Fálkinn - 09.11.1964, Qupperneq 14

SIÐARI HLDTI
• >.
SMASOGDNIMAR-------
ODDNYJD GDÐMDNDSÐOTTDR

*
Karlarnir fengu svo slæmt
illugveður suður, að loftfarið
stakkst á endum líkt og ill-
hveli í stórsjó. Hrelldir og upp-
gefnir skjögruðu þeir að mann-
virki nokkru í Snobbhill, sem
líktist skjaldböku.
„Ég sé ekki betur en húsið
sé að skrumskæla sig framan
í mig,“ varð Hallvarði að orði.
„Gluggarnir eru allir skakkir
og skældir."
„En eitthvað er þetta líkt
hurð,“ sagði sýslumaður. „Og
upp á það drep ég á dyr. Einn
— tveir — þrír.“
Kona með lítið andlit neðst
í miklu hárbólstri kom út,
bauð gestina velkomna eg vís-
aði þeim inn í einhvern almenn-
ing, hvers lögun var ekki gott
að átta sig á.
Karlarnir létu fallast ofan í
mjúka stóia og lituðust um.
Gólfið var þakið rauð-gul-
igræn- rósóttu klæði út í hvert
iaorn og inn í allavega rangala,
sem mynduðust af hálfþiljum,
mannhæðarháum skápum og
öðrum innanhúsmannvirkjum,
sem þeir vissu ekki nöfn á.
Tveir útveggir voru úr gleri,
en huldir að nokkru af mógul-
um, svellþykkum tjöldum.
„Hvað er þetta? Hefur bað-
herbergishurðinni verið stolið,
Þorbjörg min?“ spurði Sigur-
þór sýslumaður.
Tengdadóttirin svaraði: „Nei,
nei, þetta er glerhurð. Mér þyk-
14
FALKINN