Fálkinn - 15.03.1965, Blaðsíða 20

SIENZKAR
HÚSMÆÐUR
ÚÐRUM
HEIMSÁLFUMIII
boig, gamaldags og handahófskennd á köflum, en vinaleg og indæl."
„Var mjög heitt?“
„Ekki á veturna, veðráttan þá minnti á góðan sumardag í
Danmörku, 18—25° í skugganum. Maður varð að skipta um föt
þrisvar á dag til að fylgjast með hitabreytingunum — snemma á
morgnana var svo kalt, að ég varð að vera í þykkri skíðapeysu,
eftir hálfníu fór ég í léttan sumarkjól, og á næturnar kólnaði aftur.
í september byrjaði rigningatíminn og hitirin, en þá fórum við til
Sydney sem liggur miklu sunnar og er þar af leiðandi svalari, 32—
38° á sumrin, en það er ekki rakur hiti, svo að maður finnur lítið
til hans. Sydney er nýtízkulegri borg en Brisbane og ekki eins
vinaleg; þar er bara að nota olnbogana og vera nógu harður. Ef
ég ætti að lýsa muninum á hugsanagangi íbúanna í nokkrum
áströlskum borgum, myndi ég gefa þetta dæmi: það fyrsta sem
sagt er við þig þegar þú kemur til Perth, er: ,Velkomin — komdu
inn og fáðu þér drink‘, til Adelaide: ,Hverrar trúar ertu?‘, til
Melbourne: ,Hver var afi þinn?‘, til Sydney: ,Hvað áttu mikla
peninga?‘ og til Brisbane: ,Velkomin — komdu inn og fáðu einn
drink í viðbót‘.“
HVAÐ fannst þér um áströlsk
heimili?“
„Ja, á venjulegum heimilum
sér maður ekki mikið af bókum
og málverkum, en fólkið er mjög
gefið fyrir heilbrigt útilíf, íþrótta-
iðkanir, sund, siglingar og veiðar
og eyðir mestöllum frístundum
sinum undir berum himni. Strend-
urnar eru alltaf fullar af bað-
gestum. Það er þó betra að fara
gætilega ef mann langar í sjóinn,
því að þarna er urmull af há-
körlum. Á flestum ströndum er
haldið uppi gæzlu, og annars
staðar má ekki fara í sjóböð.
Gæzlumennirnir eru uppi í turn-
um, og þegar þeir koma auga á
hákarl, hringja þeir bjöllu, og þá
flýta allir sér í land. Sums stað-
ar eru rauð flögg til viðvörunar,
og á öðrum stöðum eru net
strengd fyrir, þannig að maður
kemst ekki of langt út í sjóinn.
Samt verða alltaf einhver slys á
hverju ári af völdum hákarla. Ég
sá einu sinni hákarl í dýragarð-
inum í Sydney, og óhugnanlegri
skepnu get ég ekki ímyndað mér.
Þeir eru voðalegir skaðvaldar í
Ástralíu, en nyrzt í landinu eru
krókódílarnir og háskalegustu
eiturslöngurnar.“
Þór með blindan kengúruunga í fanginu.
TZ" OMST þú aldrei í tæri við
slöngur eða önnur hættuieg
dýr?“
„Nei, ég slapp vel. Þó man ég
eitt kvöld í sveitinni þegar ég ætl-
aði að fara að hátta og rakst á
stóra svarta slöngu í svefnher-
berginu mínu. Ég kallaði í ofboði
á hjálp, og þá kom gamall mað-
ur á bænum, tók hinn rólegasti
í skottið á slöngunni og sló henni
nokkrum sinnum við gólfið þang-
að til hún var dauð, fleygði henni
siðan í bréfakörfuna og labbaði
burt. Honum fannst ekki mikið
til um þvílíka smámuni."
„Hvernig átti ástralski matur-
inn við þig?“
„Mér fannst hann ekki svo ólík-
ur enskum mat, nema hvað ávext-
irnir voru öðruvísi og sömuleiðis
ýmiss konar skritnir fiskar sem
ég þekkti ekki áður. Ástralíubúar
borða mikið af kjöti, en fiskurinn
er tiltölulega dýr, og þeir byrja
alltaf daginn með kjötrétti: buffi
eða kótelettum. Ég er ekki vön
að borða mikið í morgunverð, svo
að ég skildi ekki hvernig fólkið
gat haft lyst á þessu nývaknað.
En öllu má venjast.“
KYNNTISTU nokkrum ástr-
ölskum frumbyggjum?“
„Nei. Þeir halda hópinn og
skipta sér lítið af öðrum kyn-
flokkum. Mest er þarna af fólki
af brezkum ættum, Englending-