Fálkinn - 09.11.1964, Qupperneq 27

CHEVY 11
9
0
IHest seldur uí öllum aiuerískmn sinábílum — heníar sem einkabíll og
einniji sem li>i«/nbíll - 4 strokka vél mik hiniia riitso>Iu 6 strokka véla
7 mismiinandi gerttir, lietur, eins oy allir Chevrotctbílar, öryygishemla
oti sérstaklena sterkbyfigt raíkerli ásamt hinum vinstelu ryttvamar-
lilífiitn í brettuin - Ceititt upplýsiniia um þennan vinsiela bíl hjá
Bíladeild SÍS.
ISIIMUIin
istar það. Þeir telja ekki járn-
smiði í þeirra hópi. Þeir munu
taka búgarðinn umsvifalaust af
yður. Kommúnisminn, er það
sem koma skal, félagi.
Peppone horfði enn sem dá-
leiddur á peningana.
— Nú datt mér snjallræði í
hug, sagði hann ákafur. — Ég
gæti keypt gull og falið það.
— Hvaða gagn yrði þér að
því? þegar kommúnistar koma
til valda, leggja þeir öll verð-
mæti undir ríkið, og gullið þitt
mundi þar með missa gildi sitt.
— Ég gæti komið því undan
til útlanda.
-jj. Hvað er að heyra þetta?
Þú talar eins og versti auð-
valdsseggur. Og þá dugar ekki
annað en koma því tii Ame-
ríkp, því kommúnisminn flæð-
ir láreiðanlega bráðlega yfir
alial Evrópu. En þegar Ameríka
hefur ekki Lengur stungið af
Evrópu, hlýtur hún að gefast
fljótlega upp fyrir Sovétríkj-
unum.
— Bandaríkin eru sterkt
heimsveldi, sagði Peppone. —
Sovétrikin geta aldrei bugað
þau.
— Ég mundi ekki treysta
þvi, félagi.
Peppone dró djúpt andann
og settist þunglega.
— Nú hringsnýst allt fyrir
mér, faðir. Tiu milljónir lira!
— Gerðu mér þann greiða
að fara með þær heim til þín.
En gleymdu ekki að skila mér
töskunni aftur. Hún er mín
eign.
— Nei, faðir, sagði Peppone.
— Geymdu peningana fyrir
mig. Við skulum tala betur um
þetta, þegar ég er búinn að
átta mig á þessu. Ég kem ef
til vili aftur á morgun.
Þegar Peppone var farinn,
bar Don CamiLlo peningatösk-
una upp i svefnherbergj sitt og
gekk til hvílu. Hann var ör-
þreyttur og sofnaði skjótt. En
klukkan tvö um nóttina var
hann vakinn. Peppone var kom-
inn aftur ásamt konu sinni, og
voru bæði i stórum kápum.
— Fyrirgefðu mér ónæðið
faðir, sagði Peppone. — Kon-
una mina langaði aðeins til
þess að líta á peningana.
Don Camillo tók peninga-
töskuna og bar hana niður í
eldhúsið. Þegar kona Peppone
sá alla þessa peninga, varð hún
náföl. Don Camillo stóð þögull
og þolinmóður hjá um stund.
Síðan lokaði hann töskunni
orðalaust og fylgdi gestunum
til dyra.
— Reynið nú að sofna, sagði
Framhald á bls. 30.
FALKINN
2/