Fálkinn - 17.07.1963, Blaðsíða 15

hvað biði þeirra. Fröken Clara átti erf-
itt með að hafa vald á rödd sinni, þeg-
ar hún tók aftur til máls.
— Við munum aldrei opna skápinn
fyrir yður, sagði hún.
— Ef til vill ekki. John geispaði. —
En ég held nú að fröken Melissa vilji
fremur opna skápinn en sjá yður líða
hinar hryllilegustu kvalir.
Hann leit þýðingarmiklu augnaráði
á byssuna, sem George hélt á. John naut
þess að sjá áhrif orða sinna, eins og
hann væri rithöfundur við frumsýningu
leikrits síns. Hann dró stólinn nær
legubekknum, svo að aðeins lítið teborð
aðskildi hann og systurnar. Fröken
Melissa snökti ákaft og fröken Clara
lagði handlegginn utan um hana eins
og til að vernda hana.
— Afskaplega áhrifamikið, sagði John
háðslega. — Og mjög táknrænt. Hin
sterka og hin veika — ljónið og lambið.
Það ríkti þögn í stofunni, sem var að-
eins rofin af snökti fröken Melissu.
Fröken Clara starði kuldalega á fjand-
mann sinn.
— Mér skilst, sagði John, að það sé
fröken Clara, sem ráði ríkjum hér. Sjá-
ið þið til, maður veit heilmikið um fólk
aðeins með því að athuga hegðun þess.
Fröken Clara er athafnakona — fröken
Melissa er hræðslugjörn kona, sem kann
bezt við sig innan fjögurra veggja heim-
ilisins.
Honum var dillað yfir þessari skap-
gerðarlýsingu sinni. Fröken Melissa bar
vasaklútinn að augum sínum og leit á
klukkuna.
— Eigið þér von á einhverjum? spurði
John.
— Nei ... en ég er alltaf vön að hita
tevatnið klukkan 9.30. Við drekkum
alltaf te áður en við ... förum að hátta.
John lyfti brúnum eins og honum
væri skemmt.
— Te á hverju kvöldi klukkan 9.30,
sagði hann. — Þið eruð svei mér vana-
bundnar. Heimilið, skrifstofan, ákvarð-
anir fröken Clöru, allir ykkar yndis-
legu peningar í hrúgu inni í peninga-
skáp — og te á hverju kvöldi — alltaf
á sama tíma! Framhald á bls. 30.
FÁLKINN 15