Fálkinn - 04.04.1962, Qupperneq 6

PANDA DG LANDKDNNUÐURINN MIKLI
„Þetta er óvæntur sandbylur“, sagði landkönuðurinn,
og ofsafenginn“. „Já ... etsh — tish“, hraut upp úr
Panda. „Tókstu eftir því, að hann kora stuttu eftir
að þotan flaug aftur yfir okkur?“ Panda þagnaði,
þegar þotan flaug aftur yfir þá. Aftur kom þessi
gríðarmikli sandbylur yfir þá. „Þetta getur verið til-
viljun“, hrópaði Panda að félaga sínum. Þegar flug-
vélin komst út úr bylnum, voru sandskýin á eftir
henni. Það var augljóst, að flugvélin tók óeðlilega
dýfur vegna sandstormsins.
Flugvél landkannaðarins var hlaðin sandi og þeir
félagar voru á kafi upp í háls í sandi. „Þetta er Aloy-
sius frændi aftur“, sagði landkönnuðurinn. „Hann er
alltaf að valda okkur vandræðum“. Litla flugvélin,
hristist öll og skalf, og tók nú að hrapa. „Við erum
að hrapa“, hrópaði Panda. „Auðvitað, vélin er alltof
þung“, svaraði hinn óbifanlegi förunautur hans. „Jafn-
skjótt og við lendum, verðum við að moka sandinum
úr vélinni. Við erum yfir hættulegu svæði“. Aloy-
sius frændi fylgdist með því sem var að gerast með
einskærri ánægju. „Þetta er fyrsta atriðið í áætlun
minni“, sagði hann við sjálfan sig. „Nú er það atriði
nr. 2“. Hann greip sandpoka, sem hann hafði geymt
vandlega í þessum tilgangi.. .
„Við verðum að flýta okkur“, sagði landkönnuðurinn
við Panda meðan þeir hömuðust við að moka sand-
inum úr vélinni. „íbúar þessa landsvæðis eru óvin-
veittir í garð ókunnugra. Ég vil ekki að þeir komi
að okkur hér. Aloysius frændi hafði hins vegar verið
að litast um og hrósaði happi, þegar hann kom auga
á lítinn hóp innfæddra bak við svolitla hæð. „Aha,
einmitt það, sem mér hentar bezt“, sagði hann glott-
andi. Og hann stýrði vélinni niður á við og miðaði
vandlega. Foringi hópsins fékk allt í einu, þar sem
hann sat hinn rólegasti á hesti sínum, sandpoka í
bakið og flaug af baki.
6 FALKINN