Fálkinn - 29.03.1965, Page 33

CONSUL CORTINA
bálaleiga
magnnsar
skipholti 21
símar: 21190-21185
Hauhut ýuðntuhdMCH
HEIMASÍMI 21037
sagði hann. — Eru hin ekki
komin ennþá?
Sjálfsöryggið rauk úr henni
eins og loft úr blöðru. Hún
leit á hann og roðnaði.
— Fyrirgefðu mér, Mikael
en það eru engin önnur. Ég
vildi bara hafa það fyrir okk-
ur eins og það var áður. Ég
ætlaði í apríkósulita kjólinn,
sem þú kunnir svo vel við, en
það fór allt út um þúfur...
Ég hefði átt að vita betur.
— Komdu hérna, sagði hann
hranalega og dró hana upp af
stólnum.
Þau ætluðu sem sagt heim.
— Ég á kjötsneiðar í ís-
skápnum, sagði hún auðsveip.
—Ég skal steikja þær, meðan
þú ekur stúlkunni heim. Ef
við verðum við verðum fljót,
þá náum við laugardagsþættin-
um í sjónvarpinu.
Hann þagði áfram, og hún
settist niðurdregin við hlið
honum í bílnum og hallaðist
upp að honum, þegar bíllinn
tók skarpa beygju.
— Ég fór í bíó í dag, sagði
hún, og sagði honum frá Söru.
— Það versta er, að ég er
hrædd um að ég sé ekki að
gera rétt.
— Ég? sagði Mikael. —
Hvers vegna segirðu ekki við?
Hann tók um hendi hennar.
— Hér förum við úr.
Svo fór hann með hana inn
á lítinn bar, þar sem þau fengu
sér tvo kalda martini. Hann
leit brosandi á hana og sagði:
— Ég vona, að þú kunnir
vel við þig hérna. Ég fann
þennan stað fyrir ári síðan, og
datt þá í hug að þú mundir
kunna við hann!
— En, Mikael, hvað hefur
komið fyrir þig?
— Ég gæti hafa bitið úr mér
tunguna um kvöldið, þegar ég
spurði, um hvað við ættum að
tala, sagði hann og lagði hend-
ina yfir hana. — Svo hugsaði
ég með sjálfum mér, að ég
skyldi geyma afsökunina þang-
að til í kvöld og segja þér, að
það er ekki nokkur, sem talar
eins skemmtilega um börn og
þú, elskan mín.
Hún fann, að hann hafði
ekki kennt þessa hendi utan
um sig langa lengi. Hún var
hlý og sterk og þægilega kunn-
mín, gleymdu þvi ekki, hvisl-
aði hann í hár hennar.
Hún leit niður í glasið og
sagði:
— En það er mitt starf, og
ég er hrædd um, að mér takist
ekki fyllilega upp við það.
Sara ætti ekki að mega setja
á svið harmleik, þótt ég gefi
gamlan hníf, og Róbert ætti
alls ekki að fá að klifra upp
á húsgögnin og ...
— Ég hef ekki heyrt Söru
gráta í langan tíma, og Róbert
— Og Pálína, hún neitar að
borða mat með eggjum í. Það
er skrýtið uppátæki.
— Varst þú sjálf ekki kenj-
ótt, Þegar þú varst lítil? Taktu
þessu bara með ró, elskan. Við
nge^ 'iuipq i uaoq npaq uinSta
þér saltmöndlu og martini-sopa.
Hún gerði eins og hann sagði.
Síðan sneri hún sér að honum
og brosti óstyrk.
— Mikael, hvað er það eigin-
lega, sem við höfum talað um
síðan við settumst hér. Ég sór
að tala ekki eitt einasta orð
um börnin. Við höfðum nóg
umræðuefni í gamla daga.
— Og það höfum við í fram-
tíðinni, sagði hann. — Hver er
það sem róar mig, þegar ein-
hver viðskiptasamningur virð-
ist ætla að renna út í sandinn.
Hver er það sem segir mér frá
nágrönnunum? Og hver segir
mér frá síðustu bók Jensens?
Þú og engin önnur.
— En það er ekki eins og
áður, sagði hún íhugandi. —
Við höfum breytzt.
— Auðvitað, sagði hann. —
Við erum orðin foreldrar.
Svona, elskan mín, drekktu í
botn. Ég ætla að fara með þig
á einhvern fyrsta flokks veit-
ingastað.
Hann tók um hendi hennar
og brosti:
— Það er aðeins ein kona í
heiminum, sem segir mér frá
örlögum og ævintýrum minnar
eigin fjölskyldu. Hvílík heppni,
að ég skyldi einmitt ratast á að
giftast henni.
Hann þrýsti henni að sér og
kyssti hana fyrir framan nefið
á fatageymslukonunni, áður en
þau hlupu út í regnið og inn
í bílinn, sem beið þeirra. Og
gamla konan horfði á eftir
þeim og tautaði:
— En fallegt, ungt og nýgift
par! ★ ★
SKRÍTLUR|-aei
-------------
Eva kemur til vinkonu sinn-
ar og er með helblátt auga:
— Hvað hefur eiginlega
komið fyrir þig, manneskja,
spyr vinkona hennar.
— Æjæ, það var maðurinn
minn.
— Nú, ég hélt að hann væri
í Danmörku.
— Já, það hélt ég líka.
— f gær sá ég þig í Austur-
stræti með konu við arminn,
þú ert nú meiri kvennabósinn.
Heyrðu annars, hvaða kven-
maður var þetta?
— Klukkan hvað var þetta?
— Um sexleytið.
— Nú, þá hlýtur það að hafa
verið konan mín.
— Þú ert sem sagt giftur,
sagði fanginn við herbergis-
félaga sinn, ertu ekki reiður
yfir því að hún heldur framhjá
þér?
— Nei, svarar hinn.
— En fjögur ár er langur
tími...
— Það veit ég vel. En konan
er í fyrsta Iagi mjög viljasterk.
í öðru lagi er hún yfir sig ást-
fangin í mér og í þriðja lagi
situr hún líka inni . ..
ugleg.
— Og þau eru líka börnin
hefur ekki orðið fyrir neinu
slysi. Mér finnst þú vera prýðis
móðir, sagði hann og þrýsti
hendi hennar.
FALKINN
33