Fálkinn - 04.05.1964, Side 24

Judy hafði aldrei tniað á ást við fyrstu sýn, þangað til
daginn sem hún rakst á unga manninn með veiðistöngina.
Annars hugsaði hún ekki sérlega mikið um ástina. Hún
hafði sterkan grun um að þetta allt væri bara sniðug upp-
finnding, sem ætti rætur sínar að rekja til miðaldaskáldanna
og mannfólkið hefði síðan alið í hugarheimi sínum. Allt sam-
an mjög einfalt, að áliti Judyar: Ung stúlka fær að vita, að
til er eitthvað, sem heitir ást, og að hún muni sjálf finna
hana einn góðan veðurdag, og áður en hún veit af, er hún allt
í einu orðin ástfangin upp fyrir bæði eyru!
Þannig leit það að minnsta kosti út, hvað flestar stúlkur
áhrærði. En Judy varð ekki fyrir neinu slíku. Menn gátu svo
sem verið ágætir sem bræður. Það varð hún að viðurkenna,
og líka jafnvel sem félagar. Einn góðan veðurdag myndi hún
kannski líka prófa.hvernig það væri að vera gift einum þeirra.
En að hún færi að verða ástfangin var jafn ósennilegt og að
hún myndi synda yfir Atlantshafið.
En svo, einn fagran sumarmorgun ....
Þegar við tökum svo til orða, að Judy hafi rekizt á unga
manninn, þá meinum við það alveg bókstaflega. Áreksturinn
var meira að segja talsvert harður og hann átti sér stað fyrir
utan Woolworths verzlunina. Ungi maðurinn var á hlaupum
á eftir bláum barnavagni, sem veiðistöngin hans hafði krækzt
í og Judy varð að hafa sig alla við til þess að bjarga veskinu
sínu, skinkubitanum og pundi af mandarínum.
Ungi maðurinn náði í síðustu mandarínuna, sem var að
skoppa niður í rennusteininn, nuddaði af henni á gaberdín-
frakkanum sínum og lét hana falla niður í brúna bréfpokann
hennar Judyar. — Afsakið, sagði hann, — þetta var mín sök.
Var það rödin? Skær, blá augun? Fagurskapað nefið?
Hakan, sem bar vott um viljafestu? Brúna húfan, sem sat
örlítið á ská? Kannski allt útlit hans, kannski bara eitthvað
einstakt í fari hans. Hjarta Judyar sendi hraðskeyti til heil-
ans, sem flýtti sér að senda það áfram eftir taugunum. Stund-
in var komin. Hér var maðurinn. Judy deplaði augunum í
fátinu.
— Nei, það var mín sök, sagði hún — ég gáði ekki að mér.
Hann brosti skilningsríkt. — Meidduð þér yður nokkuð?
— Ó. nei.
Hann lyfti brúnu húfunni og brosti aftur. Og þar sem hann
hafði enga ástæðu til þess að fást meira um þennan atburð,
hélt hann göngu sinni áfram. Judy horfði á eftir honum, fram
hjá tóbaksbúðinni og efnalauginni og fyrir hornið hjá bank-
anum.
Þar hvarf hann. Og hann hafði hvorki sagt til nafns né
heimilisfangs, aðeins skilið eftir einhverja undarlega tilfinn-
ingu, sem lá í loftinu, eftir að hann fór.
Judy stundi þungan, en fékk þá nýjan pústur og sneri sér
við. Bak við hana stóð þrekvaxin kona með tvö börn í eftir-
dragi.
— Hafið þér keypt alla gangstéttina? spurði hún hvasst.
Töfrarnir voru allir á bak og burt. Judy tautaði einhver af-
sökunarorð og hélt áfram.
Á þeim tíu mínútum, sem heimferðin tók, breyttist lífs-
skoðun hennar gersamlega. Henni fannst hún vera gervihnött-
ur, sem hefur farið kring um jörðina og lent aftur á sama stað
og honum var skotið upp frá.
Ástin var staðreynd. Hún var til í raun og veru. Og það
sem meira var: Ást við fyrstu sýn, þessi rómantízka grilla,
var áþreifanlega til líka. Öll þessi einkennilegu einkenni, sem
hún hingað til hafði talað um með dýpstu lítilsvirðingu, hjart-
sláttur, fiðringur í maganum, titrandi hné — öll þessi ein-
kenni voru jafn raunveruleg og hún sjálf.
