Fálkinn - 08.11.1961, Blaðsíða 34

í sambandi við húseignir sín-
ar. Hún hafði alltaf haft mik-
inn áhuga á innanhússkreyt-
ingu síðan á ungdómsárum sín-
um og gerðist nú mjög djörf
og lét leggja fyrstu raflögnina
í íbúðarhús, — en hún bilaði
einmitt, er hún var að sýna
hana gestum sínum. En þegar
fyrri heimsstyrjöldin hófst,
helgaði Jennie sig algerlega
sjúkrahúsum og hjúkrun.
TVÆR GIFTINGAR.
Árið 1908 hafði Winston
kvænzt Clementine Hozier,
Hinni sérkennilega fögru dótt-
ur frú Blanche Hozier, sem
var gömul vinkona Jennie frá
æskuárum hennar í London.
Þegar Winston var að búa sig
undir að fara til vígstöðvanna,
kom Lord Beaverbrook til þess
að kveðja hann og lýsir hann
því á þessa leið:
„Allt húsið var á öðrum end.
anum, hermaðurinn, sem einn-
ig var stjórnmálamaður, var
að gyrða sig sverði sínu; niðri
var einkaritari hans hágrát-
andi .... uppi var frú Ran-
dolph Churchill mjög örvænt-
ingarfull og kvíðin og hryllti
við þeirri hugsun, að nú yrði
sonur hennar að. skríða í skot-
gröfunum. Frú Winston Chur-
chill var sú eina sem var ró-
leg og vann af kappi við að
koma manni sínum af stað.“
Jennie hlýtur að hafa verið
að hugsa, „annað stríð, meiri
bardagar, meiri blóðsúthell-
ingar, meiri hættur, — hvar
endar þetta allt?“ Hún hafði
fylgzt heð honum og styrkt
hann á alla lund og var mjög
hreykin af honum. Ef til vill
gat hún sér til, að hann vildi
komast eins langt og mögulegt
var áður en hann yrði jafn-
gamall og faðir hans var, er
hann dó. Henni fannst, að hún
gæti ekki afborið, ef hann
myndi deyja líka.
Nú þarfnaðist Jennie ein-
hvers, sem stóð við hlið henn-
ar og styrkti hana í raunum
hennar og árið 1918 giftist hún
Montague Porch. Stríðinu lauk
og Winston kom heim aftur,
en Jennie naut ekki lengi ham-
ingjunnar með eiginmanni sín-
um. Hún dó árið 1921. Hún
hafði farið í heimsókn upp í
sveit, er hún datt og braut
annan fótinn um öklann og
fótinn var að taka af. Þrem
vikum síðar dó hún úr hjarta-
slagi, 29. júní.
Jennie var jarðsett við hlið
Randolphs í Bladon, — lífs-
þrótturinn hafði verið samur
og jafn til síðasta dags.
CHAMPION
kraftkertin
í alla bíla.
1. Meira afl
2. Öruggari ræsting
3. Minna véiaslit
4. 10% eldsneytis-
sparnaður
Það er sama hvaða
tegund bifreiðar þér
eigið, það borgar sig
að nota
CHAMPION
Jennie Jerome
Framh. af bls. 23
eins í einni orustu, af því að
John var óheppinn og fékk
strax skot í fótinn. Jennie varð
nú bæði fegin og vonsvikin í
senn og tók á móti syni sín-
um, sem var sá fyrsti, er kom
um borð í spítalaskipið sem
sjúklingur.
Jennie starfaði á skipinu í
heilt ár áður en hún sneri aft-
ur til Englands til hvíldar, sem
hún svo sannarlega átti skilið.
Ekki hafði hún lengi dvalið
heima hjá sér, er Prinsinn af
Wales bauð henni á skemmti-
siglingu og hún þáði boðið með
þökkum. Missættið, sem orðið
hafði milli Lord Randolphs og
prinsins, var nú löngu gleymt,
og hann varð nú góður vinur
— og nokkurs konar „skrifta-
faðir“ Churchills.
Meðal gestanna á hinni kon-
unglegu skemmtisnekkju var
glæsilegur, ungur maður að
nafni George Cornvallis-West.
Hann var 26 ára að aldri, jafn-
gamall Winston. Þau drógust
mjög hvort að öðru, höfðu lík
áhugamál og kom sérlega vel
saman. Áköf að vanda, ákvað
Jennie að giftast honum, báð-
um fjölskyldunum til mikils
angurs, svo og Prinsinum af
Wales, sem gerði allt, sem
hann gat til þess að koma í
veg fyrir þennan ráðahag.
Óhjákvæmilega hlaut Jen-
nie að taka minni þátt í lífi,
starfi og áhugamálum Win-
stons. Hann sneri aftur úr Búa.
stríðinu og vann þingsæti fyrir
Oldham og hóf nú stjórnmála-
feril sinn, vann geysimikið og
setti markið hátt.
Jennie hóf nú að skrifa og
gaf út endurminningar sínar
og tvö leikrit, sem vöktu
nokkra athygli. Þetta hjóna-
band entist til ársins 1913, en
þá skildi hún við Corvallis-
West.
Jennie var ennþá sami fjör-
kálfurinn og hafði nóg að gera