ráðum Sigurð-
ar, því einhverjir stálust austur eftir og
tóku myndir af leirgosum, sem blöðin
gerðu sér mikinn mat úr Minnir þetta
tilstand allt óþægilega mikið á tilraunir
konungborins fólks, að fá að vera í friði
fyrir forvitnum almúganum og útsend-
urum hans, blaðasnápunum. Konung-
bornar frúr vilja helzt fá að vera í friði
fyrir langminnugu auga ljósmyndavél-
arinnar, sérstaklega ef svo mannlega
hefir viljað til, að þær hafi þykknað
undir belti. Skáldin hafa líka oft kallað
eldfjöllin okkar drottningar og ort um
þær dýra bragi.
En það er hér einn hængur á. Drottn-
ingarnar okkar eru bláfátækar, já, svo
fátækar, að þær hafa ekki nein efni á
einföldustu fæðingarhjálp. Þessu skýrði
blaðakona nokkur frá í stærsta dagblaði
þjóðarinnar, þegar Sigurður fór í snar-
hasti Öskju til aðstoðar, um daginn. Þá
mátti hann byrja á því að snapa fé til
fararinnar og mátti þó sannarlega eng-
an tíma missa.
Þetta finnst mér vera þjóðinni til
stórrar skammar og ófært að búa við
slíkt til frambúðar. Drottningarnar
okkar verða að fá góða hjálp við að
koma afkvæmum sínum í heiminn, ís-
landi til dýrðar. Hér verður að hefjast
handa og stofna félag til styrktar eld-
fjalladrottningum landsins. Ýmsar leið-
ir eru færar til fjársöfnunar. Merkja-
sala er þeirra einna álitlegust, og svo
vel vill til, að ennþá er einn sunnudag-
ur laus á árinu undir merkjasölu. Þetta
er Páskadagurinn, og veit ég engan dag
betri til þess að safna fé fyrir drottn-
ingarnar.
Ég leyfi mér að vona, að allir lesend-
ur Fálkans leggi þessu góða málefni lið
og styrki það eftir mætti.
Gleðilegt eldgos!
Dagur Anns.
FÁLKINN 29