Það var svo sem ágætt að verða ástfangin við fyrstu sýn
— en hvað hafði hún með það að gera, ef hún sæi hann aldrei
framar?
Næstu þrjár vikur horfði Judy vel í kring um sig, hvert
sem hún fór, á götunni, í bókabúðinni, sem hún vann í, þeg-
ar hún var að verzla, hún aðgætti hvert andlit, sem hún sá.
En þegar hún svo loks sá hann aftur, var það auðvitað í eitt
af þessum fáu skiptum, sem hún hafði gleymt að gá í kring-
um sig. Hún hafði farið inn í pósthúsið til þess að kaupa frí-
merki, og þegar hún lét þau ofan í budduna sína og sneri sér
við tii að fara aftur út, var hann að fara framhjá henni, Hann
24
Ieit í átt til hennar, og
hann virtist kannast við
hana á síðustu stundu og
bar hendina upp að húfu-
derinu. Áður en Judy
hafði áttað sig var hann
horfinn.
Hjarta hennar tók mörg
heljarstökk, áður en það
komst í samt lag aftur.
Hún hafði séð hann aft-
ur, og það var auðvitað á-
gætt, en hún hafði verið
of lengi að átta sig á því
að missa vasaklútinn sinn
eða frímerkin eða grípa
til einhverra annarra
ráða, sem hefðu getað
tafið hann. Það var leið-
inlegt.
Þar að auki var hún
viss um, eftir að hafa séð
hve kæruleysislega hann
heilsaði henni, að hann
hafði ekkert hugsað um
hana, síðan þau höfðu
fyrst hitzt. Þetta var leið-
inleg uppgötvun, því hún
sannaði, að ást við fyrstu
sýn getur allt eins verið
eingöngu frá annarri hlið-
inni. En úr því að hún
hafði séð hann tvisvar
gat hún alveg eins séð
hann þrisvar og nú var
allt í einu. — Ó, eruð það þér!
Judy hitnaði af gleði. Nú
hafði hann strax munað eftir
henni.
— Ég er að leita að bók um
stangaveiði.
Judy mundi eftir veiðistöng-
inni og varð því ekkert hissa.
— Ég skal sjá, hvað ég finn,
sagði hún, — þær eru þarna
í endanum.
Hann elti hana yfir í deild-
ina, þar sem sportbækurnar
voru. Á leiðinni vonaði Judy
að saumarnir á sokkunum
hennar væru beinir og hárið
færi vel í hnakkanum. Hún
var nefnilega að vona, að hann
væri glaður yfir því að hafa
rekizt á hana hér.
Hún benti á eina hilluna.
— Þarna er það sem við höfum
um fiskveiðar, sagði hún. í
ÁST
VIÐ
FYRSTU
um að gera að vera betur
viðbúin.
Næsta hálfa mánuðinn
var hún niðursokkin í að
gera sér í hugarlund,
undir hvaða kringum-
stæðum hún gæti hitt
hann að nýju, og hvað
hún ætti að gera. Þess
vegna urðu það henni
næstum vonbrigði þegar
hún loks sá hann aftur og
þurfti hreint ekkert að
halda á öllum þeim leift-
urárásum, sem hún var
búin að gera áætlanir um.
Hann bara birtist einn
góðan veðurdag í búðinni,
sem hún vann í, eins og
ósköp venjulegur við-
skiptavinur, sem var ekk-
ert að flýta sér.
Judy fékk því nægan
umhugsunartíma á meðan
hann nálgaðist.
— Hvað get ég gert
fyrir yður? spurði hún
kurteislega.
— Ég ... hann brosti
SVIM
SMÁSAGA
EFTIR
L.S. HOWART24
fyrsta skipti á ævinni fannst
henni of fáar bækur vera til
í verzluninni um þessi efni.
Hefði hann haft áhuga á bók-
um um krikket eða golf, þá
hefði hún getað leiðbeint hon-
um heillengi.
Hann beygði sig til þess að
sjá betur, hvað á boðstólum
væri. Judy gekk aðeins aftur
á bak og dáðist þegjandi að
honum. Hún varð æ sannfærð-
ari um það, að hefði hann verið
skapaður beint eftir hennar
FALKiejN