Fálkinn - 03.02.1964, Page 11

Hver ætlar að bera á móti því, að það sé rómantíslc
stemning yHr þessari mynd? Hún er af kastalanum í
Beaufort, sem er rúmlega 800 manna bær í austurhluta
landsins.
Þjóðverjar tóku uþp á því, að telja Luxemborg hluta
af Þýzkalandi, og á grundvelli þeirrar skoðunar skyld-
uðu þeir landsbúa til að gegna herþjónustu í þýzka
hernum. Þetta varð eðlilega mjög illa þokkað, og auð-
fundið er, að það á enn langt í land að Luxemborg-
arar hafi fyrirgefið Þjóðverjum þessa kröfu. Þeir gerðu
líka það sem þeir gátu til að mótmæla, til dæmis gerðu
þeir allsherjarverkfall annan september 1942, en til
slíkra opinberra mótmælaaðgerða undir oki þýzku naz-
istavillidýranna hefur þurft talsverðan kjark, svo ekki
sé meira sagt.
Bandarískir herir frelsuðu Luxemborg undan oki
Þjóðverja í september 1944 en geysiharðir bardagar
geysuðu í norðurhluta landsins, Ardenna-hæðunum, eins
og kunnugt er. Ollu þessir bardagar óhemju tjóni á
mannvirkjum öllum, og beið því mikið verkefni hinnar
fámennu þjóðar, er ófriðnum linnti. Endurreisn hinna
eyðilögðu héraða hófst árið 1945 og sjö árum síðar, 1952,
mátti segja að henni væri að mestu lokið. Talið er að
til hennar hafi alls verið varið um 20 milljónum doll-
ara, og ábyrgðist ríkisstjórnin þessa upphæð. Það hefur
mjög hjálpað til við endurreisnina, að friðsamt hefur
verið innanlands, jafnt á vinnumarkaðinum og í stjórn-
'málunum. Varð víst sumum ferðafélögunum ósjálfrátt
hugsað heim, þegar við fengum þessar upplýsingar, um
heimþrána er víst vissara að hafa fá orð . ..
Á hverju lifa svo þessar rúmlega 300 þúsund sálir í
þessu landi? Landið er frjósamt frá náttúrunnar hendi
og frá örófi alda hafa menn þar lifað af gæðum jarðar.
Enn í dag er mikill landbúnaður stundaður í landinu, en
’það sem fiskurinn er íslendingum er járnið Luxemborg-
'armönnum. Hvergi í öllum heiminum er framleitt annað
eins af járni og stáli, miðað við fólksfjölda eins og í
Luxemborg. 67% allra verkamanna landsins vinna við
járn- og stáliðnaðinn og og fyrirtæki hans greiða 75%
þeirra launa, sem iðnaðarfyrirtæki landsins greiða. And-
virði útflutningsvara járn- og stáliðnaðarfyrirtækjanna
nemur 85—90% af andvirði allra útflutningsvara lands-
ins. Stálframleiðsla þessa litla lands er 1,5 % af stál-
framleiðslu alls heimsins og stálframleiðslan er rúmlega
10.5 tonn á hvern íbúa landsins. Til samanburðar má
geta þess, að stálframleiðslan í Belgíu er 0,66 tonn á
íbúa,. í .Þýzkalandi 0,50 og í Bandaríkjunum 0,44 tonn
á ibúa. Og sömu sögu er að segja af smíðajárnsfram-
leiðslunni.
Þótt járn- og stáliðnaðurinn sé þannig langsamlega
stærsta iðngreinin, þrífst margs konar annar iðnaður
í landinu; byggist sumt af honum á fornri hefð, svo
sem leðuriðnaður og framleiðsla á leðurvörum. Þá er í
landinu mikill timburiðnaður, enda er um þriðjungur
landsins, eða yfir 80.000 hektarar skógivaxinn. Og þeir
Luxemborgarar stunda enga rányrkju í skógarhöggi sínu,
því við sáum viða ungan trjágróður, sem hafði verið
gróðursettur þar sem eldri tré höfðu verið höggvin.
Þá má nefna vefnaðarvöruframleiðsluna, en hún stend-
ur á gömlum merg, en þar, sem annars staðar, hefur
tæknin verið tekin í þjónustu framleiðslunnar.
Gúmíiðnaður í landinu er ungur að árum, og á sér
nokkuð sérkennilega sögu, sem er að vissu leyti ein-
kennandi fyrir Luxemborgara. Á árunum eftir stríð tók
risafyrirtækið Good Year að leita fyrir sér með að fá
land undir stórverksmiðju á meginlandi Evrópu, helzt
í Benelux-löndunum. Landið gátu þeir fengið bæði í
Hollandi og Belgíu, en það var aðeins falt gegn háu
verði og fleiri skilyrðum. En Luxemborgarar sáu sér
Þessi mynd er frá Vianden, vinsælum ferðamannastað
í Ardennahæðunum. Umhverfið allt er mjög fagurt, og
gamall kastali gnæfir yfir bænum.