Fálkinn - 15.11.1961, Blaðsíða 15

■ ■■■■■■■

i

cXt&'fhto

hefur fylliríið varla dregið úr þeim svip,
en alveg var það þó óþarfi, því að hann
var í raun og veru stakasta góðmenni
og svo lundspakur, að talið var að hann
reiddist varla, en hins vegar reiddist
hann afar illa, ef út í það fór. í raun-
inni hefur Þórður verið hjartabezti karl
og til dæmis um það er þessi saga, sem
séra Bjarni Jónsson hefur sagt:
Þegar séra Bjarni var unglingur, hafði
hann það starf að vera mjólkursali, með
þeim hætti sem þá tíðkaðist, það er að
segja, að hann bar mjólkina í stórum
brúsa milli húsa og mældi þar úr hverj-
um eins og hann vildi kaupa. Stundum
fór hann líka niður að bryggjunum og
seldi eyrarvinnumönnum hressingu.
Einu sinni er það í illhryssingsveðri,
að hann hefur rólað víða, einnig niður
við bryggjur,en mjólkin vildi ekki ganga
út. Það var kuldahrollur í piltinum, og
verður honum því reikað fram hjá
„Svínastíunni“ svonefndri — óæðri
stofunni á Hótel ísland — og heyrði
þaðan mannamál. Gekk hann því inn
til þess að athuga hvort hann gæti ekki
selt eitthvað af mjólk, svo ólíklegt sem
það var. Þar var þá fyrir Þórður mala-
koff, og stóð hann við afgreiðsluborðið
og var að þamba brennivín. Þá segir
afgreiðlustúlkan við hann:
— Þér væri bæði nær og hollara að
fá þér mjólk hjá drengnum en vera að
þamba bölvað brennivínið!
Nú mun það hverju orði sannara, að
Þórður mun hafa verið fíknari í aðra
vökvun en mjólk um ævina, og kosið
hana miklu fremur. Þórði varð litið á
drenginn, sem stóð þarna hálfskjálfandi
af kulda, keypti af honum tvo mjólkur-
pela — og drakk þá. Það hefur vafa-
laust verið gert til þess að hugnast
drengnum, en ekki verið af því að hann
hefði ekki heldur viljað tvo pela brenni-
víns.
Þórður hafði ekki verið illa gefinn,
en það var vafalaust drykkjuskapar-
ástríða hans, sem gerði hann að auðnu-
leysingja. Og það var hún, sem leiddi
hann út í þau viðskipti, sem Þórður varð
frægastur fyrir, og sem fáir menn ann-
ars mundu gera.
Á þessum tíma var hér enginn háskóli,
en hins vegar læknaskóli og prestaskóli,
og vegna misskilnings hjá almenningi
átti læknaskólinn erfitt með að fá lík
eins og þurfti til kennslu handa nem-
endum. Þess vegna borgaði skólinn ærið
fé fyrir lík.
Einu sinni var það, að Þórð vantaði
peninga fyrir brennivíni, og vissi hann
þá ekki annað ráð snjallara til þess að
komast yfir fé, en fara upp í lækna-
skóla og bjóða þar líkið af sér til kaups
að sér dauðum, gegn því að sér væri
greidd borgun fyrirfram. Læknaskólinn
gekk að þessu, og Þórður fékk pening-
ana, sem hann fór með beinustu leið
Framh. á bls. 29.
FALKINN
15