Fálkinn - 09.08.1965, Page 5

ingi skyldi ekki lengur ganga laus. En Jeane stóð á því fast-
ar en fótunum, að þarna væri um mistök að ræða. „Þetta er
ekki rétti maðurinn. Morðinginn er hljóðfæraleikari4 hávax-
inn maður með dökkt og lubbalegt hár.“ Hún var þeirrar
skoðunar, að Herkos „væri gæddur guðdómlegri gáfu“, en
„hefði verið misnotaður“.
Tveim vikum síðar handtók rannsóknarlögreglan ungan
jazzleikara frá Hyattsville. í dagbók hans var frásögn um
hvernig hinn óhugnanlegi glæpur hefði verið framinn. Jeane
var sannfærð um, að í þetta sinn hefði lögreglan náð í rétta
manninn. Og hann fékk sinn dóm að yfirheyrslum loknum.
Sýnin bjargaði lífi samstarísmanns
hennar
Dag einn þegar Jeane var að fara á hárgreiðslustofu hitti
hún einn af samstarfsmönnum sínum í fasteignasölunni,
Justice Mitchell. Hann var nýkominn úr fríi og leit hraust-
lega út, sólbrúnn og glaður. Hún minntist á það, og hann
svaraði hjartanlega: „Já, mér hefur aldrei liðið betur á ævi
minni.“ Klukkutíma seinna sat Jeane undir hárþurrkunni
og lét sér líða vel. Þá birtist henni skyndilega sýn.
Hún hentist á fætur, hljóp að símanum og hringdi í fast-
eignasöluna. Hún sagði við George Miller sem var ritari þar:
„Farðu ekki að eyða tima í að spyrja spurninga. Hringdu á
sjúkrabíl og láttu senda hr. Mitchell á spítala undir eins. Hann
er að fá slag.“
■ Ritarinn sneri sér við í ofboði og leit á Mitchell sem sat
Við skrifborð sitt í næsta herbergi. „En það er ekkert að hon-
1um, frú Dixon,“ sagði hann í símann. „Ég sé hann héðan, og
hann situr við vinnu sína .. . ó, hamingjan góða, hvað er
þetta! Hann er ... hann er að deyja!“
í sömu andrá hafði Mitchell hnigið úr sæti sínu og lá nú
meðvitundarlaus á gólfinu.
Miller varð svo um, að hann kom ekki upp orði, heldur
l'étti stúlkunni við næsta borð símtólið. Hún hlýddi tafar-
laust fyrirmælum Jeane að „hringja undir eins á sjúkrabíl
handa hr. Mitchell.“ Þegar bíllinn kom var sjúklingurinn
svo aðframkominn, að hann varð að fá súrefni áður en hægt
var að bera hann út í sjúkrakörfunni.
Fimm sólarhringa lá Mitchell í sérstökum súrefnisklefa,
-en spítalinn fékk ekki augnabliks frið fyrir upphringingum.
Spásögn Jeane um hjartaslagið hafði birzt sem forsíðufrétt
í öllum blöðum Washington. Læknarnir sögðu, að hjarta Mit-
chells hefði verið hætt að slá þegar hann kom á spítalann.
Hefði Jeane ekki séð sýnina og hringt undir eins, myndi hafa
verið útilokað að bjarga lífi hans. Jafnvel fáeinar- mínútur
hefðu ráðið þar úrslitum.
Jeane í veizlu með danska sendiráðherranum í Washington.
Kjeld Gustav Winterfeldt. Jeane umgengst marga af háttsett-
ustu mönnum heimsins, og í sendiráðunum er allt að því
slegizt um að bjjða henni í samkvæmL
Spútnik 1. í kristalskúlunni
14. maí 1953 kom Jeane fram í sjónvarpsþætti ásamt Joseph
E. Davies fyrrverandi sendiráðherra í Sovétríkjunum og höf-
undi bókarinnar „Mission to Moscow“. „Hversu lengi verður
hr. Malenkov forsætisráðherra Rússlands?" spurði hinn virðu-
legi sérfræðingur. Jeane rýndi í kristalskúluna sína og sá
mynd Malenkovs þurrkast út og annað andlit birtast í stað-
inn. Hún svaraði: „Hann lætur af störfum innan tveggja ára,
ög þá tekur við maður með ávalt höfuð, liðað grátt hár, lit-
inn hökutopp og grænleit augu.“
Davies hló. Hann lét þess getið, að sovézkir ráðherrar létú
ekki friðsamlega af störfum — þeir annað hvort dæju eða
væru skotnir. Og hann bætti við, að Rússar litu ekki út
eins og maðurinn sem hún hefði verið að lýsa. Jeane svar-
aði stillilega, að hún væri að segja frá því sem hún „sæi“,
ekki því sem hún sjálf „hugsaði“, og að þetta myndi örugg-
lega koma fram innan tveggja ára.
Hún hélt áfram með ákefð, því að nú var ný mynd að mótast
innan í kristalskúlunni. Hún sagði, að maðurinn með höku-
toppinn yrði ekki lengi við völd, og af honum myndi taká
við lítill og feitlaginn sköllóttur maður. „Skömmu síðar",
sagði hún, „verður silfurlitum hnetti skotið út í geiminn.
Hann fer hringinn í kringum jörðina og lendir á skalla þessa
litla og feita manns.“ Þetta þýddi, sagði hún, að Sovétríkin
yrðu gífurlega voldug eftir fyrsta geimskotið. Hún hreyfði
höndina í hring til að lýsa lögun hins fyrsta Spútniks.
Nú gat Davies sendiráðherra ekki lengur á sér setið. Hann
greip um handlegg hennar og sagði gremjulega: „Nei, nei,
Framh. á bls. 38.
FÁLKINN 5