Fálkinn - 07.02.1962, Side 10

SAUTJAN
ÁRA HUG
LÆKNIR

— Ekki svo ég muni. Einum man ég
þó eftir. Ég var staddur í húsi hjá konu,
sem ég þekkti. Frænka hennar var ný-
dáin og þar sem hún vissi um þennan
hæfileika minn, bað hún mig að grennsl-
ast fyrir um hagi hennar. Þá kom mynd
fyrir í huga mínum. Ég var eitthvað að
fara, ég vissi ekki hvert. Leið ég út í
buskann. En allt í einu er ég kominn
að leiði. Ég fer niður í það. Þar sá ég
kistu og rotnandi lík þar. Ég lýsti mann-
inum og kom í ljós, að þetta var frændi
hennar, sem var nýlega látinn. Lýsing
mín á manninum kom að minnsta kosti
heim við frænda hennar.
— Hvað er hæft í því, að sömu svip-
irnir fylgi mönnum?
— Svipirnir koma og fara, en eink-
um hef ég orðið var við, að framliðnir
fylgdu nöfnum sínum.
— Hefurðu lesið eitthvað um anda-
trú?
— Já, hef lesið nokkrar íslenzkar
bækur, sem lúta að þessu efni. Og núna
er ég með enska bók að láni, sem fjall-
ar um þessi efni. Ég skal sýna þér hana
á eftir.
— Hvað segir þú um það, að fram-
liðnir menn starfi í gegnum lifandi t. d.
skáld og listamenn?
— Ég held, að það sé alveg öruggt,
að þeir geri það. Ég hef oft orðið var við
það. Þá er eitthvað, sem hvíslar að mér
og ég sezt niður og skrifa og skrifa eins
og óður maður. Eina nóttina hér á skip-
inu gerði ég ekkert annað en skrifa nið-
ur ljóð, sem ég fékk hjá einhverju fram-
liðnu skáldi. Ég átti þessi ljóð til skamms
tíma, en ég held, að ég sé búinn að glata
þeim. Ég á annars fullar skúffur af
þessu heima.
— Telur þú, að framliðnir menn hafi
einhver áhrif til hins illa á lifandi per-
sónur?
— Það getur verið, t. d. með örgeðja
fólk. Ég held áreiðanlega, að framliðnir
hafi einhver áhrif á skapbreytingar þess,
einkum ef það sleppir sér í vonzku eða
því um líkt.
Það er barið laust á klefadyrnar og
síðan opnað hægt,- Fyrsti stýrimaður
birtist í gættinni. — Má ég koma inn og
spjalla við ykkur og hlusta, segir hann
glaðlega.
FYRSTI STÝRIMAÐUR. — Hann hefur
séð eitthvað með okkur öllum hér um
borð
10
— Það er bezt, að ég fari og nái í
ensku bókina, segir Guðmundur. •— Ég
kem strax aftur.
Saga stýrimannsins.
•— Hann hefur séð eitthvað með öll-
um hér um borð, segir stýrimaðurinn.
Hefur hann ekki sagt þér frá því, sem
hann sá með 1. vélstjóra. Það var rétc
eftir að hann kom um borð. Hann gaf
sig þá á tal við 1. vélstjóra og segir við
hann: — Það fylgir þér kona, miðaldra
kona. Síðan lýsti hann konunni ná-
kvæmlega og bætti við: — Hún heitir
Rósa og hún er með barn í kjöltunni.
— 1. vélstjóri þekkti konuna eftir lýs-
ingu piltsins. Þetta var tengdamóðir
hans, sem látizt hafði fyrir ári. En barn-
ið, sem hún var með í fanginu, kann-
aðist hann ekkert við. Þá kom í ljós,
að andvana barn hafði verið jarðsett
með henni. Enn fremur hefur Guðmund-
ur séð hérna um borð. Bjarna heitinn
Jónsson, sem var hér fyrsti stýrimaður
um borð, en hann drukknaði á Helga
frá Höfn í Hornafirði. Guðmundur hef-
ur séð hann 3—4 sinnum hér um borð.
Annars var ég svolítið efins á þessar
sýnir hans fyrst. En svo bar til, að
tengdamóðir mín veiktist mjög mikið í
haust. Við vorum að fara í túr og átt-
um að vera fimm daga. Þegar við sigld-
um, var gamla konan mjög veik, henni
hafði elnað sóttin. Hún var kona um
sjötugt. Konan mín hafði heyrt um
hæfileika Guðmundar og biður mig um
að tala við hann í sambandi við veik-
indi móður hennar. Ég minnist svo á
þetta við Guðmund. Líður svo og bíð-
ur, við komum aftur og hafði ég þá
ekkert frétt af tengdamóður minni. Þeg-
ar heim kom, þá var mér sagt, að vak-
að hefði verið yfir gömlu konunni í
þrjá sólarhringa, en á þriðja sólarhring
FALKINN