Fálkinn - 15.03.1965, Blaðsíða 4

AN O
Ringo Starr og Maureen skrifa undir vígsluvottoröiö. Jæja,
stúlkur lwernig finnst ykkur sú útvalda?
Ó, hann Rmgo Starr er giftur!
Þar sem það kemur á daginn, að OPNAN OKKAR nýtur
mestrar hylli hjá unglingunum, er ekki nema sjálfsagt
að birta hér stóra mynd frá brúðkaupi aldarinnar í aug-
um þeirra, sem dá bitlana og „Veltandi steina“ (Rolling
Stones)!
Fimmtudaginn 11. febrúar hljóta margar ungar meyjar
að hafa fellt höfug tár — Ringo, hugsið ykkur, Ringo
Starr giftur! Sú alsæla heitir Maureen Cox og er frá
Liverpool. Maureen var hárgreiðslukona, en lætur nú af
því starfi, nema hvað hdn greiðir lokka síns heittelsk-
aða. Hjónin hafa keypt sér faliegt hús í Susséx (skammt
frá London). Gluggarnir eru gríðarstórir og gott útsýni
út yfir hafið, gólfið er úr svörtum marmara; þar prýða
sali hvít og g'ulli slegin itölsk húsgögn og gríðarstór flygili.
Hjónin ungu, sem fyrir nokkrum árum áttu heima meðal
verkafólks í Liverpool, fátæk og illa menntuð, eru nú
orðin Jiagvön i hðpi fína fólksins. Þegar blaðið Playboy
hélt ríkasta manni heims, Paui Getty, veizlu, þá var Ringo
boðið að koma og heilsa upp á Paul, en hann hafði ein-
hverntíma haft við orð, að hann hefði meiri áhuga á
að hitta Paul en drottninguna. Paul og Ringo urðu mestu
mátar, en Paul vildi ekki brosa fyrr en Ringo sagði: —
Jæja, pápi, gefðu nú eitt smael. Og þá brosti Paul líka
breitt.
Og svo sannarlega var brosað í brúðkaupinu þeirra
Ringos og Maureens. Stórfurðulegt þótti að takast skyldi
að halda brúðkaupinu leyndu — að mestu. Viðstaddir voru
foreldrar brúðhjónanna, framkvæmdastjóri bítlanna, Brian
Epstein, og bítlarnir George og John, en hann kom til
brúðkaupsins á Rolis Royce með Cynthiu konu sinni, en
George kom á hjóli. Þriðji bítillinn, hann Paul, gat ekki
komið, því hann var á ferðalagi í Afriku.
Og nú spyrja menn: Nýtur Ringo sömu hylli hjá kven-
þjóðinni eftir að hafa sett upp einbauginn?
1 næsta Fálka verður löng grein með mörgum myndum
um þessa frægu fjórmenninga. Missið ekki af því blaði!
Bréf frá
lesendum
8JIVI BLAIIAMEWSKU
Kæri póstur,
Með hálfum huga sezt ég niður
og skrifa þér. Mig hefur lengi
langað til þess, en hef ekki lagt
I það fyrr en nú. En engu er
reyndar að tapa og þetta bréf
lendir þá bara í ruslakörfunni.
Stundum finnst mér ég aga-
lega skrýtin manneskja — og
samt er ég ekki skrýtin, því ég
dái bítlana! En þetta „skrýtna",
sem ég var að tala um, er að ég
hugsa svo margt og mest um að
verða blaðamaður. Ég er sextán
ára og tek Iandspróf í vor. Ég
held ég sé fremur óframfærin
og hafi fremur erfitt lundarfar.
Eina stundina er ég ánægð með
tilveruna og kvíði engu, en rétt
seinna er öllu kollvarpað og ég
hugsa af hverju ég sé eiginlega
til. Þýðir svona manneskju að
reyna að verða eitthvað? Ég
veit að þetta bréf er mjög asna-
legt, en er það furða, þar sem
ég er asni sjálf?
Samt sem áður vil ég gerast
svo djörf að vonast eftir svari.
Vissulega þurfið þið ekki að
birta það — bréfið sko!
