Fálkinn - 07.02.1962, Qupperneq 11

GUÐMUNDUR SKARPHÉÐINSSON:
— Hann hefur verið gæddur ríkri
skyggnigáfu allt frá barnæsku.
fór henni að batna allt í einu. Ég þakka
það Guðmundi. Og eftir viku fór tengda-
móðir mín aftur að vinna. Hún vinnur
við ræstingu á einhverjum skólanum.
Öðru sinni er mér það minnisstætt, að
lækningamáttur ófreskra manna eins og
Guðmundar er furðulegur. Það var núna
fyrir jólin. Fjölskylda mín vildi, að
gömlu konunni liði vel um jólin og
hefði engar kvalir. Svona viku fyrir
jól, fær gamla konan kvalakast. Konan
mín biður mig þá, að fara niður í skip
og sækja eitthvað kvalastillandi, ópíum-
dropa eða eitthvað. Ég fer niður í skip
og sæki dropana. Uppi í brú hitti ég
Guðmund og segi honum þetta. Fer
síðan heim og gef tengdamóður minni
dropana. Um nóttina batnaði henni mik-
ið og morguninn eftir var hún alveg
orðin hress. Mér finnst það ólíklegt, að
einn skammtur að ópíum hafi læknað
hana, því að slíkir skammtar gera varla
annað en lækna smákveisur og lina
verki. Ég þakka Guðmundi þetta.
Varla hafði 1. stýrimaður lokið sögu
sinni, fyrr en Guðmundur birtist aftur
og var með ensku bókina. Ég spurði
Guðmund um sögu 1. stýrimanns.
— Við huglækningar ligg ég og hugsa
um manneskjuna. Ég man það, að eitt
kvöldið lá ég og hugsaði um tengdamóð-
ur hans. Þetta hefur að öllum líkind-
um verið þriðju nóttina, sem vakað var
yfir henni. Ég fékk strax mjög sterkt
samband og ég sá líkt og á myndskífu.
Sennilega hefur þetta einhver áhrif haft.
Annars er mjög erfitt að lýsa slíku
ástandi.
Guðmundur hafði komið með enska
bók um andatrú. Þar var lýst ýmsum
fyrirbrigðum, en einna merkilegast við
bókina var, að þar voru sýndir geislar
þeir, sem miðlar og ófreskir menn skynja
í litum. Sérstakur litur var fyrir hvert
skapgerðareinkenni eða geðbrigði. í
bókinni voru svo geislarnir sýndir um-
hverfis menn í sporöskjulöguðum hring,
allt í kring um mannslíkamann.
— Sjáðu, sagði Guðmundur, þetta
hérna er klofinn persónuleiki. Litageisl-
arnir eru klofnir af strikum, sem eru
eins og eldingar. Þannig er talið, að per-
sóna Hitlers hafi verið.
Við flettum svo bókinni um stund.
Við komum að mynd, þar sem hinir
sporöskjulöguðu hringar voru alveg heil-
ir og allir geislarnir áttu við hin góðu
einkenni manna.
— Þetta er fullkominn maður, þann-
ig he'fur enginn maður verið. En full-
víst er, að Kristur hafi haft svona geisla
í kringum sig.
Ýmis áhrif framliðinna á menn
í þessu lífi.
— Þú sagðir áðan, Guðmundur, að
framliðnir störfuðu oft gegnum skáld
og listamenn. En hvernig er það, geta
framliðnir drukkið í gegnum menn?
— Já, á því held ég sé enginn vafi,
því að er drykkjumenn deyja, þá er
nautnin orðin svo rík í þeim, að þeir
geta ekki hætt í hinu lífinu. Drekka
þeir þá oft í gegnum menn. Get ég
nefnt þér dæmi máli mínu til sönn-
unar. Ég var eitt sinn staddur inni á
Kressingarskála ásamt kunningja mín-
um. Kemur þá þar inn maður, sem kunn-
ingi minn þekkti. Var þessi maður vel
hífaður. Stefnir hann rakleiðis til okkar
og sezt við boi'ðið hjá okkur. Hann
hlammaði sér niður við hliðina á mér.
Allt í einu fer ég að finna til annar-
legra áhrifa. Ég verð eins og kenndur.
Ég er viss um, að þau áhrif hafa staf-
að frá svipum í kringum þennan mann,
því að jafnskjótt og hann var farinn,
hættu þessi áhrif. En ég varð dálítið
þungur í höfðinu á eftir. Öðru sinni
varð ég einnig var við slíka svipi. Ég
vann þá í landi og á þeim vinnustað
starfaði með mér maður, sem drakk
mikið. Hann var alltaf að spyrja mig,
hvort ég sæi ekki einhverja anda, sem
drykkju í gegnum sig. En ég sá þá aldr-
ei neitt. Nokkru seinna, þegar ég var
hættur störfum á þessum stað, mætti
ég manni þessum niðri í bæ. Ég var
á gangi ásamt kunningja mínum. Mað-
urinn er vel við skál. Ég horfi á hann
Frh. á bls. 32
FALKINN
11