Fálkinn - 15.11.1961, Blaðsíða 20

Á myndinni hér að ofan kynnir Jónas Jónasson stjórnandi
þáttarins „Hratt flýgur stund“ hina heimsfrægu spákonu
Madame Fara Diba Fanfani. Eins og nafn spákonunnar ber
með sér er hún heimsborgari og ekkert þekkti hún þessa
frægu menn sem hún sá í hinni dularfullu „kúlu“. Jónas
þekkti hinsvegar að þarna sá frúin inn á Alþing.
s
Hratt flýgur
— íslendingar eru húmör-
lausir og leiðinlegir. Ég held
þeir séu leiðinlegustu menn,
sem ég hefi umgengizt og
svo er öll þeirra kímni rætin
eða klæmin — já, klæmin.
Fólki finnst ekki nokkuri
púður í gamanvísum eða
skemmtiþáttum nema þar úi
og grúi af ruddalegu klámi
og svívirðingum um ná-
ungann.
—■ Og upp á hvað þessa
góðgætis ætlar þú að bjóða
háttvirtum hlustendum í
kvöld? Klám, rætni í garð
náungans eða eitthvað verra?
— Nei, ég hefi reynt að
gera þáttinn þannig úr garði
að hann særði engan og væri
siðsamlegur — og þar með
var Jónas Jónasson rokinn út
úr magnaraherberginu og inn
í upptökusalinn.
Þetta var niðri í Útvarpi
þegar upptakan á skemmti-
þættinum „Hratt flýgur
stund“, var að hefjast og
þeir eða réttar sagt þau voru
talsvert taugaslöpp. „Þetta er
eins og á frumsýningu“. sagði
einhver leikaranna, sem átti
að koma fram. Jónas kom
eins og fellibylur inn í magn-
araherbergið og sagði
Magnúsi Péturssyni að koma
sér inn með hljómsveitina
og Ævar Kvaran var búinn
að taka upp trompetinn hans
Jóns Múla, en Guðbjörg Þor-
bjarnardóttir fór yfir „rull-
una“ sína og var hugsi.
Lyftan í þessu stóra húsi
var sífellt í gangi og starfs-
fólk Flugfélags íslands sem
boðið hafði verið að vera við-
statt var orðið margt í gang-
inum.
★
Það voru allir seztir og
rauða og græna ljósið kvikn-
aði á litla lampanum á stóra
hljóðnemanum og eftirvænt-
ingin á hverri ásjónu.
Jónas, sem fyrir skemm-
stu hafði haft stór orð um
gamansmekk samlanda sinna
stóð við annan hljóðnemann
á gólfinu og var ekki sýni-
lega taugaóstyrkur.
— Ég þarf að biðja ykkur
að syngja, hóf hann máls.
Þetta er stutt lag og textinn
er á blaðinu, — Magnús viltu
gjöra svo vel að spila lagið
einusinni yfir, — svona —.
Og lagið var spilað og
sungið og svo fékk magnara-
vörðurinn merki um að setja
allt í gang inni hjá sér og
upptakan hófst.
★
— Hér verður engum fórn-
að nema sjálfum mér, hafði
Jónas sagt og skemmtikraft-
arnir komu fram hver af
öðrum: Ævar R. Kvaran
Guðbjörg Þorbjarnardóttir
Hermann Guðmundsson, Fara
Diba Fanfani að ógleymdum
Ómari Ragnarssyni og þetta
reyndist rétt: Það var engum
fórnað. Ekki einu sinni Jónasi
sjálfum. Allt fór þetta vel og
greitt fram. Áhorfendur
skemmtu sér konunglega og
í sumum atriðunum bókstaf-
lega grétu þeir af hlátri.
A eftir spurðum við Jónas
hvort það vaeri ekki erfitt að
setja saman svona þátt. Hann
sagði að það yrði eilífur höf-
uðverkur og andvökunætur
í allan vetur, því ætlunin
væri að „Hratt flýgur stund“
kæmi á þriggja vikna fresti.
Erfitt væri að fá menn til
að semja fyrir útvarp. Það
væri vegna þess, að þegar
flutningi í útvarpi væri lokið
væri yfirleitt ekki hægt að
„troða upp“ með sama efni
neinsstaðar aftur. Of margir
væru búnir að hlusta á það
í útvarpinu.
— En þú hefur þína menn
og þá ekki af lakari endanum,