Hvernig þarf blaðamaður að
vera? Hvar á hann að ieita fyrir
sér? Ég á ekki heima í Reykja-
vík og á því ekki gott með að
leita mér upplýsinga. Kemur það
nokkuð málinu við þótt maður
eigi gott með að skrifa, t. d. rit-
gerðir í skólanum? Já, þýðir
nokkuð fyrir mig að hugsa um
þetta, sem fell inn I sjálfa mig
við minnsta mótvind? Og hvað
um tungumálin. Mér þykir nú
danska leiðinleg, en likar vel við
easkuna. Verður maður að vera
fulllærður í þeim? Jæja, ég er
búin að rausa nógu mikið — já,
það mikið, að ég held að þetta
bréf fari í ruslakörfuna án um-
bugsunar. En hvað um það, ég
vonast eftir svari fyrir því. Með
fyrirfram þökk fyrir birtinguna.
Magga.
Svar:
Bréfið þitt gejur tilefni til
langrar greinargeröar urn blaöa-
mennsku og blaöamennskunám.
En í stuttu máli er hcegt aö
segja, aö flestir veröi blaöamenn
fyrir tilviljun og án nokkurs sér-
staks undirbúntngs. Margir koma
inn á blööin, þegar vantar fölk
til afleysinga, og ílendast svo,
ef ritstjórum blaðanna þykir
fengur i viökomandi. Sumir hafa
svokallaö fréttanef, aörir eru
ágætir þýöendur og enn aörir
hafa ágæta málakunnáttu. Menn
geta veriö ágætir blaöamenn,
þótt þeir séu eklci neinir spek-
ingar. Aöalatriöiö er aö nenna
aö vinna og láta sér ekkert
mannlegt óviökomandi. AÖ sjálf-
sögöu er blaöamennska léttari
fyrir þá, sem liafa góöa undir-
búningsmenntun, en fyrst og
fremst lcerir maöur blaöa-
mennsku á því aö vinna viö blaö
og taka sér þá til fyrirmyndar,
sem kunna bezt til verka. Viö
vitum að þaö stafar dálítill Ijómi
af þessu starfi, en þetta er eins
og lwert annaö starf — maöur
lærir af reynslunni og af mistök-
unum. Þaö er lield ég franskt
máltœki, sem segir: einu sinni
blaöamaöur, alltaf blaöamaöur!
Og ef þú kemur í bæinn.
Magga, þá skaltu líta liér inn
á ritstjórn og viö skulum spjalla
um þetta frekar. Beztu kveöjur
og þakkir fyrir eftirmálann.
HVO VARÐ
FYRSTUR?
Kæri Fálki,
I efniskynningu 9. tbl. í því 8.,
er m. a. skýrt frá grein um
„jeppa“akstur á fjallið Esju og
gætir þar töluverðs misskilnings.
Þér segið að aldrei áður hafi
landbúnaðarfarartæki náð þeim
árangri að leggja fjaliið að hjól-
um sér, en það er ekki rétt.
Fyrir nokkrum árum vann einn
af lærifeðrum skóla vors, Egill
Jónasson Stardal, ásamt bróður
sinum, það afrek að aka fjailið.
Þar sem oss er annt um hróður
skóla vors, þykir oss leitt að sjá
að einn af kennurum hans, sé
sviptur heiðrinum af unnu af-
reki og viljum vér leyfa oss að
fara fram á, að þér bætið úr
þessu og getið hins merka braut-
ryðjendastarfs hins ágætasta
sögu- og enskukennara vors í
blaði yðar.
Með fyrirfram þökk,
3. bekkur D.
Verzlunarskóla fslands,
viö Grundarstíg.
Svar: .
Okkur þykir vœnt um aö sjá,
aö þiö viljiö rétta hlut lœriföö-
ur ykkar, og mættu aörir nem-
endur taka ykkur til fyrirmynd-
ar í þeim efnuni. Rétt skaí vera'
rétt og drögum viö ekki í efa
sannleiksgildi þess, aö kennari
ykkar hafi ekiö fjallið fyrstur
manna. Beztu kveöjur til ykkar
og Egils.
DOIMIMI
Það er aldeilis ekki
fyrir taugabilað fólk
að stundr mennta-
skólanám, ef marka
má fréttirnar ...