Fálkinn - 07.02.1962, Page 8

Um borð í olíuskipinu Kyndli er ungur piltur, Guðmundur Skarphéð-
insson að nafni. Frá blautu barnsbeini hefur hann orðið fyrir merkilegri
dulrænni reynslu. Hann hefur lýst voveiflegum atburðum fyrir fólki, at-
burðum, sem hafa gerzt áður. Einnig hefur komið í ljós, að hann er furðu-
legum huglækningamætti gæddur. 1 þessari grein er rætt við Guðmund og
sagt frá atburðum, sem hinir dulrænu hæfileikar hans koma við sögu.
/
Aldan gjálfrar létt við bryggjustólp-
ana á bryggjunni í Skerjafirði. Við enda
bryggjunnar liggur Kyndill. Klukkan
er tæplega sex að kvöldi og ljósin í
Kópavogi speglast í firðinum. Það er
verið að dæla olíu í skipið. Eftir þrjá
tíma á skipið að fara. Ég stíg um borð
og held rakleiðis upp í brú. Hið fyrsta,
sem blasir við manni, þegar komið er
um borð, er stórt rautt skilti, sem á
stendur: Reykingar stranglega bannað-
ar. Uppi í brú hitti ég skipstjórann,
Pétur Guðmundsson. Hann er hár og
myndarlegur maður með hökutopp. Ég
ber upp erindið.
— Bíddu andartak, ég skal ná í hann,
segir hann og fer niður í skip.
Fyrstu áhrifin.
Innan stundar komur ungur piltur
upp i fylgd með skipstjóranum. Þetta
er meðalmaður á hæð,'skolhærður, með
8 FALKINN
blá augu, sem líta ekki beint á mann,
heldur svolítið til hliðar. Við heilsumst
og ég segi honum erindi mitt. Hann
spyr, hver hafi sagt mér frá honum.
Ég segi honum það og hann er fús að
skýra frá skyggnigáfu sinni og dulræn-
um hæfileikum.
— Ég er fæddur í Reykjavík 22. marz
1944, segir hann og horfir dálítið ein-
kennilega á mig. -— Ég varð strax var
við þennan hæfileika sem barn. Ég sá
fólk og ýmislegt, sem aðrir sáu ekki
Ég var hræddur við það og hafði óþæg-
indi af því. Svo hvarf þessi skyggni
allt í einu. En fyrir tveimur árum fór
ég á miðilsfund. Þá kom læknir frá
öðrum heimi til mín og spurði, hvort
ég vildi vera skyggnigáfu gæddur eða
ekki. Ég svaraði því til, að mér væri
alveg sama, ef ég hefði engin óþægindi
af því og ég yrði ekki hræddur við þetta.
Hann sagði þá, að svo mundi verða.
Og síðan hef ég haft þennan hæfileika.
Hvernig gáfan kemur fram.
— Hvernig lýsir skyggnigáfan sér?
spyr ég.
— Ég sendi frá mér eins konar geisla,
sem vinna í gegnum aðrar stöðvar en
venjulegar skyntaugar. Ég sé til dæmis
fólkið í kringum mig, en skyndilega
opnast eitthvað, það birtist önnur mynd;
allt annað fólk birtist en er í raun og
veru í kringum mig, og ég kemst í eins
konar ástand, samt ekki alveg dá, en
mjög nálægt því. Það starfa tveir menn
í gegnum mig, annar er læknir, ensk-
ur læknir, og hann talar tóma ensku.
Ég fæ ekki að vita nafnið á honum.
Og þegar hann hefur samband við mig,
þá sé ég tómar myndir, misjafnlega
skýrar. Hinn maðurinn, sem með mér
er, segir mér nafn á fólki og svipum.
Ég veit heldur ekki nafnið á honum.
Eftir að ég hef séð sýnir og komizt
í samband, verð ég geysilega þreyttur,
höfuðið á mér er í mjög líku ástandi
og menn lýsa timburmönnum. Þetta
reynir mjög á mann.
Hlutskyggni.
— Sérðu fyrir óorðna hluti?
— Nei, ég hef stundum spáð í kaffi-
bolla fyrir stelpur, en það er ekkert
að marka það. Ég sé bara liðna at-
burði. Eitt sinn fékk maður mér kerta-
stjaka, sem hann hafði nýlega eignazt.