Fálkinn - 09.08.1965, Qupperneq 4

Hér lýkur hinni merkilegu œvisögu Jeane
Dixon sem sagt heíur fyrir fleiri stórvið-
burði á sviði heimsmálanna en nokkur
annar sjáandi í mannaminnum.
Lesið um spádóma hennar um sigur Tru-
mans í forsetakosningunum 1948. ósigur
Churchills fyrir Attlee eftir stríðið, fyrsta
geimskot Sovétríkjanna, valdamissi Krú-
sjeffs og framtíðarhorfur heimsins allt til
ársins 1999.
í aprílmánuði 1948 fór frú Maloney, kona Walthers Maloney
lögfræðings í Washington, til Jeane og fékk hjá henni
ýmsar ráðleggingar. Að lokum bað Jeane hana að óska sér
einhvers. Hún rýndi um stund í kristalskúluna og sagði síðan:
„Óskin þín er ekki sérlega persónulegs eðlis, en hún rætist
samt.“ Frú Maloney hélt, að nú hefði sér tekizt að leika á
vinkonu sína. Hún fór að hlæja og játaði, að hún hefði óskað
eftir endurkjöri Trumans forseta. En það var þá almennt
álitið gersamlega óhugsandi.
Jeane sagði, að Truman myndi verða endurkjörinn. Og
hún hélt fast við þá staðhæfingu sína þegar hún kom fram
í útvarpinu rétt áður en frambjóðendur flokkanna voru kosnir.
Hún sagði, að keppinautur Trumans um forsetaembættið yrði
Thomas E. Dewey. Og bætti við: „Ég sé hr. Dewey hverfa í
flóði af dagblöðum, en lárviðarsveig sigurvegarans yfir höfði
hr. Trumans.“
Þessi spádómur vakti mikla furðu og þótti álitshnekkir
fyrir Jeane, því að Truman hafði enga sigurmöguleika að
dómi flestra er til þekktu. Og Gallup skoðanakönnunin sýndi
fram á, að meirihlutinn virtist styðja Dewey. En þegar sigur
Trumans var tilkynntur hækkaði Jeane aftur í áliti, og
frægð hennar varð meiri en nokkru sinni fyrr.
Hún spáði Churchill ósigri
Þrem árum áður hafði hún vogað sér að segja Winston
Churchill, að hann myndi brátt láta af embætti sem forsætis-
ráðherra. Hinn mikilsvirti þjóðarleiðtogi var staddur í Wash-
ington snemma á árinu 1945, og Lord og Lady Halifax buðu
Jeane í veizlu, sem .haídin var honum til heiðurs. Jeane þekkti
ekkert til stjórnmálaástandsins í Bretlandi, en um leið og
hún snerti hönd Churchills fékk hún sterkt hugboð. Hún
4 FÁLKINN
sagði í bænarrómi: „Herra forsætisráðherra, gætið þess að
láta kosningar ekki fara fram á næstunni, því að ef svo verð-
ur, munuð þér tapa þeim.“
Hinn voldugi brezki öldungur leit hvasst á þessa djarf-
mæltu ungu konu. Hún mætti augnaráði hans einarðlega, og
hann muldraði: „England svíkur mig aldrei.“
Jeane hélt áfram eins og hún hefði ekki heyrt til hans:
„En það gerir ekkert til. Þér takið aftur við völdum eftir
nokkur ár.“
Churchill ákvað kosningar í júlí sama ár. Verkalýðsflokk-
urinn sigraði í þeim, og Clement Attlee tók við af Churchill
sem forsætisráðherra. En sex árum síðar náði Churchill aft-
ur völdum og var við stjórn þangað til hann lét af störfum
árið 1955.
1952 spáði Jeane Eisenhower sigri í forsetakosningunum
næsta nóvember. En hún sagði við vinkonu sína, frú Maloney:
„Stjarna Adlai Stevenson fer líka hækkandi. En hann mun
aldrei geta kallað Hvíta húsið heimili sitt. Repúblikanar verða
við völd næstu tvö tímabil og þá munu demókratar taka við
önnur tvö.“
Ljóstraði upp leyndarmáli Eisenhowers
Fárra leyndarmála var betur gætt í stjórnartíð Eisen-
howers en golfúrslita forsetans. Kvöld eitt í maí 1953 var
Jeane boðið að taka þátt í útvarpsþætti þar sem Bob Hope
var kynnir. Þegar hún kom fram á sviðið sagði gamanleik-
arinn ertnislega: „Jæja, frú Dixon, ég var að spila golf með
Ike í dag. Ef þér eruð svona slyng ættuð þér að geta sagt
mér úrslit keppninnar."
Jeane leit í kristalskúluna sína og svaraði rólega: „Úrslitin
voru 96 og 92. Þér unnuð."
Brosið fraus á vörum Bobs Hope, og sem snöggvast virtist
hann í þann veginn að hníga niður. Um leið og þátturinn
var á enda þaut hann til bróður síns og umboðsmanns að
tjaldabaki og stundi: „Jack, þessi Dixon kona er búin að
eyðileggja mig. Forsetinn trúir aldrei, að ég hafi ekki fleipr-
að út úr mér golfúrslitunum.“
Hann lét klippa þessi orðaskipti af segulbandinu áður en
þættinum var útvarpað um öll Bandaríkin. En margir höfðu
hlustað á útsendinguna, og leyndarmál forsetans var nú á
hvers manns vitorði.
Hún lýsti morSingja
lackson fjölskyldunnar
í júní 1960 var þekktur hollenzkur miðill að nafni Peter
Herkos fenginn til Washington í því skyni að aðstoða við
uppljóstrun á morði sem framið hafði verið einu og hálfu ári
áður, þegar Caroll Jackson, kona hans og tvær dætur voru
öll drepin. Herkos skoðaði staðinn þar sem glæpurinn hafði
verið drýgður, og benti lögreglunni á götusópara nokkurn
sem þegar var handtekinn. Daginn eftir var ekki talað um
annað í Washington, og öllum létti, að þessi hættulegi morð-